კონტრაქტი🔞

თავი14

სამი წლის შემდეგ.
-ძამიკოო მოვედი.
-დაიღალე ჩემო პრინცესავ?
-დღეს ოთხი ლექცია მქონდა, რამისაა მოვკვდი.
-მოდი შეჭამე და დაისვენე.
-არ მშია, ცოტას დავიძინებ.
-მიდი პრინცესავ.
ვალე თავის ოთახში გამოიკეტა, მისაღებში კი ელზა შემივიდა.
-ვლაად!
-რა გაყვირებს!?  ვალეს სძინავს.
ელზა ვლადს კალთაში ჩაუჯდა.
-ვლად არ გინდა დღეს სადმე წავიდეთ?
-ჰმ... ეგრე როდესაც მელაპარაკები, ზუსტად იცი ხოლმე სად გინდა წასვლა.
-კაბის ყიდვა მინდა.
-მიდი ძვირფასო გაემზადე და წავიდეთ.
-საუკეთესო ხარ.
ვლადი და ლიზა საღამომდე მაღაზიებში დადიოდნენ.
-იცოდე ღამე მაგ თეთრეულით მინდა გნახო.
-აჰ ძვირფასო.
ვალე თავისი ოთახიდან გამოვიდა, წამში მთელი ვლადის ყურადღება ვალეზე იყო კონცენტრირებული.
-დაიკო ძალიან ლამაზი ზედა გიყიდე.
ვალე ვლადს ჩაეხუტა.
-მადლობა ძამიკო.
-არაფრის ჩემო პრინცესავ.
-ძამიკო შენი საყვარელი ბრინჯი მოვამზადე, ხორცით.
-ვაიმეე მადლობა, მადლობა.
-ხომ შეჭამ?
-რათქმაუნდა.
ელზა ვლადს ახალი კაბით დაენახა.
-აბა როგორია?
-გიხდება.
ვლადი ვალეს მიუბრუნდა.
-დაიკო რამე ხომ არ გჭირდება?
-არა.
რამოდენიმე ხანში ყველა სავახშმოთ შეიკრიბა.
-ვლად მე...
-რა მოხდა დაიკო?
-მუშაობოს დაწყება მინდა.
-ფული არ გყოფნის? რამე თუ გჭირდება უბრალოდ მითხარი.
-ძამიკო მინდა ჩემი შემოსავალი მქონდეს, დამოუკიდებელი გავხდე და  ცალკე გადავიდე საცხობრებლად.
-ჯერ ადრეა, უნივერსიტეტი მაინც დაამთავრე.
-ვლად...
-დაიკო რამდენი ხანი ნორმალურად ვერ გნახულობდი, ვერ გივლიდი და ვერ გესიყვარულებოდი.
-მესმის ძამიკო მაგრამ...
-ვღელავ შენზე, უცხო ქალაქია.
-ვლად უკვე სამი წელია აქ ვცხოვრობთ.
ელზა საუბარში ჩაერია.
-ვლად გაუშვი თუ უნდა, სულ გვერდით ვერ გეყოლება.
-ელზა! ნუ ერევი!
ელზას ცრემლები მოადგა.
-დაიკო უნივერსიტეტის ბოლომდე მაინც დარჩი.
-კარგი ძამიკო, შენი ხათრით.
-ხომ იცი რომ თან სამსახურებიც ჭირს და...
-ვლად!
ელზა უსიტყვოდ ადგა და საძინებელში წავიდა.
-ძამიკო ელზას რატომ დაუყვირე? ცოდოა.
-ათასჯერ ვუთხარი რომ არ ჩარეულიყო ჩემს საქმეებში, უკეთ ვიცი ჩემ დას როგორ უნდა ველაპარაკო.
-მაინც ზედმეტი მოგივიდა.
-მართალი ხარ...
დამწუხრებული ხმით თქვა ვლადმა და ელზას შემოსარიგებლად წავიდა, ვალე კი თავის ოთახში დაბრუნდა.
მეორე დილით.
-ელზა ჭურჭლის გარეცხვსავ ვერ ვასწრებ, ბოდიში.
