İMKANSIZ AŞK

İhanetin Telafisi Olmaz.

O dönemde tek hissettiğim duygu kimsesizlikti...
Çevremde birsürü akrabam vardı ama hiçkimsem yokmuş gibiydi. Psikolojik olarak çökmüş durumdaydım. Annem ve babam bilmediği için onlar beni çok mutluyum herşey yolunda zannadiyorlardı. Bende hep mutluymuşum gibi bir his veriyordum. Günler birbirini kovalarken emre birgün yine mesaj attı. Diyorum ya o kadar kimsesiz hissediyordum ki bir erkeğin sevgisine aç durumdaydım ve bu çok acıydı. ( Nerden bilecektim beni aldattığını).
Emrenin mesajına cevap verdim biz birsüre böyle mesajlaşmaya devam ettik. Birgün buluşmaya karar verdik ve ben okuldan kaçtım. Sabah saatleriydi. Erzurumda aşırı bir soğuk vardı. Okulun önünden servisten indim ve caddeye doğru yürümeye başladım. Cadde de Palerium Avm nin önünde buluştuk ve Atatürk üniversitesine doğru yürümeye başladık. Çok üşümüştüm tir tir titriyordum. Bu soğukta ünüversitenin bahçesinde ne yapacaktık ?
Üniversitenin bahçesine gelip banklardan birine oturduk ve muhabbet etmeye başladık. Telefonuna üst üste mesajlar geliyordu ve kesinlikle şifresini bana söylemiyordu telefonunun ekranını da göstermiyordu. Bir gariplik vardı seziyordum. İki sevgili gibi değilde iki arkadaş gibiydik. Aramızda sevgili denebilecek bir durum yok gibiydi. 1 saat oturduktan sonra çok üşüdüğümü söyledim ve minibüse bindik. O evine yakın yerde indi bende yurda yakın yerde indim yürümeye başladım. Nedense hiç mutlu değildim çok kırgın hissediyordum. Yurda girip odama çıktım okul dağılana kadar dinleneyim dedim. Dilek hoca geldiğimi duymuş olmalı ki odaya geldi. Sen neden erken geldin ve yatıyorsun dedi. Hastayım hocam okuldan izin verdiler dedim. Sorgulayan gözlerle bana baktıktan sonra odadan çıktı. Kafamı yastığa gömüp uyumaya çalıştım. İçimi şüphe kaplamıştı. Emreye yazdım.

- Napıyosun Emre ?
- İyiyim eve geldim çay içiyorum. Sen ?
- iyiyim bende yurda geldim uzanıyorum. Sana birşey sorucam facebook şifreni bana verir misin.? Biz sevgiliyiz ve bende de olmasında bir sorun yoktur diye düşünüyorum.
- Bir sorun yok ama bana güvenmiyor musun Esra.?
-Güvenle alakası yok sadece bende de olsun istiyorum. Hatta ilişki durumu yapalım dedim.
- Saçmalama canım ergen misin sen ? 😃 Ne gerek var böyle saçma şeylere. Biz biliyoruz sevgili olduğumuzu başkalarının öğrenmesine ne gerek var.?
- Peki emre. Ben yatıyorum
-..... Bir süre cevap bekledim ama cevap gelmeyince telefonu bıraktım. Çok huzursuz olmuştum istediğim şeyde ne vardı sanki. Ergenlikle ne alakası vardı. Herkes ilişki durumu yapıyordu biz yapsak ne olucak diye düşünürken facebooka giriş yaptım. Arkadaşlarına baktım geneli kızdı. İyice sinirlenmiştim ama belli etmiyordum. Ne yapabilirim diye düşünüyordum ve yarın okul çıkışına çağırıp bir bahaneyle telefonunu isteyecektim. O sırada kendimden onun telefonuna kod gönderip facebookuna girmeyi planlıyordum.

