" Donna let's go." Gabriel said.
" Pwede bang mamaya nalang, may hinihintay pa kasi ako."
" Late na tayo."
" Hinihintay ko pa kasi ang tawag ni Jake."
" Donna, nag hihintay din ang pamilya natin."
" Kung hindi mo ako kayang hintayin mauna kana, susunod ako sayo pagkatapos."
He didn't answered me.
He was frustrated while waiting at me, wala siyang ibang magawa kundi hintayin ako, kinakabahan kasi ako , hindi ko din alam kong bakit kinakabahan ako ngayon, something was off.
" Please answer me." mahinang bulong ko habang nakatitig sa phone number niya.
" Jake please Jake."
I was praying silently while waiting him to answer me. Buti sinagot niya.
" Hello" mahinang bulong ko.
" Is this his girlfirend?" someone asked me.
" Yes, bakit po?"
"Sinugod siya ngayon sa hospital, I will send you a location."
Para akong binuhusan ng malamig na tubig habang nakatingin sa kawalan. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Nanginginig pa ang kamay kong nakahawak sa cellphone ko.
I grab the car keys beside me, umalis ako na walang imik kahit na ngingilid na ang hula sa mga mata ko.
" Donna we have a family dinner." pahabol pa niyang sabi.
Hindi ko pinansin ang sinabi niya, pagkasakay ko sa kotse pinaandar ko na agad ito. Dumeretso ako agad sa hospital, tumatakbo akong pumunta sa nurse station upang mag tanong kong room number niya.
" Nasa emergency room pa po siya."
" Jake, jake, jake" paulit ulit kong bigkas sa pangalan niya.
Nagmumukha akong baliw dahil sa ginawa ko ngayon, Palakad lakad akong nakatingin sa emergency roon , nagbabasakaling lumabas siya doon upang batiin ako, lumipas na ang ilang oras wala paring Jake na lumabas upang batiin ako.
God knows how much I love him. I sit silently praying for his recovery, matagal na kaming hindi nagkita tapos ito ang bubungad sakin. This was too much.
" Donna "
Nag angat ako agad ng tingin sa stumawag sakin. It was him.
" Thanks God you are safe." umiiyak kong saad habang nakayap sakanya ng mahigpit.
Pero hindi ito yumakap saakin pabalik. What's wrong with him?
" Love are you okay? Do you remember me?" nag alala kong tanong habang nakatitig sa mata niya.
Kailan pa ito nag contact lens. Sa pag ka alala ko hindi siya sumusuot ng ganito.
Lumipas ang oras hindi padin ito nagsasalita, nakatitig lang ito saakin.
" You are not him." Mahinang sabi ko.
Dahan dahan kong inalis ang kamay ko sa pagkakayakap sakanya.
" Twin brother mo siya? Am I right?" tanong ko.
" Yes, how did you know? na hindi ako ang taong hinahanap mo"
" Pareho kayong tumingin sa akin pero yung mga mata niyo mag kaiba."
" So it's true your such a crying baby."
" What?"
" He told me." natatawang saad nito.
I just give him a death glare.
" Anong nangyari sakanya bakit siya isinugod sa hospital?"
" He was sick."
" Wag kang mag biro seryoso ako." nauutal kong sabi.
" It's true he was sick, matagal na siyang pinagsabihan nila mom at dad na kailangan na niyang mag pa gamot pero ayaw niya."
" He has a heart disease."
I cried silently, ano na naman to?
" Kailan pa ito nagsimula?"
" Last year lang namin nalaman na may heart disease siya, bigla kasin siyang umuwi dito na namumutla, then suddenly nawalan siya agad ng malay, tatlong araw bago siya nagising."
" I thought , he was busy doing something."
" No your wrong, nagpapagaling siya dito sa bahay namin."
" Bakit hindi niya sinabi sa akin?"
" Ayaw niyang ipaalam sayo, babalik naman siya sayo pero hindi ko alam kong kailan."
Mas lalo lang ako naiyak dahil sa sinabi niya, ano na ang gagawin ko? Akala ko okay na? Ano na naman ito?
