კონტრაქტი🔞

თავი13

-როგორ მოეწყვე დაიკო?
-კარგად მადლობა, პირველად მაქვს ამხელა ოთახი.
-ჩემი პატარა.
ვალეს და ვლადის ახალი სახლი დიდი და ნათელი იყო, ყველაფერი ხით იყო გაფორმებული.
ვლადმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-იქით კვირას სკოლაში წასვლას შეძლებ.
-ვნერვიულობ.
-ჩემო პრინცესავ სანერვიულო არაფერია.
ვლადმა ვალეს ბარათი გაუწოდა.
-დაიკო სკოლისთვის რაც გჭირდება იყიდე.
-წამომყვები?
-რათქმაუნდა.
-ვისაუზმოთ ჯერ.
-რა მოგიმზადო ძამიკო?
-შევუკვეთე და მოიტანენ, დიასახლისობა იქაც გყოფნიდა.
-ხომ...
-აქ უნდა ისწავლო და დაისვენო.
-ძამიკო... მიყვარხარ.
-მეც ჩემო პრინცესა.
ვლადმა ტელეფონს დახედა.
-საუზმეც მოვიდა.
და-ძმამ ისაუზმა და საშოპინგოთ წავიდა.
-ძამიკო ვერ ავარჩიე რომელი ზედა ჯობია.
-ორივე აიღე.
-ამ შავს ავიღებ უფრო მომეწონა.
-სიხარულო ორივე აიღე თუ ორივე მოგწონს.
-შარვალს ავიღებ, მირჩევნია.
ვლადმა ვალეს ხელი გადახვია.
-დაიკო მინდა რომ ყველაფერი გქონდეს.
-ვიცი მაგრამ... მცხვენია.
ვლადმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-რისი გრცხვენია?
-ტელეფონი რო მიყიდე თან ამდენი ნივთები.
-მაგაზე შენ ნუ ღელავ პრინცესავ.
-საუკეთესო ხარ ძამიკო.
ვლადმა საკიდიდან კაბა ჩამოხსნა.
-აუ ეს გაიზომე გთხოვ.
-ვფიქრობ ერთი ზომით პატარა უფრო მოგერგება.
საშვალო სიმაღლის წითურმა გოგომ ვალეს კაბა მიაწოდა.
-მიდი დაიკო გაიზომე.
ვალე გასახდელში შევიდა.
-ძალიან ლამაზი გოგოა.
-კი, ლამაზი დაიკო მყავს.
-რამდენი წლისაა?
-ჩვიდმეტის, სკოლისთვის ვამზადებ.
-მშვენიერი, გამოსაშვებისთვისაც გვექნება კაბები.
-კიდევ რაღაც მაინტერესებს.
-გისმენთ.
-თქვენი სახელი?
-მე... ელზა.
-ვლადი სასიამოვნოა, შენი ნომერი ჩამაწერინე.
-მე...ჩემი?
გოგონამ მორცხვად უკარნახა ვლადს ნომერი.
-ძამიკო ნახე.
-ძალიან გიხდება, მიდი გამოიცვალე და ვიყიდოთ ეგეც.
-კარგი.
ორივე სახლში მხოლოდ საღამოს დაბრუნდა.
-ძამიკო შავი პერანგი რომ აგირჩიე მოგეწონა?
-კი.
-მაშინ პაემანზე ეგ ჩაიცვი.
-რა პაემანზე?
-ელზას არ დაპატიჟებ?
ვლადს გაეღიმა.
-როგორ კურკურებდით.
-ხომ იცი როგორი სიმპატიური ძმა გყავს.
-ვიცი ძამიკო, მიდი ეხლა დაურეკე.
-ეხლა გვიანია.
-ჯერ შვიდი საათია.
ვალეს ძალდატანებით ვლადი პაემანზე წავიდა და სახლში გაბრწყინებული დაბრუნდა.
-დაიკოოო.
-აბა აბა როგორ ჩაიარა?
-კარგად დაიკო, შაბათ კვირას ისევ შევხვდებით.
-ოჰოო, ძალიან მიხარია.
-შენ არ მოგეწონა არავინ?
ეშმაკურად იკითა ვლადმა.
-ვინ უნდა მომწონებოდა? ჯერ არც კი გამიცვნია არავინ.
-ჩვენი მეზობოლი მაგალითად, დღეს თვალს ვერ გწყვეტდა.
