Aswang Sa Bayan Ng Erzila

Kabanata 16

Dahil sa paglukuksa ng mag-ina sa kanilang nahuhuling sandali,Nagpasya na silang wag umalis sa kanilang himlayan dahil mamamatay narin naman ang mga ito sa nalalapit na pagsikat ng araw.

"Sino kayo?
Anong kaylangan niyo!
Hindi niyo ba nakikitang nagluluksa kami sa pagpanaw ng aking apo!

Naiintindihan namin kayo aling rosa,Kaya lang naparito kami upang sabihing patungo na ngayon ang mga tao sa bayan ng erzila kasama ang mangkukulam na kumukontrol sa kanila.

"Anong ibig mong sabihin?

Kaylangan niyo nang umalis sa bayang ito!

Paano namin gagawin iyon?
Hindi na kami aalis ilang oras nalang at maglalaho narin kami,Wala nang saysay pa ang umalis sa bayang ito.
Lalaban kami hanggang sa huli naming hininga,Mamatay man kami wala na kaming pakialam sa mangyayari sa amin.
(Ang matapang na saad ni aling rosa)

Nanlumo nalang ang dalawa sa kanilang narinig wala na silang maisip na idadahilan sa mga ito upanv pumayag silang umalis.

Lumipas pa ang mga oras ay sisikat na ang araw.
Nang marinig ni aling rosa ang mga sigawan ng mga taong papalapit sa kanilang lugar.

PATAYIN !PATAYIN! SILANG LAHAT!!
Ang sigawan ng lahat ng taong paparating sa kanilang himlayan.

Kaagad na lumabas sina ernan at rosa upang salubungin ang mga tao,at makipaglaban hanggang sa huli nilang sandali,wag lang nilang magambala ang nahihimlay na si mela sa kanyang himlayan.

Bago lumabas sina ernan at rosa ay madali nilang itinago ang himlayan ni mela sa underground ng kanilang pinagtataguan,kung kaya kahit sino man ang pumasok sa kanilang himlayan ay hindi na nila makikita pa ang bangkay ni mela.

Anong Ginagawa niyo rito sa aming himlayan?

"Ano pa nga ba,Upang wakasan at sunugin ang inyong himlayan!

Hindi kami papayag sa gusto niyong mangyari,Habang nabubuhay pa kami ipagtatanggol ko ang aming himlayan!

Kung magagawa niyo pang lumaban!

Sugurin sila at patayin!
Ang sigaw na utos ng mangkukulam na agad namang kumilos ang lahat.

"Kumampi naman ang dalawa na sa lahing aswang.
Kung kaya naman nakita iyon ni jasmine.

Habang naglalaban ang mga tao at lahing aswang,mas marami paring nasugatan sa mga tao dahil likas na masmalakas pa-rin ang mga aswang sa kanila.

Ngunit kumilos ang mangkukulam na hindi nalaman nina ernan at aling rosa.

Habang nakikipaglaban ang mga ito,nagmadali siyang nagtungo sa likuran ng matandang aswang at kaagad niya itong itinarak ang kawayang matulis na kaagad namang naibaon hanggang sa kanyang harapan.

Dahilan para bumagsak na ito ng tuluyan.
Kitang kita iyon ni ernan ngunit wala siyang magawa dahil pati siya ay nanghihina narin.

Maya maya pa pasikat na ang araw at ang hinihintay nilang himala sa muling pagkabuhay ni mela ay hindu nangyari.

Umupo si ernan at tinignan ang pagsikat ng araw,
hanggang sa unti unti na silang naglalahong mag-ina.

Tanging patak nalang ng luha ang namayani kay ernan habang pinagmamasdan niya ang kanyang sariling unti unti nang naglalaho.

Magkikita narin tayo ang naluluha niyabg saad sa kanyang sarili.

Habang abala naman ang mga tao sa pagdiriwang dahil wala na ang mga lahi ng aswang sa bayan ng erzila.

Nang mawala na ang bisa ng kapangyarihan ng mangkukulam sa mga tao,,kaagad nilang sinabi.

Nasaan ako,nasaan kami!
Bakit kami narito!
Ang paulit ulit na saad ng mga tao.

Nang makita nila ang dalawang nakahandusay at duguan na wala nang buhay dahil sa pakikipagtulungan sa lahing aswang.

Napasigaw ang mga ito sa kanilang nakita!
Sino ang may kagagawan ng pagpatat na ito!
Ang saad ng nakatataas sa kanila.

Hindi nila namalayang wala na ang mangkukulam at si jasmine sa lugar,Nakaalis na ito kanina pa habang unti unting naglalaho ang mga katawan nina ernan at aling rosa.

Lumipas ang mga araw linggo at buwan masayang namumuhay ang lahi ng mga mangkukulam sa bayan ng erzila,tanging sina jasmine nalang ang nakikinabang sa lahat.

Minsang inutusan ng mangkukulam na bungkalin ang lupang himlayan ng mga aswang noon upang doon sila magpatayo ng kanilang titirhan.

ANO ITO!!
ang sigaw ng mga taong naghuhukay sa himlayan ng mga aswang.