Drogi Mikołaju..
Być może już nie powinnam pisać do ciebie listów. Być może to będzie ostatni, jaki otrzymasz. Być może za wcześnie kieruje do ciebie te słowa. Ale chcę mieć pewność, że zdążysz je zrealizować.
W tym roku nie proszę o książki, przybory do rysowania, czy też o kolejne rodzeństwo (heh). Tym razem szczęście materialne nie jest ważne.
Chciałabym, by mama mnie zrozumiała. By pozwoliła mi się rozwijać. Wiesz, wczoraj natrafiłam na profil jednej 7 letniej dziewczynki z zespołem downa, prowadzony przez jej mamę. Serce bolało, gdy widziałam jak jej rodzice byli z niej dumni, jak pozwalali robić jej rzeczy, których ja - praktycznie dorosła osoba - nie mogła.
Przyszłam prosić o wewnętrzną siłę dla mnie, wszystkich tych, którzy byli w jakimś stopniu odrzucani przez społeczeństwo i dla tych, którym domy się walą, by walczyli, pokazując światu, na co ich stać. Żeby wstawali za każdym razem, gdy upadną.
Przyszłam błagać, by nie było dla mnie jeszcze za późno. Żebym miała wystarczająco czasu, żeby cieszyć się życiem, żeby móc jeszcze zobaczyć nie raz ważne dla mnie osoby. Żeby być przy nich, kiedy będą naprawdę szczęśliwi. Bo ich uśmiech, wynagrodzi mi każde zło.
Pozwól mi być bardziej cierpliwa, systematyczna w nauce, by móc się rozwijać i poznawać nowe rzeczy. Pozwól mi zrealizować moje plany.
Daj mi cierpliwość do tej małej nieznośnej małpki. Niedowiary, że jest między nami taka różnica wieku, i choć nasze zachowania są identyczne, to i tak nie możemy się dogadać.
Ale mimo, iż czasem mam ochotę ją trzepnąć.. spraw, by nie bała się wszystkiego, by ją nie bolało i by była bardziej otwarta na ludzi, spokojniejsza.. wiem, że później będzie żałować swego zachowania.
Proszę, by ojciec przestał być tak zapatrzony w pieniądze. By mamie udało się zrealizować swoje plany. Proszę, by żyli godnie.
I na koniec proszę, aby te dwie osóbki były szczęśliwe, by się nie poddawały, by zauważyły jaki świat może być piękny. Bo zasługują na wszystko, co najlepsze.
Dziękuję :)
