კონტრაქტი🔞

თავი4

როგორ ვამაყობ შენით წიწილა.
ვალე ჯიმინს ჩაეხუტა.
-რა საყვარელი ხარ როდესაც ნერვიულობ.
-კნუტო! კნუტოო! გამოგვივიდა! გესმის?
ჯინინმა ვალე ხელში აიტაცა.
-იცი ჩემს პირველ სიმღერას შენ გიძღვნი.
-რა?
-ხო, შენ, ჩემს ანგელოზს.
ვალემ ჯიმინს აკოცა.
-პატარავ ეს უნდა ავღნიშნოთ.
-რას მთავაზობ?
-ჩემთან ავიდეთ, გემრიოლებებს შევუკვეთავ.
-და პლედის ქვეშ ფილმებს ვუყუროთ?
-როგორც გიყვარს ხოლმე.
-საუკეთესო ხარ.
ვალემ ჯიმინს ნაზად აკოცა, ჯიმინმა კი შანსი ხელიდან არ გაუშვა და ენა ვალეს პირში შეასრიალა.
-ჯიმინ...
ვალე შეხტა.
-ყველაფერი პირველად ხდება.
ვალემ ჯიმინს მზერა აარიდა.
-ჰეიი...
ვალეს ტელეფონზე ზარი გაისმა.
-ხო ძამიკო.
-ჩემი პრინცესა სადაა?
-ჯიმინთან ვარ.
-შეგიძლიათ მოხვიდეთ?
-ამ...
ვალემ ჯიმინს გახედა, ჯიმინმა კი ვალეს თავი დაუქნია.
-კი მოვალთ.
-კარგი გელოდებით.
ვალემ ტელეფონი გათიშა.
-წავედით ძამიკოსთან?
-ჯიმინ... რაღაც უნდა გითხრა.
-რა აბა?
-გუკი... გახსოვს?
-კი.
-ჩემთან ერთად ცხოვრობს...
-რა!?
-ჯიმინ... არ გაბრაზდე გთხოვ.
-ვალე...
-მამაჩემის მეგობრის შვილია.
ვალე ჯიმინს ჩაეხუტა.
-რაც არ უნდა იყოს, შენ ნომერ პირველი ხარ ჩემს ცხოვრებაში.
-ვიცი მაგრამ...
-არ ინერვიულო საყვარელო.
-რამე ცუდს ხომ არ აკეთებს? ან რამე ისეთს რაც არ გსიამოვნებს?
-არა, დამშვიდდი.
ვალემ ჯიმინს აკოცა.
-მითხარი თუ რამეა, ეგრევე!
-ხომ  იცი რომ გეტყვი?
ვალემ ჯიმინს ლოყა მიუშვირა.
-მაკოცე ჯობია.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა.
-ჩემი ბუზღუნა ბიჭი.
-წამო წავიდეთ.
-წამოდი.
მთელი გზა ჯიმინი ჩუმი და ჩაფიქრებული იყო.
-ჯიმინ...
-რა?
-გთხოვ მითხარი რა გჭირს? ისევ გუკიზე ფიქრობ?
-ვალე ვიღაც უცხო ბიჭთან ერთად ცხოვრობს ჩემი შეყვარებული და რა ვქნა ბედნიერებისგან ვიცეკვო!?
-ხომ აგიხსენი ჯიმინ!? მე რო მებუტები რა!? მე კიარ მივიყვანე სახლში!
-არ გებუტები ვალე.
-ჯიმინ...
-რა!?
-ნუ მეუხეშები...
-რა გინდა გოგო!? რა!? ოცდაოთხი საათი შენს ფერებაში ვერ ვიქნები!
-ჯიმინ...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-კნუტო...
ჯიმინმა მანქანა გააჩერა.
-რა გინდა ჯიმინ რა!? შენს გარდა ყველა გულს მტკენს!
ვალემ სახეზე ხელები აიფარა.
-შენც გულს რატომ მტკენ!? რატო მეუხეშები!?
ჯიმინმა თავი საშინლად იგრძნო და ცდილობდა დანაშაული გამოესყიდა.
-მაპატიე გთხოვ... ვიცი რო შენი ბრალი არაა.
-არავის არ ვჭირდები! არავის!
-კნუტო არაა ეგრე, მე მჭირდები.