-არაა პრობლემა, შენი ძვირფასი ძამიკო ადგება და გარეცხავს.
-ერთი თეფშის და ჭიქის გამო უნდა გააღვიძო?
-მე შენი მოსამსახურე არ ვარ?
-მოვალ და მე გავრეცხავ.
-მთელი დღე ვერ ეყრება!
ვალემ ჭურჭელი გარეცხა და წავიდა.
-ელზა რახდება? დილიდან რა გაჩხუბებს?
-არაფერი!
რამოდენიმე საათში ვალე სახლში დაბრუბდა, ვლადი და ელზა ისე იყვნენ ჩხუბში გართულნი რომ კარის ხმა ვერ გაიგეს.
-ვლად სახლი კი არა საერთო საცხოვრებელია! ამხელა გოგოა უკვე, წავიდეს და იცხოვროს მარტო!
-ჩემი დის გაგდებას მთავაზობ!?
-გაგდება არაფერ შუაშია!
-აბა რა...
ვლადმა გულზე ხელი მოიჭირა.
-ჰაერი...
ვალე ვლადს მივარდა.
-ძამიკო!
ვლადმა გონება დაკარგა.
-სასწრაფოში დარეკე! მალე!
ვალეს ცრემლები შეუჩერებლივ სდიოდა.
-ძამიკო... გთხოვ ხმა გამეცი... ძამიკო...
სასწრაფო მალე მოვიდა და ვლადი საავადმყოფოში გადაიყვანეს.
-ექიმო როგორ არის? რა... რა სჭირს?
-მალე მის ნახვას შეძლებთ, დანარჩენს მთავარი ექიმი გეტყვით.
ვალე პალატაში შევარდა.
-ძამიკო...
ვალე ვლადს ჩაეხუტა.
-როგორ შემაშინე... ღმერთო.
-კარგად ვარ დაიკო.
პალატაში ექიმი შემოვიდა.
-ბატონო ვლად, დღეს გაგწერთ, აუცილებლად ეს წამლები იყიდეთ.
ვალემ ექიმს ფურცელუ გამოართვა.
-დასვენება და არანაირი სტრესი.
-მაგრამ ექიმო რა სჭირს?
-გულის მუშაობის ფუნქია აქვს დარღვეული, დროულად უნდა უმკურნალოთ, ძალიან სახიფათოა.
-ყველაფერს გავაკეთებთ.
-შემდეგ კვირას ისევ გაგსინჯავთ.
ვალე და ვლადი სახლში დაბრუნდნენ.
-ვლად საყვარელო, როგორ ხარ?
-მადლობა ძვირფასო კარგად.
ვალემ ვლადი საწოლზე დააწვინა.
-გადასხმების მერე სულ ჩაგილურჯდა ხელები.
ვალემ ვლადს საბანი დააფარა.
-ძამიკო აფთიაქში წავალ.
-დაიკო... მადლობა.
-არაფრის, ხომ იცი როგორ მიყვარხარ.
-ვიცი დაიკო.
ვალემ აფთიაქში წასვლა დააპირა, კარებთან მას ელზა დახვდა.
-ელზა გთხოვ ხვალ დილით ვლადს დაეხმარე რომ იბანავოს.
-ხვალ!?
-ხო, საავადმყოფოდან დღეს გამოწერეს, სუსტადაა.
-აყროლებული იქნება საავადმყოფოს სუნად! გვერძე როგორ დავუწვე!?
-რა!? შენ შიგ ხომ არ გაქვს!?
ვალემ ელზას ზიზღის თვალებით შეხედა.
-ჩემ ოთახში დაწექი! მე დავიძინებ ვლადთან!
-კარგი...
-იცოდე არაფერი აგრძნობინო! ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ!
ვალე აფთიაქში წავიდა და მალევე დაბრუნდა სახლში.
-ძამიკო ეხლა უნდა შეჭამო და წამალი დალიო.
-ავდგები ეხლავე.
-არა! აქ მოგიტან, ვერ გაიგე ექიმა რა თქვა?
-მაგრამ...
