GRAVE | taekook ✔️

3. BABALAR EVLATLARINI BAZEN SEVER

Jungkook'un küçükken yazdığı günlükten bir sayfa...

Sevgili günlük,

Bugün benim en sevdiğim günlerden biri oldu. Meleğim beni parka götürmüştü ve orada bir çocukla tanıştım. İsmi Taehyung idi. İsmi kulağıma çok hoş geldi. Onunla o kadar güzel anlaştık ki. Bana dişlerimin tavşan dişlerine benzediğini söyledi. Bu yüzden ona ismimin Jungkook olduğunu söylediğim halde bana tavşan diye hitap etti.

Bu durum beni o kadar da rahatsız etmedi çünkü ben de ona bir lakap taktım. Ben de ona Dağınık Kafa dedim. Sebebi ise saçlarının çok dağınık olmasıydı.

Sanki hiç taranmamışlardı. Uzun ve bakımsızlardı. Açık kahverengi saçlarım vardı. Benimkiler ise simsiyahtı.

Beraber önce saklambaç oynadık. Ancak iki kişi oynadığımız için çok sıkıcı olmuştu. Kimse nedense onunla arkadaşlık etmek istemiyordu.

Ben onun yanına gidip sohbet ettiğimde ise bana birkaç saniye boş gözlerle baktı. Onunla arkadaş olmak istememe şaşırmış olmalıydı.

Herkes ona tiksiniyormuş gibi bakıyordu. Kimse ona yaklaşmıyordu. Oysa bence çok tatlı biriydi. Neden ona böyle davranıyolardı?

Üzerinde kırmızı bir mont vardı. Mont oldukça eskimiş görünüyordu.

Bana göre daha uzun boyluydu fakat çok zayıftı. Yürüyüşü çok güzeldi. Benden büyük olduğu belliydi ama yine de kendi yaşıtlarına göre çok daha olgun duruyordu.

"Sen nerede yaşıyorsun?" diye sordum ona ama bana cevap vermedi. Bu kez "Hangi okulda okuyorsun?" diye sordum ancak yine sustu.

Az sonra annemin endişeyle bana doğru geldiğini gördüm. Epey korkmuş görünüyordu. Annem beni sertçe bileğimde tutup ayağa kaldırdı.

Ardından hızla hiçbir şey söylemeden beni götürdü. Taehyung korkmuş görünüyordu.

Hızla arkama döndüm ve ona el salladım. "Görüşürüz Dağınık Kafa!" diye seslendim ancak beni duymadı. Ya da duymamazlıktan geldi, bilmiyorum.

Annem beni sertçe önüme döndürdü ve önümde diz çöküp tehditkar bir ses tonuyla konuştu.

"Sakın bir daha o çocukla konuşma!" dedi net bir ses tonuyla. Onu anlayamıyordum. Neden herkes Dağınık Kafa'dan uzak duruyordu ki? Öcü mü bu çocuk?

"Neden anne?" diye sordum merakla. "O çok iyi biri. Benimle oyunlar oynadı." dedim dudağımı büzerek.

"Dediğimi yap ve bir daha o çocukla konuşma, Kook." dedi annem uyarıcı bir tınıyla.

Ona neden bu kadar mesafeli yaklaştıklarını anlayamıyordum ancak bir şeyi kesin olarak biliyordum ki, Dağınık Kafa'da asla uzak durmayacaktım. Onunla arkadaş olmuştuk. Beni de diğerleri gini görmesini istemiyordum.

*****

Hastane duvarlarının üstüme geldiğini hissediyordum. Nefes almakta zorlanıyordum sanki. Kalbimde acı bir sızı vardı halen.