ჯიმინი ვალეს ჩაეხუტა.
-დაწყნარდი, მორჩა.
-ასეთი უბედური რატომ ვარ!? რა დავაშავე!? საკუთარმა დედამ ჩემს გამო თავი მოიკლა...
ვალეს ცრემლები გაუჩერებლივ სდიოდა.
-ვალე მომისმინე... ცხოვრებაზე მეტად მიყვარხარ, ვიცი რომ დამნაშავე ვარ და უხეშად დაგელაპარაკე.
ჯიმინმა ვალეს აკოცა.
-მაპატიე... გთხოვ.
-დაივიწყე...
-ვა...
ვალე ჯიმინს ძლიერად მოეხვია.
-შენ რომ არ მყავდე ჯიმინ... მადლობა.
-მიყვარხარ.
-მეც.
ჯიმინი მიჩვეული იყო ვალეს ცვალებად ხასიათს.
-მორჩა დამშვიდდი?
ვალემ ჯიმინს თავი დაუქნია.
-ჩემო გოგო.
-მაპატიე, ჯიმინ... ვიცი ზედმეტი მომოვიდა მაგრამ... ამას ვერ ვაკონტროლებ.
-მესმის კნუტო, მესმის.
-მადლობა.
-ჩემო გოგო.
ვალემ ცრემლები მოიწმინდა.
-წავედით ფისო?
-კი, კი, წავიდეთ.
რამოდენიმე ხანში წყვილი უკვე ვლადის მყუდრო ეზოში იყო მოთავსებული.
-აბა როგორ ხართ?
-კარგად ბატონო ვლად მადლობა, თქვენ როგორ ბრძანდებით?
-ესე ოფიციალურად სამსახურშიც კი არ მელაპარაკებიან.
-მე...
ვალემ ჯიმინს ლოყაზე აკოცა.
-ჩემი წიწილა ძალიან ზრდილობიანია.
-კი მესმოდა, მანქანის პარკინგის დროს განსაკუთრებით.
ჯიმინმა თმა უხერხულად მოიქექა.
-მოკლედ მთავარზე გადავალ.
ვალეს სახე შეეცვალა.
-ორ თვეში სეულში გადავდივარ საცხოვრებლად, კარგი სამსახური შემომთავაზეს.
-ძამიკო... მტოვებ?
ვალეს ხმა აუკანკალდა.
-მინდა შენც წაგიყვანო.
-რა?
-მამაშენი გიჟია! ღმერთმა იცის თავში როდის რა მოუვა.
-ვიცი მაგრამ...
ჯიმინმა ვალეს ხელზე ხელი დაადო.
-კნუტო მართლა კარგი აზრია.
ვალემ თვალები დაბლა დახარა.
-კარგ სკოლას დაამთავრებ, ნებისმიერ უნივერსიტეტში ჩააბარებ.
-ვლად... ეხლა ვერაფერს გეტყვი... მოვიფიქრებ.
-კარგი, დაიკო ყველაფერი შენი მომავლისთვისაა ეგ იცოდე.
-ვიცი...
-გთხოვ კარგად იფიქრე.
-ჩვენ წავალთ.
-უკვე?
-ბევრი სამეცადინო გვაქვს...
ვალეს საგრძნობლად შეეცვალა ხასიათი, ვლადის გასაკვირად ცუდის მხრივ.
-კარგი დაიკო და მოიფიქრე კარგად.
ცივი დამშვიდობების შემდეგ, ვალემ და ჯიმნმა მანქანაში გადაინაცვლეს.
-კნუტო რატომ მოიწყინე?
-არაფერია.
-ვხვდები როდესაც მატყუებ, მითხარი მიდი.
ვალე ჯიმინს ჩაეხუტა.
-მიყვარხარ ჯიმინ... ძალიან.
-მეც მიყვარხარ ფისო.
-ჯიმინ...
-გისმენ კნუტო.
-სეულზე ვფიქრობ...
-მერე...
-მე... არ მინდა წასვლა.
-რატომ ფისო?
-ჯიმინ ერთი და ორი წლით ვერ წავალ, თუ წავალ აქ ვეღარ დავბრუნდები... შენი დავიწყებაც მომიწევს...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-კნუტო...კნუტო აბა რას იძახი? სწავლას სეულში გავაგრძელებ, იქამდე კი ჩამოვალ ხოლმე და გნახავ, არდადეგებს ერთად გავატარებთ.
