GRAVE | taekook ✔️

yitirdiğim onlarca umuttan biri

Bunu okuyacak kaç insan vardır ya da okuyacak birileri var mıdır bilmiyorum ama en azından kendim için buraya hissettiklerimi yazacağım.

Çoğu zaman kendisiyle çok fazla konuşan bir insanım. Şimdi de öyle yapacağım.

Grave benim zihnime düşen ilk kurguydu. Yanlış hatırlamıyorsam yaklaşık iki senedir zihnimde debelenip duruyor olmalı.

Çok fazla hayal kuran bir insanım ve bunun nedeni çok fazla şeye şahit olmamdan kaynaklıyor olabilir.

Evet çok fazla hayal kuruyorum ve isteğim dışında kurgular oluşturuyorum. Ancak bunları yazmayı hiç düşünmemiştim.

Küçük yaşlardan beri onlarca defterim oldu. Hepsi sadece yazı yazmak içindi. Ancak hislerimi yazmakla bir hikayeyi sürdürmek çok farklı şeyler.

Grave'i daha öncede yazmayı denedim. Ancak sadece bir bölüm yayımlayıp sonrasında yayından kaldırdım. Çünkü o zamanlar yazabilecek gibi hissetmiyordum.

Gerçekten bir hikayeyi sürdürmek göründüğünden daha zormuş, bunu fazlasıyla deneyimledim.

Her neyse... Bunları bir kenara bırakıp asıl meseleye gelelim.

Ünlü olduğumu ya da Grave'in aşırı popüler bir fic olduğunu iddia etmiyorum asla. Şu an güncel olarak 6.200 okunması var.

Hedefim binlerce kişi okusun değildi, bir miktar insan okusun ve bu evrende hissetsin istedim sadece. Bu isteğimde yerine geldi.

Ficin içeriğine gelecek olursak, bana bu hayali kurdurtan en büyük etken kendine zarar veren insanlar oldu.

Biliyorsunuz ki Jungkook defalarca kez intihar girişiminde bulunmuş bir karakter. Zaten daha ficin ilk bölümünde de intihar girişiminde bulunuyor.

Kendine zarar veren insanlarla hep uzun uzadıya sohbet etmek istemişimdir-ki ettiğim oldu.

Elbette her insanın acısını yaşama şekli farklıdır. Kimin nelerle mücadele ettiğini bilemeyiz. Her ne kadar empati duygumuz yüksek olsa da kimseyi tam anlamıyla anlayamayız.

Gördüğüm, duyduğum, şahit olduğum ve tanıdığım çok fazla böyle insan var.

Etrafımdaki insanlar bir şeylerle mücadele ederken kendilerine zarar veriyorlardı ve bu beni üzüyordu. Ancak elimden hiçbir şey de gelmiyordu.

Elimden hiçbir şey gelmediği zamanlar yazı yazarım. Bu benim terapi yöntemim.

Ve bende bunu Jungkook'a verdim. Kendine zarar veren bir karakter çıkardım ortaya.

Elbette Jungkook karakterini yazarken çok fazla tereddüt yaşadım çünkü birilerini tetiklemekten korktum.

Ancak bunu yapmak bana iyi geliyordu. Acılarımı yazarak yontuyordum.

Jungkook karakteri benim etrafımdaki insanlardan esinlenerek yarattığım bir karakterdi.

Her bir özelliği benim hayatımın içindendi. Bu yüzden hikayede ona çok hızlı bağlandım.

Jungkook'un yaşadığı olaylar birbirinden travmatikti. Yıllarca öz babası sandığı adam tarafından şiddet gördü, tecavüze uğradı.

Bu hayatta değer verdiği tek insan meleği, annesiydi. Ve anneside onu kurtaramadı.

İşte Jungkook aslında o günden sonra gaddarlaştı bence. Çok gariptir ki hikayeyi yazan ben olmama rağmen ben hikayeyi değil, hikaye beni yönetti.