Yalı Çapkını || Desde el principio

11. Bölüm || İlk Adım

Ferit bana bakıyordu ben ona. O pişmanlıkla bakıyordu ben ise kırgınlıkla.

Hemen öne atıldığında bir adım geri çekildim. Şu an bana dokunması isteyeceğim son şeylerden bile değildi.

"Seyran, ben çok özür dilerim-"

"Hayır sakın özür dileme, bu benim aptallığım. Ben güvendim sana, ben yaptım bunu kendime. Senin hiçbir suçun günahın yok, benim salaklığım! Hangi akılla senin beni sevdiğine inandım ki?"

Başını iki yana sallıyor,öyle olmadığını söyleyip özürler diliyordu fakat ben ona inanmıyordum.

Bir anda beni çekip kendine çekip sarıldı. Onu ittirmeye çalışırken beni bırakması için bağırıyordum. İkimizde yere çöktüğümüzde Ferit beni kollarıyla sımsıkı sarmıştı.

Yorgunlukla başımı omzuna koyduğumda Ferit'in tişörtündeki ıslaklıkla ağladığımın bile yeni farkına varıyordum.

"Nefret ediyorum senden," Sesim öyle yorgun çıkmıştıki bu sesin sahibi ben olamam diye düşündüm.

"Seni çok seviyorum Seyran, ne olur deme öyle."

"Nefret ediyorum senden!" Boğazlarım acıyordu ağlamaktan ve bağırmaktan artık. Hızlıca onu ittirdiğimde sonunda kollarını uzaklaştırmıştım.

Ayağa kalkıp hemen ceketimi ve çantamı alıp odadan çıktım.
Arkamdan bağırması umurumda bile değildi.

Yalıdan çıktığımda bir taksi durdurup adresi verdikten sonra derin bir nefes verip arkama yaslandım.

Neler olacağını ve neler yapacağımı bilmiyordum fakat artık emin olduğum birşey vardı; kendimi kimseye ezdirmeyecektim.

Yol ne kadar sürdü düşünmekten fark etmemiştim bile. Taksici arabayı durdurduğunda çantamdan çıkardığım parayı uzatıp üstünü almayı beklemeden taksiden indim.

Derin bir nefes alıp karşımda gördüğüm şey ile gülümsedim.

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi

Hayallerim. En büyük hayalim okumak ve kendi ayaklarımın üstünde durmaktı fakat son olanlardan sonra buna ihtimal dahi vermiyordum. Şimdi ise bu hayalim için en büyük adımı atacaktım.

Fakülteye girdiğimde çoğunluğun bakışlarını üzerimde hissediyordum ama umurumda bile değildi. İçeri girip müdürün odasını sorduğumda bana eşlik eden kadın ile birlikte müdürün odasının kapısına geldiğimde kapıyı çaldım ve gelen onay ile içeri girdim.

Müdür gülerek ve şaşkınlık ile ayağa kalktığında elini uzatıp, "Hoşgeldiniz Seyran Hanım, sizleri burada görmek ne güzel."

Başımı salladım ve uzattığı elini sıktım."Hoşbuldum Sevil Hanım." Müdür oturduğunda önündeki sandalyelerden birine de ben oturdum.

Sevil Hanım sorusunu bana doğru yöneltti."Ne için gelmiştiniz Seyran Hanım?"

"Okula kaydımı yaptırmak için."

Sevil Hanımın gözlerinde gördüğüm bariz şaşkınlıkla düşüncelerimde yanılmadığımı anladım. Ferit Korhan ile evlenip bir "Korhan" olunca okulu umursamayacağımı düşünüyorlardı.