-ძამიკო მე ჯიმინის გარდა არავინ მინდა.
-ცოტა დრო გჭირდება და დაივიწყებ, ახსნის საშვალება არ მოგცა ამდენ წლიანი ურთიერთობის შემდეგ.
-ვიცი...
ვლადი ვალეს ჩაეხუტა.
-ჩემო პრინცესა.
ვალეც და ჯიმინიც დაშორებას ერთნაირად განიცდიდნენ.
-იუნგ არ ვიცი რა ვქნა, ჩემი ხელით დავანგრიე ამდენ წლიანი ურთიერთობა.
-დარეკვა სცადე?
-გუკიმ თქვა ტელეფონი აქ დატოვა.
-სოციალური ქსელები?
-გააუქმა, მაგანაც და მაგისმა ძმამაც.
ჯიმინმა ვისკის ჭიქა მოიყუდა.
-გეყოს ჯიმინ!
-რა მეყოს იუნგ!? რა!? წარმომიდგენია როგორ ვატკინე გული როდესაც ღალატში დავადანაშაულე.
-ცოტა განტვირთვა გჭირდება, მიდი გაემზადე.
-რისთვის?
-წვეულებაზე წავიდეთ, გაერთობი და მოგეშვება ცოტა.
ანიმ ჯიმინს მხარზე ხელი დაადო.
-გულს გადააყოლებ.
-ჩემ ყველაზე საყვარელ ადამიანს გული გავუტეხე, შეურაწყოფა მივაყენე და ახსნის საშვალებაც კიარ მივეცი, რა ნამუსით წავიდე გასართობად?
-ჯიმინ თავს ნუ იდანაშაულებ, ყველაფერი ხდება ხომ იცი?
-ჩემი ვალე... ჩემი პატარა კნუტი... მენატრება... ძალიან მენატრება.
-ჯიმინ...
დარდში, დეპრესიაში და ახალი ცხოვრების დაწყების მცდელობაში შაბათ კვირა შეუმჩნევლად მოვიდა.
-დაიკო შენი ფერი არ მომწონს თან დილიდან ახველებ.
-კარგად ვარ მართლა, უბრალოდ გავცივდი.
-ელზას დავურეკავ შეხვედრას გადავდებ, აფთიაქში წავალ და მოგივლი დაიკო.
-არა ვლად, შეხვედრა არ გადადო ჩემს გამო.
-არა ვალე და არ შემეწინააღმდეგო.
-მაპატიე... არ მინდოდა რომ პაემანი გამეფუჭებინა.
-დაიკო ჩემთვის პირველ ადგილას ხარ და იქნები ყოველთვის.
ვლადმა ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან და ელზას დაურეკა.
-ძვირფასო გამარჯობა.
-გამარჯობა, როგორ ხარ?
-მე კარგად, დაიკო მყავს ცუდათ, სამწუხაროდ ვერ შეგხვდები?
-უი რა სჭირს?
-გაციებულია და მგონი სიცხეც აქვს.
-მშრალი ხველა აქვს?
-რა?
-მისამსრთი მომწერე, მოვალ დაგეხმარები.
-მეუხერხულება...
-მომწერე მისამართი.
-შენ მომწერე და ტაქსს გამოგიძახებ.
-კარგი.
რამოდინიმე ხანში ელზა უკვე ვლადის სახლში იყო.
-აბა სადაა პატარა გოგო?
-ელზა... მადლობა.
-არაფრის საყვარელო.
ელზა ვალეს ოთახში შევიდა.
-ლამაზო... როგორ ხარ?
-გამარჯობა, თქვენ როგორ ბრძანდებით?
-რა საყვარელი და ზრდილობიანი გოგოა.
ელზა ვალეს გვერდით მიუჯდა და სიცხე გაუზომა.
-ღმერთო ძვირფასო... საჭმელი ნაჭამი გაქვს?
-არა...
-ეხლა წვნიანს მოგიმზადებ, მერე წამალი დალიე კარგი?
-დიახ.
ვალე ოთახში ვლადთან ერთად დარჩა.
-ძამიკო... მაპატიე.
-გეყოს შტერო.
ვლადმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
-დაისვენე დაიკო, მე ელზას დავეხმარები.
-კარგი.
რამოდენიმე ხანში ოთახში ვლადი შემოვიდა.
-დაიკო საჭმელი მოგიტანე.
