1974 Türkiye'sinde Yunan bir aile olarak yaşamak çok zordu.
Özellikle, kendilerinden nefret eden komşuları ve fanatik abisi arasında kalan Nico için hayat en zor seviyeye ulaşmıştı.
Bunca nefretin içinde, naif bir duygu olan aşk hayat bulabilir miyd...
Medyadaki şarkı bölümde bahsedilen parçadır. Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
xXx
-21 Temmuz 1974-
Bazı günler vardır. Milletlerin tarihlerini değiştiren günler... Sıradan halk ilk başta ne olduğunu veya ne olacağını kavrayamaz. Yalnızca, çaresiz bir şekilde onlara duyurulan haberleri beklemek gelir ellerinden.
Avuçları birbirine kavuşmuş bir şekilde gözlerini yumup Tanrı'ya dua eden annesine baktı. Gözyaşları akmaktan yanaklarının üzerinde aşınmış bir yol bırakmıştı. Öte yandan abisi arkadaşlarından aldığı havadislerle dolu mektuplardan, neler döndüğünü idrak etmeye çalışıyordu. Ablası başını ellerinin arasına almış düz bir şekilde radyoda söylenilenleri dinliyor ama anlıyor oluşundan pek de emin değildi.
Nico gözlerini babasına çevirerek bitkin düşen adamın halini izledi. Diğerlerinin aksine, o bu olayı ümit verici olarak adlandırıyordu, yine de sessiz kalıp tartışmaya girmemeyi seçti.
20 Temmuz sabahı, ilan edilen Kıbrıs çıkartması haberi, hala inanamadığı bir rüyaymış gibi geliyordu. Dünden beri evlerinin içine bir ateş düşmüş gibi kendilerini bu dört duvarın arasına hapsetmişlerdi. Tıpkı cenazelerin kaldırıldığı evleri andıran evlerinin aksine dışarısı coşkulu bir panayır gibiydi. Kendilerine ölüm gibi gelen bu haber bir başkası için kurtuluş demekti.
"Düpedüz işgal etmek bu! Kimse nasıl bir şey yapmadan onların elini kolunu sallayarak ilerlemesine izin verir?" Dimitri elindeki mektupları öfkeyle önündeki masaya çarptı.
"ABD'den tepki almışlar." Ablası haberlerden hatırladığı kadarını anlattı.
"Her zaman yalnız bıraktıkları biziz. Atalarımızın toprakları gözümüzün önünden işgalle alınıyor ve yardım eden tek bir Hristiyan ülke yok!"
"Sakin falan olamam, nerede yaşadığımıza bir bak! Senin yüzünden düşmanlarımızla iç içe yaşıyoruz. Bu işgalcilerle yan yana yaşarken hiç mi vicdanın sızlamıyor? Bize sunduğun hayat bu mu? Etrafımız Türklerle dolduğu için tepki bile göstermekten aciziz. Sadece korkuyla haberleri takip edip kardeşlerimizin başına bir şey gelmemesi için dua edebiliyoruz. Hepsi senin aptallıkların yüzünden!"
"Düzgün konuş!" Babası sinirli bir şekilde kalkmış oğlunun üstüne doğru yürümüştü.
"Vuracak mısın? Vur! En azından bu alçaklarla komşuculuk taklidi yapmaktansa tarafımı belli ederek tüm cezamı çekerim!"
Babası başını eğip sessiz kalırken Dimitri kapıyı sertçe çarpıp evden çıktı. Annesi yorgun gözleriyle kapının ardından bakarken, bir şey demeye hali kalmamış gibiydi. "Nico, ağabeyinin peşinden git. Saçma bir şey yapmasın."
