This is Saturday evening and I didn't expect anything except sa tawag ni kuya sakin.
I was sitting at the edge of my windows while looking at the street lights in our neighborhood. I was once running in that street when I was young, iba na talaga kapag lumaki ka na. Everything will change mula sa simula hanggang ngayon kahit wala na itong katapusang pagbabago sa buhay.
Dahil sa ingay na nanggagaling sa ibaba muntik na akong mahulog sa bintana ko. Kunot noo akong lumabas sa kwarto, gabi na malapit ng maghatinggabi. Sa pagkakaalam ko hindi pa umuwi sila mommy. Lalabas na sana ako sa sala namin ng makarinig ako ng sigawan sa may kitchen namin.
"Ano nagsisisi ka na?"galit na sigaw ni mommy.
"How many times i'll tell you na ginusto ko to, alin ba sa mga sinabi ko na hindi mo maintindihan." Galit na sigaw ni daddy.
"You're being unreasonable Ace, hanggang kailan ba natin to pagtatalonan."
"Hanggang sa tumahimik kana."
"Ako pa talaga ang sinisi mo, my god malaki na ang mga anak natin nag aaway parin tayo hanggang ngayon."
"Palagi mo kasing hinaha lungkat ang nakaraan, tapos na yon."
"Mom , Dad"mahinang tawag ko sakanila.
Para akong robot na nakatayo sa may hagdan habang nakatingin sakanila, nag simula ng manubig ang mga mata ko, malabo na din ang mata ko. I was just standing there like a lost soul. Nakatunganga akong nakatayo doon.
"Ano n-a n-aman t-o." Garalgal na boses kong tanong.
Nanghihina na ang buong katawan ko, nakahawak lang ako sa railings ng hagdanan,doon ako kumukuha ng supporta upang makatayo ng maayos. Hindi ko na alam kong anong gagawin ko.
"Mom pagod na akong makikinig sa mga away niyo, palagi nalang ganito. Isipin niyo naman minsan na andito ako."
"Hindi man lang kayo nag sabi na nauwi na kayo, malalaman ko nalang na andito kayo dahil sa mga sigaw niyo."
"Hindi ba kayo nakaramdam ng takot ,kung sakali mang marinig ko kayo. Mom Dad ito ako, sa bawat kalabog, sa bawat sigaw niyo nanginginig ang buong katawan ko sa takot. Hindi ko na alam kong anong gagawin ko."
"Every Monday nagpupunta ako sa doctor ko upang mag pa check up, can you imagine habang nasa malayo kayo nagsasaya habang ako dito nagdurusa sa sakit na ibinigay niyo. Mom kalabog lang, pero para na akong nasisiraan ng ulo. Mukha akong baliw everytime na may narinig ako na mag away tumatakbo pa ako papalayo. Kung pwede ko lang takpan ang mga teynga ko buong magdamag gagawin ko. Minsan hiniling ko na sana hindi ako makarinig , na sana bulag nalang ako. "
"Araw araw akong nakatingin sa sarili ko sa harap ng salamin kong may problema ba ako. Kung may nagawa ba akong mali sa inyo. Sobra na yata tong pinapakita niyo sakin."
"Mom pagod na ako, tumigil na kayo. Hindi naman kayo mga bata na kailangan pang pagsabihan."
Napaupo nalang ako dahil sa hina ng katawan ko, I was crying there like a lost child. Ni isa sakanila walang nagsalita, para silang nanigas sa kinatatayuan nila habang nakatingin sakin. Gusto sanang mag salita ni daddy but he choose to stay silent. Tumayo ako at umakyat sa kwarto ko.
NEXT DAY
"Ang aga aga naka shades."nakangiting puna ni Jake.
Tinakpan ko lang ang mata kong namamaga dahil sa kakaiyak ko kagabi.
"Masakit sa mata ang init."mahinang sagot ko sakanya.
"Patingin ng mata mo."seryosong saad nito.
"Mamaya na-
Bago ko pa matapos ang sasabihin ko nahila na niya ang shades ko.
"What happened to you?"nag alalang tanong nito.
I didn't answer to him, instead I hug him tightly.
"Everything will be okay."he sweetly said as he kiss my eyes.
Binalik niya ulit sakin ang shades, nagtataka ko pa siyang tinignan kong bakit may kinuha siya sa bag niya. I realize he get his shades also. Kaming dalawa na ang naka-shades.
"Hindi mo naman ako iiwan diba?"I asked out of nowhere.
"Why would I leave you?"kunot noong tanong niya.
"I don't know either."
"Hey relax , I won't leave you. Kung ano mang naiisip mo wag mo'ng pansinin hindi kita iiwan."he said with a final tone.
"Thank you love."I softly whispered.
I'm so lucky to have this man beside me. He really know me. Hindi ko alam kong ano ba'ng nagawa ko at binigyan ako ng ganitong lalake. Naiiba siya sa mga lalaking nakilala ko. I know for sure siya din ang huling lalake makakasama ko hanggang sa pagtanda ko.
"You're spacing out."
"I was thinking about something."
"About what?"
"About our future."
"Anong nakikita mo sa future natin."ngeting tanong niya.
"Magkasama tayong dalawa hanggang sa tumanda tayo."
"Then let's build our future together."
I salute to him as I raised my hand. He hold my hand tightly as we walk through the corridor.
"Dito kita unang nakita, you were happy back then. Kung paano ka sumayaw habang kumakanta. You're the second most beautiful woman I ever see. " he sweetly said.
"If I am the second, who is the first woman?" I curiously asked while looking at his face.
He was smiling widely, yung ngeting nagpawala sa mata niya dahil sa pagkakangiti nito.
"My mom, she was my first love before you."
"How thankful I am to have you."
"No I am more than thankful to have you."
Sabay kaming natawa dahil sa sinabi niya.
"Love birds late na kayo." Ira said while raising the log book.
"Hindi pa may two minutes pa."
"Hahaha tinignan mo talaga ang relo mo."
"Incase baka absent ang ilalagay mo diyan."
"Pwede din,tapos sakin mo ibibigay ang dadalhin mo."she said then wink at me.
"No way baka ikaw ang ibigay ko sakanya, gusto mo tawagin ko." Nag aasar kong tanong sakanya.
"Hep wag mo'ng subukan."angal niya.
"Hahahaha takot ka palang malaman niya."
"Alam na niya."nakasimangot nitong sabi.
"How?"
"Pinagsasabi ni Kathleen na may gusto ako sakanya."
"Really!" Natitiling sigaw ko.
I Jump out of nowhere. Napatingin pa ako sa tabi ko. Jake was here nakakunot ang noong nakatingin saakin.
"May nangangamoy selos dito."she whispered.
Muntik ko ng makalimutan andito pala ito sa tabi ko. Oh crop paano ko ba ito susuyuin.
