კონტრაქტი🔞

თავი23

-ვფიქრობ ბევრი სალაპარაკო გვაქვს.

-გიხდება ახალი ვარცხნილობა...
უხერხულად თქვა ვალემ.
-მაგაზე ლაპარაკს არ ვაპირებ.
-ჯიმინ... არ ვიცი რაზე უნდა ვილაპარაკოთ.
-მინდა პატიება გთხოვო.
ვალემ მძიმედ ამოისუნთქა.
-ვიცი ძალიან გატკინე გული, არ მოგისმინე და გული გაგიტეხე.
ჯიმინმა ვალეს ხელზე ხელი დაადო.
-შანსი მომეცი რომ გაგიმთელო სათუთი და გატეხილი გული.
-ჯიმინ, დიდი დროა გასული, ეხლა მე ურთიერთობაში ვარ და სხვა მიყვარს.
-თვალები არ ტყუის ვალე, სიმართლე მითხარი გიყვარვარ? თვალებში მიყურე და ისე მითხარი!
-არა!
-კნუტო...
ჯიმინმა ვალეს პირდაპირ თვალებში ჩახედა.
-მითხარი ხომ ისევ გიყვარვარ?
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ჩემი წასვლის დროა.
ვალე ფეხზე წამოდგა.
-არ წახვიდე...
-ჯიმინ შეყვარებული მყავს.
-რომელიც ხელს გარტყავს!? გიყვირის!? მე ეგრე არასდროს ვიქცეოდი და არც მოვოქცევი.
-ჩემი არჩევანია ჯიმინ!
-ჩემ საყვარელ ქალს ვიღაც გამოსირებული ხელს ურტყავს და მე ეს უნდა ვითმინო!
ჯიმინმა ვალე კალთაში ჩაისვა.
-მითხარი გეშინია მისი?
-არა.
-რატო აბედინებ ხელის დარტყმას? ეგრე ძალიან გიყვარს?
ალკოჰოლმა და ძველმა გრძნობებმა თავისი ქნა.
-არ მიყვარს! არა! მძულს!
-რატომ არ შორდები? კნუტო გემუქრება? გაშინებს? მითხარი და დაგეხმარები, რომც არ იყო ჩემთან დაგეხმარები.
-ვერ დამეხმარები, უნდა წავიდე.
ვალე წამში გავარდა ბარიდან.
და ისევ ასე მტოვებს.
ვალე სახლში დაბრუნდა.
-არა! არა! არასწორია!
ვალე იატაკზე დაჯდა.
-ვლადმა მკურნალობა უნდა დაასრულოს, ექვსი თვეც... ვალე შენ შეძლებ... ალბათ.
სანამ ვალე მოთქვამდა, ჯიმინი გუკის ელაპარაკებოდა.
-გუკ იმ ნაბიჭვარმა დააშინა!
-საიდან მოიტანე?
-ვალე ხო იცი როგორია, მარტივია მისი დაშინება.
-არც თუ ისე მარტივი, მთელი ცხოვრება მამის ეშინოდა მაგრამ როდესაც საქმე შენ შეგეხო უკან არ დაიხია.
-რა გინდა მაგით თქა?
-მიზეზი უნდა გავიგოთ, რეალური.
-წვეულება მოაწყვე, ოღონდ არა ჩემი სახელით და იქ აუცილებლად მოვა.
-რანაირად მოვა, იუჯინი არაა ქალაქში.
-ჯანდაბა!
ჯიმინმა ვისკი მოსვა.
-მისი მისამართი გამიგე.
-ჯიმინ არა!
-გუკ ჩემით გავიგებ.
-კარგი კარგი.
რამოდენიმე დღე გუკი ვალეს მისამართის გარკვევას ცდილობდა, ვალე კი სახლში იყო გამიკეტილი.
,,პატარავ როგორ ხარ?❤️"
,,სახლში გამოკეტილო როგორ ვიქნები?"
,,პატარავ სახლში არ გამომიკეტიხარ, უბრალოდ არ მინდა გვიან გარეთ მარტო იყო."
,,კარგი."
,,პატარავ ნუ მიბრაზდები, შენზე ვღელავ და ვზრუნავ უბრალოდ❤️❤️"
ტრაკში გაიკეთე ეგეთი ზრუნვა.
,,როდის ჩამოდიხარ?"
,,ხვალ საღამოს❤️"
,,კარგი, იუჯინ მე გარეთ მინდა გასვლა."
,,გაისერნე პატარავ, ოღონდ დაბნელებამდე არა."
,,კარგი❤️"
,,დღეს ვეღარ მოგწერ და არ ინერვიულო."
როგორ ვღელავდი.
,,კარგი საყვარელო❤️"
ვალე გვიანობამდე სეირნობდა და გაანალიზა რომ სრულიათ უცხო ადგილას აღმოჩნდა.
ჯანდა! სად ვარ!?
ვალემ გათიშულ ტელეფონს დახედა.
შენი დედაც! დაჯდა!
ვალემ საშვალო ხნის კაცთან მივიდა.
-ბატონო გამარჯობა, გთხოვთ მიმასწავლეთ ცენტრში როგორ მოვხვდე.
-მეც ცენტრში მივდივარ, წამომყევი.
-მადლობა.
ვალე უცნობს რამოდენიმე ხანი მიყვებოდა.
-აქ ხომ ტყეა?
-ესე უფრო მალე მივალთ, რანაირად დაიკარგე?
-ვსეირნობდი და გზები ამერია.
-პატარა, დაუცველი და დაკარგული გოგონა ტყეში, უცხო მამაკაცთან.
