Yalı Çapkını || Desde el principio

10. Bölüm || Tebrikler

(Bu bölüm,geçen haftanın telafisidir...)

Gözlerimi açtığımda ensemde hissettiğim nefesle irkildim.
Başımı biraz yana çevirdiğimde başını boynuma gömüp, elleriyle beni sarmış olan bir adet Ferit Korhan gördüm.

Yan dönüp yatağa sırt üstü uzandığımda bir elimle saçlarını okşuyordum. Yavaş yavaş kıpırdandığında uyanmaya başladığını anladım. Tek gözünü açıp ona bakan beni gördüğünde gözünü kapattı ve kendi kendine birşeyler mırıldanıp bu sefer iki gözünü açtı.

Bir anda yataktan doğrulduğunda ben ne olduğunu anlayamazken alnımı, yanaklarıma ve boynuma öpücükler bırakmaya başladı.

Bir yandan hafifçe kıkırdarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
"Ferit! Ne oldu? Sevgi pıtırcığı mı oldun birden?"

Ferit beni öpmeye ara verip durdu ve geriye çekilip bana baktı. "Dün gece olan herşey yaşanmış karıcığım! Bunu kutlamamız lazım!"

Hiçbir şey anlamadığım için başımı iki yana salladım. "Ferit sabah sabah neyden bahsediyorsun inan hiç anlamıyorum,"

Ferit yandan sırıtıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Detaylıca anlatmamı ister misin Seyran?"

Aklıma dün gece uzunca olan öpüşmemiz geldiğinde gözlerim yerinden çıkarcasına açıldı. Kafamı biraz geriye çektiğimde elimle de yüzünü uzaklaştırdım. "Yok ben almayayım canım sağol."

Ferit bu halime kahkahalar atarken ben yataktan kalkıp kendime kıyafet seçtim ve hızlıca banyoya girdim.

Üstüme kırmızı bir buluz ve altıma da bol bir kot etek giydim. Saçlarımı sıkıca bir topuz yapıp, yüzüme de hafif bir makyaj yaptığımda aynaya baktım. Yüzümde aptal bir sırıtış vardı ve ben bunu silemiyordum.

Aslında ben silmek istemiyordum.

Banyodan çıktığımda üstünü giymiş beni bekleyen bir Ferit buldum. Beni görünce gülümsedi ve elini uzatıp tutmamı bekledi. Tutup tutmamak için kararsız kaldığımda şuan aklımı değil, duygularımı dinlemeyi tercih ettim ve elini tutup ona gülümsedim.

Beraber el ele aşağıya indiğimizde herkes sofradaydı. Sofraya geldiğimizde aynı anda neşeyle, "Günaydın!" Dedik. Karşılık
verdiklerinde Ferit elimi bırakıp sandalyemi çekti ve başıyla oturmamı işaret etti. Gülümsemem büyüdüğünde sandalyeye oturdum. Ferit'te yanımdaki yerini aldığında neşemiz ve mutluluğumuz herkesin dikkatini çekmişti.

Gülgün anne yüzündeki hafif tebessümü ile bize döndü. "Maşallah çocuklar, bugün bir ayrı mutlusunuz."

Ben utançla başımı önüme eğdiğimde Ferit annesine dönerek, "Ee anne, Antep Fıstığını kabuğundan çıkarmayı başardık." Dedi.

Gülgün anne sadece gülümseyerek başını salladığında ileride görünen Halis ağa ile hepimiz ayağa kalktık.

Halis ağa yerine geçmeden ayakta durup Sultan'a döndü. "Sofraya iki tabak daha koyun, misafirlerimiz var."

Herkesin sorgularca kaşları çatıldığında İfakat Hanım Halis ağaya dönüp,"Misafirlerimiz kim ağam?"

Halis ağa cevap vermeden ilerlemeye başladığında bizde peşinden gidiyorduk. Kapının önünde durduğumuzda buraya doğru gelen orta yaşlarda bir kadın ve elini tutan yirmilerinin ortalarında olduğu belli olan bir adam vardı.