-ურთიერთობა მანძილზე?
-სხვა რა გზაა? მამაშენთან ვერ დარჩები, ნუ გავიწყდება რომ ვიღაც ბიჭთან ერთად ცხოვრობ, არ ვიცით თავში რა უტრიალებს და რისი გამკეთებელია.
-გუკი არაა ეგეთი.
-რა იცი? ორი დღეა იცნობ.
-ხო მაგრამ.
-რა მაგრამ? წარმოიდგინე რომ დალიოს და თავი ვერ გააკონტროლოს? სიბრაზეში რომ რამე დაგიშაოს? ან მარტოები რომ დარჩეთ და რამე ცუდი იკადროს?
ჯიმინმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-რამე რომ დაგიშაოს მოვკლავ!
-არ მინდა შენთან დაშორება, ვერ გადავიტან.
-კნუტო მისმინე სხვა ქალაქში კი არა, სხვა პლანეტაზეც რომ იყო მაინც ერთად ვიქნებით.
ვალემ თავი ჯიმინს დაადო მხარზე.
-ჩემო ლამაზო.
ჯიმინმა ვალეს ხელი გადახვია.
-წამო ჩემთან ავიდეთ.
-წამოდი.
რამოდენიმე ხანში წყვილი ჯიმინის სახლში იყო.
-კნუტო გშია?
-არა, მაგრამ ფეხები მტკივა.
-ვაიმე...
ჯიმინმა ვალე ხელში აიტაცა და ოთახში აიყვანა.
-ჩემ კნუტს თათები ტკივაო?
ვალემ ჯიმინს თავი დაუქნია.
-ჩემი პატარაა.
ჯიმინმა ვალე პუფში ჩასვა და ფეხსაცმელი გახადა.
-მასაჟს გაგიკეთებ.
ჯიმინი საწოლზე დაჯდა, ვალეს ფეხები მუხლებზე დაილაგა და მასაჟის გაკეთება დაუწყო.
-აბა ფისო მოგწონს?
-აჰამ... მმმ რა კარგია... ააჰ...
-კნუტო... ეს შაბათ კვირა მარტო ვიქნები სახლში.
-მამა დარჩენით არავისთან მიშვებს.
-ვიცი კნუტო.
-მაგრამ მოვალ და მთელი დღე ფილმებს ვუყუროთ.
-კარგი ფილმები ვიცი თან.
ეშმაკურად თქვა ჯიმინმა.
-შენი შავი კაბა ჩაიცვი.
-შენ რო მიყიდე?
-კი.
-ძაან მოკლეა.
-ვიცი...
-ცუდი ბიჭი ხარ.
-ვიცი, ისიც ვიცი რომ ზუსტად მაგის გამო მოგწონვარ.
ვალემ ჯიმინს მუხლებზე თავი დაადო.
-ფისო...
-გისმენ.
ჯიმინმა შარვალი და საცვალი ჩაიწია.
-ჯიმინ!
-კნუტო...
ჯიმინმა ვალეს ტუჩზე თითი გადაუსვა.
-პირი გააღე.
-ჯიმ...
-მოგეწონება.
-ჩაიცვი გთხოვ...
ვალე თავი დაბლა დახარა.
-კნუტო წინაზე ხომ მოგეწონა?
-არ შემიძლია...
ჯიმინმა შარვალი და საცვალი ამოიცვა.
-ბოდიში...
-არაფერია კნუტო, მაინც ყველაზე მეტად მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.
-ჯერ ამაზე არ უნდა გადავსულიყავით, ადრეა.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა.
-ჯერ მზად არ ხარ.
-წიწილა დაბადების დღე ამ შაბათს გაქვს.
-ვიცი ფისო.
-მერე რა ვქნათ?
-რა და მთელი დღე ჩახუტებულები ვიქნებით.
-როგორც შენ გინდა.
ვალემ ჯიმინს აკოცა.
-ფისო შენს წიწილას რომ შია იცი?
-მოგიმზადებ რამეს.
-შევუკვეთავ რამეს.
-არ გინდა ჩემი მომზადებული რომ შეჭამო?
-არ მინდა რომ დაიღალო, სახლშიც გყოფნის.
-გთხოოვ.