-არანაირი მაგრამ.
ვალე მთელი კვირა ზრუნავდა ვლადზე, ელზა კი თავის ჩვეულ ცხოვრებას აგრძელებდა.
-ძამიკო დღეს ექიმი მოვა.
-კარგია.
-არ ინერვიულო ძამიკო მე შენს გვერდით ვარ.
-ვიცი.
ექიმის მოსვლამდე ვალე ადგილს ვერ პოულობდა, ვიზიტის შემდეგ ვალე მეტად განერვიულებული იყო.
-ქალბატონო, ბატონი ვლადი ცუდ მდგომარეობაშია, ეს გენეტიკური დაავადება, მამათქვენის გარდაცვალების მიზე...
-რა!? გინდათ თქვათ რომ... ვლადი... ჩემი ძმა...
ვალეს ცრემლები წასკდა.
-მოკვდება!?
-დამშვიდდით, თუ იმკურნალებთ და მიხედავთ არაფერი მოუვა.
-ყველაფერს გავაკეთებ ექიმო, რასაც გვეტყვით.
-წამლები, სწორი კვება, დასვენება, არანაირი თამბაქო, ალკოჰოლი სტრესი და ნერვიულობა.
-დიახ, ყველაფერს გავაკეთებთ.
-შემდეგ კვირას ისევ მოვალ.
-დიახ.
ვალემ ექიმი გააცილა და ვლადს ჩაეხუტა.
-ვალე.
-გისმენ ძამიკო.
-რა გითხრა ექიმმა?
-ყველაფერი კარგადაა ძამიკო.
-ძალიან კარგი, მადლობა ვალე.
-არაფრის, ძამიკო მალე გამოჯანმრთელდები.
-იმედია.
ვალეს ცრემლების შეკავება უჭირდა.
-ძამიკო გპირდები, კარგად იქნები.
ვალე ვლადს გვერდით მიუჯდა.
-ძამიკო გახსოვს... პატარები რომ ვიყავით როგორ მყიდულობდი ჩუმათ შოკოლადებს?
-ეგ საიდან გაგახსენდა?
-და გახსოვს ბელა? პრინცესა ბელა...
შენი მაისურით და ბამბით რომ შემიკერე.
-კი მახსოვს.
ვალემ ვლადს მხარზე თავი დაადო.
-მიყვარხარ ძამიკო.
-მეც დაიკო, შენ ყველაფერი ხარ ჩემთვის.
ოთახში ელზა შემოვიდა.
-ვლად მე საყიდლებზე მივდივარ.
-კარგი, შენს საყვარელ ბურგერებს წამოგიღებ.
ვალეს სახე შეეცვალა.
-ელზა სახის კრემი მინდა, ჩემს ოთახშია, წამომყევი გაჩვენებ.
ვალემ ელზა ცალკე გაიყვანა.
-ვლადს მკაცრი დიეტა აქვს დანიშნული! რა ბურგერები შეიშალე სუულ!?
-მე ხომ არ ვიცოდი!
-ნება იბოძე და ოდნავი მზრუნველობა მაინც გამოიჩინე!
-ხომ ძალიან გიყვარს შენი ძამიკო, ხოდა შენ იზრუნე, მე მისი ცოლი ვარ და არა ძიძა!
ვალე ვლადს დაუბრუნდა.
-ძამიკო წამლის დალევის დროა.
-დავლიე უკვე.
-ძამიკო მოწყენილი მეჩვენები.
-ელზა... ვფიქრობ აღარ ვუყვარვარ.
-რას იძაღი ძამიკო!?
-შენც ხომ ამჩნევ?
-ძამიკო ყველაფერი კარგადაა, ნუ ფიქრობ ეგეთ რაღაცეებზე შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება.
-ახლოც კიარ მიკარებს, უკვე რამოდენიმე კვირაა, მარტო მააინ მკოცნის როცა რამე უნდა.
-ძამიკო, ურთიერთობაში ყველას აქვს რთული პერიოდი, მალე ყველაფერი მოგვარდება.
-გახსოვს დასასვენებლად რომ ვიყავით?