ვლადი ვალეს გვერდით მიუჯდა, ვალე იმდენად იყო მოსუსტებული ხომ კოვზის დაჭერის თავიც კია ჰქონდა.
-მოდი დაიკო მე გაჭმევ.
ვლადმა ვალეს წვნიანი ხელით აჭამა.
-აღარ მინდა.
-კიდევ ცოტა.
ვლადმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-ჩემი ხათრით.
როგორც იქნა ვალემ ჭამა დაასრულა და წამალი დალია.
-მალე უკეთ გახდები.
ვალემ ვლადს მუხლებზე თავი დაადო.
-ვლად ჩაის მოვუმზადებ ლიმნით.
-მადლობა ძალიან დიდი.
-რისი მადლობა.
სანამ ელზამ ჩაი მოამზადა ვალეს უკვე დაეძინა.
-დაეძინა?
-კი.
ვლადმა ვალეს შუბლზე აკოცა და ელზასთან ერთად სამზარეულოში გადაინაცვლა.
-მაპატიე ვალეს მარტო ვერ დავტოვებდი.
-არაფერია მესმის, გეტყობათ რომ ძალიან ახლოს ხართ.
-კი... ჩემი პრინცესაა.
-აქ სასწავლებლად გადმოვიდა?
-დაახლოებით, დედა ბავშობაში დაგვეღუპა, მამა კიდე ტირანი იყო.
-საწყალი გოგო.
-გამოვარიდე იქაურობას.
-ძალიან კარგი ქენი, მე უკვე წავალ გვიანია.
-რომ დარჩე? ცუდი არაფერი მიგულისხმია... უბრალოდ...
ელზამ ვლადს ნაზად აკოცა.
-ვლად...
მეორე დილით ორივემ ერთად გაიღვიძა.
-დილამშვიდობისა.
-დილამშვიდობისა ლამაზო, წავალ ვალეს დავხედავ.
-ჩაიცვი მაინც.
ღიმილით თქვა ელზამ.
-რათქმაუნდა.
ვლადი ვალეს ოთახში შევიდა.
-დაიკო გაიღვიძე?
-კი.
-თავს როგორ გრძნობ?
-უკეთ მაგრამ ყელი მტკივა.
-ჩემო პრინცესა გინდა ჩაი გაგიკეთო?
-არა, ჯერ ელზას მოუმზადე საუზმე საწოლში.
ჩაიხითხითა ვალემ.
-ოხ გამოჯანმრთელება გეტყობა, ცელქობის ხასიათზე ხარ.
-ძამიკო... მიყვარხარ.
-მეც პრინცესავ, წავალ საუზმეს მოვამზადებ.
-კარგი ძამიკო.
რამოდენიმე ხანში სამივე სამზარეულოში შეიკრიბა.
-ძალიან გემრიელია ვლად.
-მადლობა საყვარელო, დაიკო შენ მოგეწონა?
-კი ძალიან ძალიან გემრიელია.
ვალემ ვლადს ლოყაზე აკოცა.
-ძამიკო მე დავწვები, თორემ სუსტად ვარ.
ელზა ფეხზე წამოდგა.
-ჯერ წამალი დალიე.
-კარგით.
-თქვენობით არაა საჭირო ლაპარაკი.
-კარგი.
ვალემ დაიმორცხვა და ოთახში ჩაიკეტა.
-ვლად მე წავალ, ხვალ ვმუშაობ და უნდა გავემზადო.
-მანქანით გაგიყვან.
ვლადი ვალეს ოთახში შევიდა.
-დაიკო, ელზას გავიყვან და მოვალ მალე.
-კარგი, აუ ძამიკოო ჩემო ყველაზე საყვარელო.
-გისმენ.
-შოკოლადს წამომიღებ?
-კი პრინცესავ.
ვლადმა ელზა სახლში მიაცილა და ვალეს დაუბრუნდა.
-აბა როგორ ხარ პრინცესავ?
-კარგად.
-ცუდ ხასითზე რატომ ხარ პრინცესაც?
-მე... ჯიმინზე ვფიქრობ.
-მესმის დაიკო, ეცადე დაივიწყო.
-ძალიან ნაწყენი ვარ მასზე.
-დაიკო ახლა შენ ახალი ცხოვრება გაქვს, შეიძლება ჯიმინი შენი ბედი არ იყო ან შეიძლება ერთმანეთს წლების შემდეგ შეხვდეთ.