Yalı Çapkını || Desde el principio

23. Bölüm || Hayaller

Keyifli Okumalar!

****

Geçmiş; bizim en büyük yaramızdı.

Ne yaparsak yapalım asla izi geçmeyecek olan bir yara.

Ve eğer bir yaranın izi kalıyorsa o yara iyileşmemiş, geçmemiş demektir.

Biz Ferit ile geçmişimizden yaralıydık. Biz Ferit ile hala yaralı iki çocuktuk. Ve bu yaralar asla geçmeyecek, kalbimizde oluşturduğu hasarın daima izi kalacaktı.

Geçmişimiz bizim en büyük zaafımızdı.

Bizi güçsüz düşürmek için bize karşı silah olarak kullanabilecekleri geçmişimiz, yavaş yavaş kendini belli etmeye başlamıştı.

Olayın şokunu tam olarak atlatamamışken Ferit'in söyledileriyle iyice aklımı kaybetmiştim. Gözlerim doldu ve titreyen sesimle "N-ne?" Diyebildim sadece.

Ferit ise cevap vermeden ayağa kalktı. Tam ilerleyecekken sendeledi ve eli başına doğru gitti. Bir anda kendini yere bıraktığında ani bir hareketle oturduğum yerden kalkıp yanına çömeldim. Ferit'in başını dizlerime koyduğumda karnıma giren sancıyı yok saydım. "Ferit! Ferit iyi misin!"

Ferit yarı açık gözleriyle bana bakarken "İyiyim. Şeker... şekerim düştü sadece." Diye fısıldadı.

"İğnen nerede? Yanında mı?" Diye sordum korkuyla.

Başını salladı sadece. "Çekmecede..." Dediğinin ardından hızlıca doğruldum ve çekmeceyi aldığımda iğnesini alıp yanına gittim. Gömleğini kaldırıp karnını açığa çıkardığımda dikkatlice iğneyi yaptım. Derin bir nefes vererek geriye çekildiğimde ağlamaya başladım.

İlk defa Ferit'in bu anına şahit oluyordum ve ona bir şey olma korkusu bedenimi ele geçirmişti. Ferit'in yüzünü ellerimin arasına aldığımda "Ferit? İyi misin sevgilim?" Diye sordum hala ağlarken.

Ferit gözlerini açtığında başını salladı. "İyiyim. Korkma güzelim, oluyor arada böyle."

Kollarımı boynuna doladığımda onun da kolları belimi sardı. Uzunca sarıldığımızda Ferit başını boynumdan bir saniye bile çekmemişti. Geri çekilerek onu süzdüğümde iyi olduğuna kanaat getirdim.

Önce ben ayağa kalktım sonra da destek vererek onu kaldırdım. Koltuğa oturduğumuzda sessizliği bozarak "Konuşmak istemiyorum ama ne yapacağız Ferit? O pislik kadın iftira attı sana bildiğin ya. Nasıl altından kalkacağız bunun?" Dedim.

Ferit ise gözlerini duvara dikmişti. Net bir sesle "Gerçekleri anlatacağız." Dedi.

"Ne?"

Gözleri bana döndüğünde "Yayına çıkıp her şeyi anlatacağım. O kadının gerçek yüzünü herkese göstereceğim. Yoksa başka türlü bu sorundan kurtulamayız. Masum olduğumu ancak böyle kanıtlayabilirim."

Tereddütle "Emin misin Ferit?" Diye sordum. "Böyle bir olay... Kendini zorlamana gerek yok. Başka bir çözümde buluruz. Ben seni düşünüyorum sadece. Çünkü günün sonunda bu gerçekle yüzleşecek olan da bununla yaşamak zorunda kalacak da sensin. Bu olayın seni kötü etkilemesini istemiyorum."

Ferit tebessüm etti. Alnımdan öptüğünde "Sen ve bebeğimiz benim yanımda olduğu sürece hiçbir şey beni kötü etkileyemez artık. Benim güç kaynağım sizsiniz ve siz yanımda olduğunuz sürece her şeyi atlatırız. Beni düşünme güzelim, çünkü ben bunun yüzleşmesini yıllar önce yaşadım zaten. Kendimle yüzleştim ve yüzleştiğimde on yedi yaşındaydım. O zamanlar yalnızdım ama artık büyüdüm ve yalnız değilim. Şimdi ise o kadın düşünsün neler olacağını çünkü reşit olmayan bir çocuğa istismar eden o. Ve bütün uykularını alacağım ondan zamanında benim uykularımı nasıl aldıysa, bütün hayatını mahvedeceğim benim hayatımı nasıl mahvettiyse. Onun vicdan azabı olacağım."