Ertesi gün okula gittim ve okul çıkışını heyecanla bekliyordum. Nedenini bilmediğim şekilde huzursuzluk vardı içimde. Zil çaldı okul dağıldı erkenden çıktım servis dolana kadar halletmem lazımdı. Okulun az aşağısına doğru yürüdüm orada bekliyordu.
- Neden çağırdın birşey mi oldu? Dedi
- Birşey olmadı seni özledim o yüzden çağırdım
- Esra daha dün birlikteydik ne çabuk özledin dedi
- Dudağımı büküp ne yani sen özlemedin mi ? Dedim
- Yoooo bende çok özledim dedi ama hiç samimi gelmemişti.
- Canım kontörüm yok telefonunu verebilir misin Ebrayı arayacağım dedim.
- Biraz düşündükten sonra verdi. Yalandan numarayı yazıyor gibi yaptım bir dakika bekle konuşup gelicem dedim. Birazda olsa ondan uzaklaşmıştım. Onun telefonu kulağımdaydı. Benim telefonum elimde facebooka girdim numarasını girip şifremi unuttuma tıkladım ve kod gönderdim. Kod gelmişti ve hızlı olmam gerekiyordu. Kulağımdaki telefonu kendimden biraz uzaklaştırıp koda baktım ve hemen girdim. O sırada Emre de beni izliyordu. Yanıma doğru yürümeye başladı. Hemen telefonunu elime alıp mesajı sildim.

-Ne yapıyorsun canım ? Diye sordu.
- Bende Ebranın numarasını silicem dedim.
-Kıskanç sevgilim arkadaşındanda mı kıskanıyorsun ? dedi güldü bende güldüm. Biraz daha yanında durduktan sonra ayrılıp servise bindim. İçimde hem bir korku hemde merak duygusuyla facebooka girdim. Ah keşke girmez olsaydım. Birsürü kızla farklı şekillerce konuşmuştu. Daha fazla okumaya gücüm yoktu. Ve ekran görüntüaü aldım. Whatshapptan Emreye attım. Bunlar ne diye sordum.? Bana yüzsüz yüzsüz bunlar ne ki diye sormuş. Senin facebookta konuştuğun insanlar dedim. Saçmalama aşkım ben kimseyle konuşmuyorum benim için bir tek sen varsın dedi. Ve farkettim ki mesajlar birer birer siliniyor. 5 dakika sonra ekran görüntüsü attı facebookta sohbetinde birkaç erkek arkadaşı bide ben vardım. Bu ne profesyonel yalancılıktı. Gözümle gördüğüm halde beni haksız çılarmaya çalışıyordu. İstemsizce ağladım. Ağzıma geleni yazıp direkt engelledim. Numarasını da heryerden sildim. Üzülmüştüm çünkü ben onun için unutamayacağım şeyler yaşamıştım karşılığı bu muydu yani. Ne vicdansız şerefsiz adi bir insandı ve ben tanıyamamıştım diye kendime çok kızıyordum. Yurda geldim ve arkadaşlarıma anlattım. Gamze dediki Esra zaten gözüm hiç tutmamıştı beni rahatsız eden birşey vardı o çocukta. Böyle olduğu iyi olmuş hiç üzülme değmez dedi. Bende beni aldatmasından çok beni sevdiğini sanıp yefiğim dayağa üzülüyorum Gamze dedim.

- Aman esra boşversene hiçbir erkeğe güvenilmez dedi. Getçekten üzülmüştüm ama sindiremiyordum da niye böyle birşey yapmıştı ki ? Ben o dayağa rağmen yine de onla konuşmuştum. Başkası olsa korkudan konuşmazdı.
Ertesi gün okula gittiğimde Ebraya anlattım. Vay şerefsiz senin gibi kızı bulmuş bide aldatıyor bilmiyorum ona kim bakar gerizekalının tekiydi zaten hiç üzülmene değmez. Bırak o seni kaybettiğine üzülsün dedi. Ebra çok gururlu biriydi. Onunda o dönemde sevgilisi vardı Muhammet emin. Bir hafta barışıyorlardı 4 5 ay konuşmuyorlardı. Ebra gururundan asla mesaj atmazdı. Ve ben bu yönünü çok beğeniyordum güçlü bir kızdı. Bende onun gibi olmak istiyordum  Emreyi unutacaktım..

Günler böyle böyle geçerken karne günü gelmişti. Karnelerimizi almak için hazırlandık ve okula gittik. Teşekkür almıştım sevinmiştim yani. Okuldan çıkıp eve gittim anneannemlere. Muharrem dayımda evdeydi karneme baktı tebrik etti ben hiç kaileye bile almadım. Birden dönüp bana o başını örteceksin kapanacaksın pantolon giymeyeceksin dedi. Bende hiç istemiyordum kapanmayı ama tehditvari konuşmuştu ve korktum açıkcası. Hayır niye bu kadar hayatıma müdahale ediyordu.? Bu durum beni çok sinirlendiriyordu. Bir kaşık suda boğasım geliyordu. Dediklerini ciddiye almamıştım ben neyi nasıl istiyorsam öyle yapacaktım.