ama güzelliğin, has güzelliğin insanın gözlerini yaşartabileceğini söylemiştin. -Alıntı
-
içimdeki sevgiyle baş edemiyordum sadece ondan ve onu sevmekten ibaretim sanki.
onun yokluğunda oluşan boşluğun yeri dolmuyordu.
yanımda olmasını istediğim tek kişi Jake'di. ve sadece o olacaktı. ondan başkası gözüme gelmiyordu, sevgim kalbimi büyütüyormuş gibiydi.
uykusundan daha uyanmamıştı gün ışığı, o uyanmadığı için benim güneşim de doğmamıştı. Bedenim kendi kendine uyanmıştı, büyük bir dikkatle kalbimin yanından ayrılmıştım bu esnada burada kalmaya spontane bir şekilde karar verdiğim için aksayan işlerime göz atıyordum. şu anda önceliklerim arasında iş gelmiyordu ama her saniye Jake'i boğmak istemiyordum. görüşmeyeli daha hassaslaşmıştı, çok düşünüyor ağlıyordu.
gözyaşlarının sebebi olmaktan nefret etsem de bana sarılarak benim yüzümden ağlamasını teselli ediyordum. tek bir göz yaşı bile akıtsın istemiyordum.
ben onun yaşadığı gerçeğiyle hayata tutunmuş kendimi sevmeye çalışmışken o benim onsuz yaşadığım gerçeğiyle yıllarca kendinden nefret etmişti.
kendini hayattan soyutlamış bir oğlan çocuğuydu gözümde, o kadar güçlü ama bir o kadar yıpratılmıştı.
öpesim geliyordu, sevimliliğinden içim içime sığmıyordu bazen, onu anlatmaya kelimelerim bile kifayetsiz kalıyordu.
ela gözlerine baktıkça içim gidiyordu. o bana bakamasa bile ben ona bakıyordum. çünkü biliyordum onsuzluğu ama Jake sanki yarın onu terk edecekmişim gibi hissediyordu.
aynı eski bir arkadaşı eve gelmiş de ağırlıyormuş gibiydi. tek farkım onunla aynı yatakta yatmaktı sanki.
kokusunu özlemiştim, uyanınca yanımda olan sıcaklığını. birlikte dışarı çıkmayı özlemiştim, bana en ufak söylediği kelime bile içimi ısıtıyordu. gülümsemesini görmek için çabalıyordum.
varlığı ve sıcaklığı benim nefesimdi. onun kokusuyla dolu evde ondan önce kalkıp onu uyurken izlemek benim için bir hediyeydi. Jake'in bana verdiği, sevgilimin bana verdiği bir hediyeydi. ne düşündüğünü bilmiyor veya anlayamıyordum ama nefesi nefes oluyordu bana.
oturduğum koltuktan kalkıp Jake'in yanına yavaşça oturdum. beyaz çarşafların içinde beyaz bedeniyle melek gibi görünüyordu.
dün gece hissetmiş gibi uyanmıştım aniden, yanımda Jake yoktu. evin içinde onu ararken balkondan gelen sesle oraya gitmiştim. siyah demirlere yaslanmış sigarasını içerken hafif ışıklı sokağı izleyen Jake ordaydı. gözlerinden öyle hızlı yaşlar akıyordu ki sanki göz yaşı değil acı akıtıyormuş gibiydi.
kırgındı Jake. hayat ona kötü davranırken yanında kimsesi olmadığı için kırgındı, öyle çok kırgındı ki ağlamaktan nefes alamazken bile acı akıtıyordu dışarı.
ne yapacağımı bilmiyordum. Jake'e ne yapmıştım, biz ne yapmıştık?
ellerim titremeye başlamıştı, onu böyle hiç görmemiştim daha önce. yanımda ağlarken bile bu şekilde ağlamamıştı.
"Yeterince karanlık Ay gözükmüyor Ve tüm sevgim Seni eve getirmeye yetmiyor Artık bulacak yıldız kalmadı"
soğuk yüzüne çarparken elindeki sigaranın sıcaklığına sığınıp yalnızlığını gidermeye çalışıyordu.
o an anladım ki Jake'in o zaman benden başka kimsesi yoktu. o benim ona gelmemi beklemişti. benim ona gelmemi umut eden her bir parçasına zarar vererek yıllarca yaşayabilmişti.
"Dua etmek istedim Ama Tanrı'nın olmadığını düşünüyorum Artık bulacak yıldız kalmadı Ve çok gerideyim Ve seni bırakmak isterim Seni bırakmak isterim."
onunkilere özenir gibi benim de gözlerimden yaşlar aktı.
o ağladıkça benim içim parçalandı.
sigarasını bitirip siyah demire bastırdığında derin bir nefes çekti içine, dünyanın yükü omuzlarındaymış gibiydi.
Jake onu izlediğimi görmeden geri yatağa döndüm ardından o da geldi, hafifçe mırıldanıyordu hala ama iyi değildi.
sevgilim iyi değildi.
yanıma yatarken burnuma dolan kokusuyla içim gitti, "Binlerce kez aradım Ve seni bırakmak zorundayım Ama seni tahmin edebileceğinden çok ve çok seviyorum..."
-
Billie Eilish - 6.18.18
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sakin olun ve bana güvenin çünkü ben öyle aşığım ki bu kitaba
