Rodzina Monet: Dwie zaginione siostry Monetów

2. Dom

*Perspektywa Will'a*

-Uwaga!-krzyknełem i bez zastanowienia rzuciłem się biegiem w stronę sióstr. Wybiegłem na ulicę przez którą suną rozpędzony samochód.

Popchnąłem dziewczyny na chodnik, a od razu tuż za mną przejechało rozpędzone auto.

*Perspektywa Hani*

Byłam roztrzęsiona tą sytuacji w ogóle nie zarejestrowałam tego incydentu, to wszystko działo się tak szybko. Serce zaczęło mi szybciej bić gdy odwróciłam i zobaczyłam Will'a za, którym przejeżdża samochód.

Od razu podbiegłam do niego i go przytuliłam, a on odwzajemnił ten gest. Przez ten cały czas w szpitalu bardzo się przywiązaliśmy do niego. Był on jedyną osobą na której mogliśmy polegać, lecz nie zastąpi nam mamy.
-Przepraszam- wyszeptałam w jego klatkę piersiową. -Ale nie masz po co przepraszać- powiedział nasz brat.
-Właśnie że mam, bo ja weszłam pierwsza na te pasy nie widząc samochodu.
-Spokojnie, toć nic się nie stało.
-Ale mogło.
-Dobrze już chodźmy do auta.

Will zaprowadził nas do swojego wielkiego, czarnego jepp'a. Trochę się zdziwiłam gdy męśczyzna otworzył nam drzwi, żebyśmy usiadły na tylnych siedzeniach.

*Perspektywa Hailie*

Brat wlaczył nawigacje do naszego domu. Wyjechaliśmy z szpitalnego parkingu, a ja się patrzyłam przez szybę, rozmyślałam nad moim życiem. Tak długo myślałam że nie zauważyłam że już byliśmy na miejscu. Wysiedliśmy z auta, otworzyliśmy furtkę i weszliśmy po schodach. Nie mieliśmy klucza, ale ja we włosach miałam wsuwkę więc skorzystałam z niej jak ostatnim razem.

-Sprytna jesteś- pochwalił mnie Will. -Już nie raz rozbrajałam drzwi- Mężczyzna miał trochę zmieszaną minę ale już nie skomentował tego.

Weszliśmy do holu, zostawiliśmy buty. Ujrzeliśmy różne leżące rzeczy na korytarzu. Ktoś nas okradł! Byliśmy wszyscy zdezorientowani bo jak ktoś mógł się do nas włamać jak drzwi były zamknięte. Przeszliśmy przez całe pierwsze piętro. Usłyszeliśmy skrzyp schodów.

-Idźcię się schować.- powiedział szeptem.

Posłuchaliśmy się i cichym biegiem pobiegliśmy do salonu. Schowaliśmy się za złotymi zasłonami.

~~~
348 słów

Hejka!

Ten rozdział musiałam przepisywać cały od nowa że względu na to że ktoś mi wchodzi na konto i mi edytuje rozdziały i jak chcę przywrócić zmiany rozdziału to nie mogę.

Ten rozdział był o wiele dłuższy. Rozdziały będą krótsze ale będzie ich więcej.

Błędy,ocena,hejt------->

~Hanuśka~