-კარგი ფისო ოღონდ მოგეხმარები.
-აჰამ.
წყვილმა სამზარეულოში გადაინაცვლა.
-ჯიმინ გინდა ბოსტნეულის რაგუ და ბრინჯი?
-კი.
-ბრინჯი სად გიდევს?
-დაბლა უჯშადი.
ვალემ უჯრა გამოხსნა.
-არაა აქ.
-კარგად ნახე.
ვალე უფრო მეტად გადაიხარა.
-შიგნით ნახე აბა, უფრო შიგნით.
ჯიმინი სიამოვნებით ათვალიერებდა ვალეს საჯდომს, რომელიც მშვენივრად ჩამდა მოკლე კაბიდან.
-ჯიმინ არაა!
ჯიმინმა თარო გამოხსნა და ვალეს ბრინჯი მიაწოდა.
-უი აქ ყოფილა...
-პაკ!
ჯიმინმა ვალეს საჯდომზე წამოარტყა.
-რა ვქნა მიყვარს და.
რამოდენიმე ხანში საჭმელი უკვე მზად იყო.
-ჯიმინ მორჩი თამაშს და მოდი შეჭამე.
-მოვდივარ.
ჯიმინი სამზარეულოში შევიდა და ვალეს მოეხვია.
-რა გემრიელად გამოიყურება.
-შენთვის ვცდილობდი.
-მმმ.
ჯიმინი მაგიდას მიუჯდა.
-აბა ჩემმა გოგომ რა მომიმზადა?
ვალემ ჯიმინს საჭმელი თეფშე გადმოუღო და ნაზად აკოცა ლოყაზე.
-გემრიელად მიირთვი.
-შენ?
-მე არ მშია.
-დღეს არაფერი გიჭამია, მოდი შეჭამე.
-ვჭამე ბურგერი.
-ეგ როდის იყო?
-მსუქანი ვარ ისედაც.
-საიდან მოიტანე!?
-მამამ მითხრა, ძალიან გასიებული ხარო და ჭამას მოუკელიო.
-თავის თავს მიხედოს! შიმშილით თავს ნუ მოიკლავ!
-მაგრამ...
-მოდი და ჭამე! მშვენიერი ტანი გაქვს!
ვალეს გაეღიმა.
-მოდი ლამაზო.
ჯიმინმა ვალე კალთაში ჩაისვა.
-აბა გააღე პირი.
წყვილმა ისადილა.
-უჰ პატარავ უგემრიელესი იყო.
-მიხა...
კარებზე კაკუნი გაისმა.
-გავხსნი მე.
-მიდი რა ფისო.
ვალემ კარები გახსნა.
-გამარჯობათ, როგორ ბრძანდებით?
-კარგად ჩემო ლამაზო, შენ როგორ ხარ? ჩემი შვილი ხომ არ გაბრაზებს?
-არა, არა.
-ცოტას დავისვენებ და საჭმელს მოგიმზადებთ, გეშიებათ.
-უკვე მზადაა, წამობრძანდით.
ქალი სამზარეულოში შევიდა.
-შვილო საჭმელი გააკეთებინე გოგოს!? არ გრცხვენია!?
-ქალბატონო როზა მე მინდოდა... ჯიმინზე ზრუნვა ძალიან მიყვარს.
ვალემ საწყალი სახე მიიღო.
-არ ეჩხუბოთ ჯიმინს, გთხოვთ.
ჯიმინს გაეღია.
-ვაიმე რა საყვარელი გოგო ხარ.
ქალი ვალეს ჩაეხუტა.
-ყოჩაღი გოგო ხარ.
ჯიმინმა ვალეს ხელზე აკოცა.
-ჩემი გოგოა დე.
-ძალიან კარგი გოგო ხარ.
ვალე რომელიც არ იყო ქებას მიჩვეული დაბნეული იდგა და ხმის ამოღებასაც კი ვერ ბედავდა.
-მოდი დე ჭამე, ძალიან გემრიელია, მე ვალეს გავაცილებ.
-მიდი.
ქალი ვალეს ჩაეხუტა.
-დროებით ჩემო კარგო.
-ნახვამდის.
ჯიმინმა ვალე სახლამდე მიაცილა.
-ჯიმინ... ფოტოები გადაგიღე.
-აბა მაჩვენე.