-რა?
-არ გეშინია?
-რას...გუ...გულისხმობთ?
კაცმა ვალეს წელზე ხელი მოხვია.
-რა ჯანდაბას აკეთებ!?
-შენ დებილი ხარ!? ვერ ხვდები!?
ვალე შეშინებული და დაბნეული იყო.
-რა გინდა!?
-შენთან გართობა, თუ დამემორჩილები არ მოგკლავ.
უეცრად ვალემ მთელი ძალით კაცს ხელი კრა და ტყეში მიიმალა.
ეხლა რა ვქნა!? აქედან როგორ გავიდე!? აქ მოვკვდები!
ვალემ მანქანების ხმა გაიგო.
სადღაც ახლოს გზაა, მაგრამ სად?
-აქ ყოფილხარ!
ვალე შეხტა და უგზო უკვლოდ გარბოდა, ვალე ბევრჟერ დაეცა ხან კი ხეს შეეჯახა, მას ხელები და ფეხები სულ გადატყავებილი და დაკაწრული ქონდა.
ვალეს უცნობის მუქარები ესმოდა, რამოდენიმე ხანში ვალე გაშლილ გრძელ გზაზე გავარდა და რამისაა მანქას შეეჯახა.
-ქალბატო!
მძღოლი მანქანიდან გამოვარდა და ვალეს მივარდა.
-კარგად ხართ?
-მე... მე...
-კნუტო!? აქ რას აკეთბ? რა გჭირს?
ვალე ჯიმინს ძლიერად მოეხვია.
-ჯიმინ იქ... იქ... დავიკარგე და...
ვალეს შეუჩერებლივ სდიოდა ცრემლები.
-დამშვიდდი ჩემო ლამაზო.
-მეშინია! რო მოვიდეს!?
-ვინ?
-წავიდეთ გთხოვ!
-კარგი, კარგი.
ჯიმინმა ვალე თავის სახლში მიიყვანა, მთელუ გზა ვალე ფანჯარაში იყურებოდა და ჯიმინის ხელი ეჭირა.
-კნუტო მომიყევი რა მოხდა.
-დავიკარგე ვიღაც კაცს ვთხოვე დახმარება და...
ვალეს კვლავ ტირილი აუტყდა.
-დაწყნარდი ჩემო სიყვარული.
ჯიმინმა ვალე მკლავებში მოიქცია და თმაზე ეფერებოდა.
-ყველაფერი კარგადაა, აქ არაფერი გემუქრება, შენთან ვარ და დაგიცავ.
რამოდენიმე ხანში ჯიმინმა ვალეს დამშიდება მოახერხა.
-კარგად ხარ ფისო?
ვალემ ჯიმინს თავი დაუქნია.
-ეხლა ფეხებს და ხელებს დაგიმუშავებ, სულ გადაგიტყავებია.
ვალე თითქოს რეალობას მოწყდა და ვერ აანალიზდება იმას რომ ახლა თავის ყოფილ შეყვარებულთანაა.
ვალეს გონება ძველ დროში იყო, სადაც ჯიმინი მისი დამცველი იყო.
-ამეწვება?
-ვეცდები არ აგეწვას კნუტო.
ჯიმინმა ვალე აბაზანაში შეიყვანა.
-მომეცი ფეხი.
ჯიმინმა ვალეს ფეხი ჩამობა.
-ეხლა მეორე ფეხი ფისუნია.
ჯიმინმა ვალეს ჭრილობები დაუმუშავა და თავისი მაისური ჩააცვა.
ვალემ უპრობლემოდ იცვლიდა ჯიმინის წინ.
-ხომ არ გცივა?
-არა.
ჯიმინმა ვალე მკლავებში მოიქცია.
-კნუტო უკვე დიდი გოგო ხარ, ხომ იცი რომ უცხოებს არსად არ უნდა გაყვე.
-ვიცი მაგრამ... დავიკარგე და.
-შტერო.
ჯიმინმა ვალეს ლოყაზე აკოცა.
-რა კარგია შენთან ერთად წიწილა.
ვალე რეალობას დაუბრუნდა, თუმცა სახლში წასვლას არ ჩქარობდა.
-შეგიძლია სულ ჩემთან ერთად იყო, შეგვიძლია ყოველ დილით ერთად გავიღვიძოთ.
-არ შემიძლია.
-რატომ!?
-არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი, გთხოვ.
-აბა რა გინდა?
-მინდა სითბო, სინაზე... შენ მინდიხარ.
ვალე ჯიმინს უფრო ძლიერად მიეხუტა.
ვალე თავს ისევ პატარა გოგონათ გრძონდა, რომელსაც კვლავ სჭირდებოდა ჯიმინის ზრუნვა, სითბო და ყურადღება.
-ჯიმინ...
-გის...
ვალემ ჯიმინს ვნებიანად აკოცა.
-ჯიმინ...
წყვილის ცეცხოვანი კოცნა ცეცხლოვანი ღამით დამთავრდა.
ვალე დავიწყებას მიეცა, ჯიმინთან სექსი მისთვის სიყვარულთან და გრძნობებთან ასოცირდებოდა.
ცხოვრებაში პირველად ვალე მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრობდა.
დილით ჯიმინმა მარტომ გაიღვიძა.
ჯანდაბა არა!
ოთახში ვალე შემოვიდა.
-კნუტო აქ ხარ...
ჯიმინი ვალეს ჩაეხუტა.
-აქ ვარ მაგრამ უნდა წავიდე.
-არა ვალე, გთხოვ.
-წიწილა სულ ცოტა დრო მომეცი გთხოვ.