THE LAST CHAPTER ( Slam Dunk)

CHAPTER 17

" Hanggang Ngayon Hindi parin tumitigil Ang panginginig Nang buong katawan Niya... Kung magpapatuloy to makakasira to sa laro. " Ani Kogure sa kausap nitong si Akagi... habang inaalala Ang praktis nila kahapon...

" Maganda nga dahil kahit papano, Hindi na masiyadong nanginginig si Miyagi Ngayon... " Dagdag pa nito sa sinabi... Nasa Isang coffee shop Kasi Sila Kasama Ang manager na Si Ayako...

" Sa kasong Yan Wala tayong magagawa, si Sakuragi lamang Ang may kakayahang patigilin Ang sarili Mula sa panginginig." Ang tanging sagot ni Akagi rito...

" Pero Akagi, sinisikap niyang patigil Yun... Pero waepek parin, baka kahit simpleng tulong Naman... Tulungan natin Siya." Ani Kogure pa habang makikita Ang pagka sinsero nito sa sinabi.

" May naisip Nako, pero Hindi ko alam kung eepekto." Ang wika ni Ayako sa dalawa dahilan upang mapatingin Ang mga ito sa gawi Nang dalaga...

" May naisip kana? " Ang tanong ni Akagi...

" Dalhin natin Siya sa hospital, kapag may Nakita siyang inaatake Ron... Pedeng matigil Ang panginginig Niya." Suggestions nito sa dalawa...

" Ang tanong, Meron kayang inaatake sa hospital na maaaring maabutan natin? " Ani Kogure...

" Yun lang... Wala nakong maisip na iba." Ang sagot Naman ni Ayako rito...

" Hay... Nakakaloko, palapit Nang palapit Ang tournament... Inatake si Coach Anzai at Ngayon Naman, nanginginig Ang dalawang key player Nang shohoku... Hindi ko na talaga alam Ang gagawin ko." Pasalampak na inilagay ni Kogure Ang Ulo nito sa lamesa kung saan nakalagay Ang mga inaayos nilang papel para sa paparating na tournament.

Sa kabilang dako Naman, Hindi maiwasang Hindi mainis si hanamitchi dahil sa nararamdaman niyang panginginig. Nasa bakanteng lote Siya Ngayon kung saan may Isang basketball court na patago na madalas niyang puntahan satuwing may iniisip itong kung Ano.

" Hindi ko na nagugustuhan Ang panginginig na nararamdaman ko, kung magpapatuloy to baka tuluyan nakong Hindi makapag laro Nang maayos... Maaaring matalbugan narin Ako ni Rukawa sa laro." Maktol Niya habang pinagmamasdan Ang dalawang palad Niya... Hindi Niya maiwasang Hindi mainis sa takbo Nang pangyayare... papasok palamang Siya sa basketball court Nang may mapansin siyang tao roon... Kaya mitamit Niya itong sinilip Muna bago pumasok Nang tuluyan.

" R-rukawa..." Aniya Nang Makita kung sino Ang nag iinsayo sa loob nito...

' nakakainis Talaga, baket Pati sa paborito Kong basketball court nandidito Ang hambog nayan! '

Asar niyang wika sakaniyang isipan habang pinagmamasdan Ang imahe ni Rukawa habang nagdri dribble Nang bola. Paalis na sana Siya Nang may marinig siyang parang bumagsak... Kaya agad itong napalingon sa gawi ni Rukawa...

Nakaupo ito Ngayon habang nanginginig, pinagpapawisan Rin ito Nang malagkit at namumutla pa... Mukhang inaatake nanaman ito Nang pulikat. Matamang napatakbo si hanamitchi sa kinaroroonan nito at bahagyang tinawag Ang pangalan ni Rukawa...

" Rukawa..." Aniya dahilan upang mapaangat Ang tingin nito sakaniya.... Nanginginig parin Ang mga paa nito at patuloy parin itong nilalabasan Nang malalagkit na pawis sa buong katawan...

" T-teka? Hindi ko alam Ang gagawin ko, napaka hambog mo Naman Kasi kaya ayan pinupulikat kananaman." Natatarantang Ani Hanamitchi na di alam Ang gagawin at nagpapabalik-balik pa....

" Hoy Rukawa! Magsabi ka kung Anong gagawin ko! " Aniya pa....

" W-wala, Wala k-kang maitutulong gunggong... " nahihirapan nitong Saad...

" Ikaw na nga tong nangangailangan Nang tulong ko! Ikaw pa tong may ganang magsabi sakin Nang gunggong! Talipandas ka talaga Rukawa! " Saad pa ni hanamitchi sakaniya matapos ay Hindi mapakaling pabalik-balik sa paglalakad nito...

" M-masakit." Mahinang wika ni Rukawa subalit katamtaman lamang upang marinig iyon ni hanamitchi sa dalawang Tenga...

" Hindi ko alam Ang gagawin! Pero Sigurado akong sa gagawin ko titigil yang sakit na nararamdaman mo mayabang! " Ani Hanamitchi na kaagad bumwelo Mula sa malayo at mabilis na tumakbo papunta sa gawi ni Rukawa Ngayon... Gaya nga Nang inaasahan, Isang Malaking katarantaduhan nanaman Ang ginawa ni hanamitchi sa Buhay nito... Pano banaman Kasi, sinipa nito Nang pagkalakas-lakas Ang dalawang binti ni Rukawa dahilan upang nakaramdam ito Nang biglaang sakit na namuo sa buong katawan nito. Para bang binuhusan ito Nang malamig na tubig dahil sa sakit na naramdaman matapos itong sipain ni hanamitchi....

" T-teka? R-rukawa? Ar u der? " Gunggong nitong Saad... Bahagya Namang napaangat Nang tingin si Rukawa rito at matalim itong tinitigan...

" Gunggong ka talaga..." Ang nasabi lamang nito sakaniya... Tumigil narin ito sa panginginig at agarang nakatayo matapos itong sipain ni hanamitchi...

" Aba! Hindi kana pinupulikat Rukawa! Ang henyong ito lang Ang nakakagawa niyan NYAHAHAHAHAHA! " Mayabang na katwiran nito sa binata... Imbis na sagutin ay Hindi na lamang ito pinansin ni Rukawa at kubod na inayos Ang Dala nitong bag At kubod na lumabas sa Lugar... Naiwan Namang tila gunggong parin si hanamitchi habang inisiip Ang nangyare... Bahagya rin itong napahinto sandali at agarang Pinakiramdaman Ang sarili...

" Aba! Tumigil na Ang panginginig ko, Hindi Nako nanginginig! " Malakas na aniya sa sarili... At kunway patalon talon pa... Pasaglit Muna itong napahinto at pinatutsadahan Niya Nang tingin Ang dalawang palad....

'hindi Ako makapaniwalang tumigil na Ang panginginig ko, si Rukawa!'

Agaran niyang liningon Ang kinaroroonan ni Rukawa kanina subalit bigo siyang Makita ito roon. Umalis na Kasi ito kanina pa Nang Hindi niya namamalayan manlang.

" Hindi ko inaasahang sa ganitong pagkakataon matutulungan ko Ang hambog nayun, Hindi lang Yun... Pati Ako natulungan Niya Rin. Alam Kong masakit to sakin pero....... Salamat.

Mayabang...."