-კი.
-მაშინ დაიწყო ესე მოქცევა.
-ძამიკო გთხოვ მაგაზე არ იფიქრო და არ ინერვიულო.
-რა კარგი და მზრუნველი დაიკო მყავს.
ვალეს მზრუნველობის დამსახურებით ვლადის ჯანმრეთელობა უკეთესობისკენ მიდიოდა.
ერთ თვეში ვალე და ვლადი კვლავ ექიმის კბინეტში იყვნენ.
-კარგ შედეგზე გავდივართ, გულის მუშაობა თითქმის ნორმაშია.
-ექიმო მადლობა.
-როგორც ჩანს თქვენზე კარგად ზრუნავენ ბატონო ვლად.
-საუკეთესო დაიკო მყავს.
-ეხლა სახლში დაბრუნდით, იქით კვირას გელოდებით.
-დიახ ნახვამდის.
ვალე და ვლადი მანქანაში ჩაჯდნენ.
-ეხლა შეხვედრაზე მიდიხარ?
-არა, მინდა ელზას რამე საჩუქარი გავუკეთო.
თითქოს იმსახურებდეს.
-კარგია.
რამოდენიმე ხანში და-ძმა სახლში დაბრუნდა.
-ელზა... ეს კაცი ვინაა!?
-ვლად...
კაცმა შარვალი ამოიცვა და ნივთები მოხიკა.
-მე წავალ.
-გააჯვი!
ვლადმა კარები მიაჯახუნა.
-ვლად აგიხსნი ყველაფერს.
-რას ამიხსნი? შიშველი რატომ ხარ ვიღაც კაცთან!?
ვლადმა გულზე ხელი მოიჭირა.
-ძამიკო!
ვალეს შიშისგან ცრემლები მოადგა.
-ძამიკო რა გჭირს!?
ვლადი დაბლა დაეცა.
-ვლახ ხმა გამეცი! ვლაად!
ვალე ვლადს ანჯღრევდა.
-ძამიკო!
ვალემ სასწრაფო გამოიძახა, რომელიც მალევე მოვიდა.
-ქალბატონო საავადმყოფოში უნდა გადავიყვანოთ.
-მეც წამოვალ!
-სახლში დარჩით ექიმი დაგიკავშირდებათ.
-არა! მასთან ვიქნები!
-გთხოვ ხელს ნუ შეგვიშლით, დროს ნუ დაგვაკარგინებთ, ექიმი დაგიკავშირდებათ მალევე.
ვალე ნერვიულობით კვდებოდა.
-ვალე მწვანე ჩაი გაგიკეთე, დამშვიდებაში დაგეხმარება.
-ტრაქში შეისხი! ვლადი ამ დღეში შენი ბოზობის გამოა!
-თუ იმის გამო რომ ვიღაც მის პირად ცხოვრებაში ერევა!?
ვალემ ელზას სახელში ხელი გაარტყა.
-ბოზო! როგორ გაბედე!? ძუკნა!
-აჰ დამღალეთ შენც და შენმა ძმამაც...
ელზამ ვალეს საბუთები მოუგდო.
-შენი ძამიკოს ფული ახლა მთლიანად ჩემია.
-რა!?
-ის დებილია და ხელს ყველაფერს აწერს, ამიტომ მე დაგტოვებთ შენ და შენს ძვირფას ძამიკოს.
-შენ... შენ... რა ადამიანი ხარ!?
-როგორი და ჭკვიანი.
-ძუკნა ხარ!
-სამწუხაროა რომ ბინა შენზე გააფორმა.
-შენ... გააჯვი აქედან!
ვალემ ელზას თმაში ხელი წაავლო.
-შეიშალე!? ხელი გამიშვი!
-არ შეგარჩენ ეგ იცოდე!  მაგ ფულს ბოლო თეთრამდე დაგაბრუნებინებ!
-ხელი გამიშვი!
-იცი ჩემი ძმა რამდენს წვალობდა!?
ვალემ ელზა გარეთ თმით გაათრია, მისი ნივთები კი ფანჯრიდან მოისროლა.