Jungkook, ülke başkanı olan babasını öldürerek idama mahkum edilir. Avukat Kim Taehyung ise onu kurtarmak için savunma yapma teklifinde bulunur. Oysa Taehyung, Jungkook'un çocukluk aşkıydı. Hafızasını kaybeden Jungkook çocukluk aşkının ona avukatlık...
Burası her zamankinden daha soğuktu. Ancak küçük çocuğu korkutan şey soğuk değil, babasıydı.
Birilerine sesini duyurmak istiyordu ancak bunun boş bir çaba olduğunu o da biliyordu.
Hiçbir zaman kendini babasından kurtarmanın bir yolu olmayacaktı ve bu onun kabusuydu. Kendini hep en büyük korkusuna esir olmuş bir halde bulacaktı.
On altı yaşında bir gençti. Ancak 16 yaşındaki hiçbir genç ile aynı kafa yapısına sahip değildi. O on altı yaşında olmasına rağmen elli yaşındaki bir insanın olgunluğuna sahipti.
Fakat bu gece en az yirmi yaş daha olgunlaşacağını bilmiyordu. Bu gecenin kendi kabusu olacağını bilmiyordu.
Hayatı boyunca kendini her gün öldürmek isteyeceğini ve buna bu gece yaşanacak olayın çok büyük bir etkide bulunacağını bilmiyordu.
Günlerden 8 Nisan Pazar.
Jeon Jungkook'un bitiş tarihi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslına bakılırsa onun yaptığı tek hata, daha doğrusu babası bunun bir hata olduğunu düşünüyordu, sokakta kavga çıkarmasıydı. Üstelik kavga etmekte oldukça haklıydı.
Çocuklar durup dururken ona zorbalık yapmaya başlamıştı ve o da kendini korumak için kavga etmişti. Fakat tabii ki bunu babasına açıklayamamıştı. Babası onu dinlemek dahi istememişti.
Jungkook şu an evlerinin deposundaydı. Babası ne zaman canı sıkılsa Jungkook'u depoya kitlerdi.
Ancak bugün her zamankinden daha farklı bir şey vardı. Babası bugün ona her zamankinden daha farklı bir şekilde zarar verecekti.
Babası bugün onun ölümüne yol açacak şeyi yapacaktı.
Önce deponun kapısı yavaşça aralandı. Jungkook korkuyla geriye doğru yaslandı. Sadece babasının gölgesini görmek bile onu deli gibi korkutuyordu.
Derin bir nefes aldı ve kendi kendine "Korkma, korkma, korkma..." diye mırıldandı ancak bu imkansıza yakındı.
Nefesini düzene koymak istedi ve derin derin nefes aldı. Alnından boncuk boncuk terlerin aktığını hissediyordu. Kalbinde korkuyla dolu bir sızı vardı.
Elini boynuna götürdü ve korkuya karşı gelmek istedi. Ancak bunu başaramadı. Hiçbir zaman korkuya karşı gelmeyi başaramamıştı.
Babasının adım seslerini duyduğunda nefes alış verişi daha da hızlandı. Korku sanki her an daha da artıyordu. Damarlarından korku akıyordu.
Babası artık depoya tamamen girmişti ve kapıyı sertçe örtmüştü. Babasının iri cüssesini gördüğünde başını hızla öne eğdi. Midesinin bulanmaya başladığını hissediyordu.
