mom ∴ justin bieber

Ⅲ

Bir Yıl Önce (Sorgu)

Ellerimi sıkıp bebeğimin hafif kızarmış yüzünü aklıma getirmemeye çalıştım. "Mona nasıl?"

Komiser sert bakışlarını atıp sinirle ayağa kalktı. "Hem on dokuz yaşında bir annesin, hem de öldürmeye çalıştığın bebeğini soruyorsun! Sizin gibi cahillere ancak idam gerekir."

Gözyaşlarım süzülürken yaptığımın hata olduğunu düşünmüyordum. Ben ikimizi kurtaracaktım, o adam ikimizi kurtaracaktı ve kurtarmıştı da...

"Bana ne yaparsanız yapın ama bebeğimi iyileştirin, lütfen!" diye haykırdım sonra polisin önüne diz çöktüm. "Aster, beni dövüyor, tecavüz ediyor ve ben o evde tıkılıp kalıyorum. Bebeğim, orada mutlu değil!"

Elimle yüzümü kapatıp. "Lütfen, efendim," diye mırıldandım.

"Eşin kim?" dedi sertçe.

Başımı sağ sola sallayıp ayağa kalktım. "Söyleyemem. Bizi bulursa tekrar aynı şeyleri yaşarız. Bebeğimi, boşuna tehlikeye atmadım. Tek amacım o adam bebeğimin çığlığını duyup bizi almasıydı..."

Elbisemin askısını hafifçe indirip morluğun bir kısmını polise gösterdim. Polis hafif yumuşayacak oldu fakat dosyayla beraber odadan ayrıldı.

Küçük odada olduğum yerde etrafı incelemeye sonra sorgu camını izlemeye başladım. Kimse görünmüyordu ama birilerinin orada olduğunu biliyordum.

Kolumdaki kesiğin berbat bir halde olduğunu görünce yüzümü buruşturdum. Bir an önce iyi bir banyo yapmam gerekiyordu.

Kapı açılıp komiser beni dışarı çıkarttığında soğuk metali hissettiğim an gözlerimi yumdum. Derince yutkunup gözlerimi açtığımda kaşlarını çatarak bana bakan o adamı gördüm.

Hiçbiri bana inanmıyordu.

Polis ilerlemem için omzumu dürttü. Adamın önüne geldiğimde bir süre izin vermelerini istedim. Biraz zor olsa da bir polisle beni bıraktıklarında uzaktan hâlâ beni izlediklerini biliyordum.

"Bebeğimin adı Mona. Yalvarırım onu bakım evine veya babasına verme. Ona iyi bak. Tek istediğim bu,"

Adam bal rengi gözlerini irileştirdiğinde göz altlarının mor olduğunu fark ettim. Dudağımı yalayıp hızlı bir şekilde konuştum. "O evde tıkılıydım ve her yerim morarıyordu. Aster bunların tek sorumlusu. Bebeğimin boynunu sıktım çünk-"

Polis beni dışarı doğru itmeye başladığında çakma sarışın adama son kez bakıp "Onu bırakma," diye bağırdım.

Sarışın çocuğun adını bilmiyordum, ya da okuyup okumadığını. Tek bildiğim o beni ve bebeğimi kurtarmıştı. O gerçek bir 'baba' gibiydi, kahramandı.