კონტრაქტი🔞

თავი12

-ვალე...როგორ შემაშინე... თავს როგორ გრძნობ?
გუკი ვალეს ჩაეხუტა.
-ჯიმინ...
ვალე საწოლიდან წამოხტა.
-ჯიმინთან უნდა წავიდე!
-გაჩერდი ორი წამი ჯერ აზრზე მაინც მოდი.
-ჯიმინს უნდა ავუხსნა ყველაფერი.
ოთახში ვალეს მამა შემოვიდა.
-სახლიდან ფეხს ვერ გაადგავ!
-გამიშვი!
-არა თქო!
კაცმა ვალეს ხელი გაარტყა.
-რას აკეთებთ!?
გუკი ვალეს გადაეფარა.
-გაუშვი გუკ მომკლას! იქნებ დაგიჭირონ და ციხეში ამოლპე!
-როგორ ბედავ!?
-შენ როგორ ბედავ!? ხვალვე წავალ და ქორწილიც ჩაგეშლებათ!
დაიღრიალა გუკიმ.
-რა ადამიანი ხარ შენი საკუთარი შვილია! ბიზნესის გამო მზად ხარ პირველ შემხვედრს გაატანო!
პირველად გავიცანი ასეთი კეთილი, თბილი და მზრუნველი ადამიანი, შენ კი მას აბოროტებ.
-მეტს არაფერს იმსახურებს!
-ხო!? და შენ რას იმსახურებ!? საკუთარ შვილს დააჯერე რომ თავისი დედის სიკვდილშია დამნაშავეა!
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-რატომ არ უყვები რომ შენი ცოლი შენს გამო მოკვდა! რამდენჯერ ცემე ორული, შენს გამო ინვალიდი დარჩა!
ვალეს ბნედა დაეცა მთელი ცხოვრება ის საკუთარ თავს ადანაშაულებდა.
-გუკ... ეს სიმართლეა?
-კი ვალე!
ვალემ მამამის გახედა.
-მამა...
-მაპატიე შვილო.
-არა! არასდროს გაპატიებ!
უეცრად კაცმა გულზე ხელი მოიჭირა, გათეთრდა და ჩაიკეცა.
ვალემ გაანალიზებაც ვერ მოასწრო, ისე აღნოჩნდა საავადმყოფოში.
-გუკ ეს ყველაფერი საიდან გაიგე?
-მამაჩემმა მითხრა.
-არც კი ვიცი რა ვქნა... ამდენი წელი...
გუკი ვალეს ჩაეხუტა.
-ვალე ჯიმინთან წადი.
გუკიმ ვალეს ტელეფონი მიაწოდა.
-მამაშენმა მისწერა სანამ შენ უგონოდ იყავი.
,,ჯიმინ მადლობა ყველაფრისთვის, საუკეთესო იყო შენთან გატარებული დრო. სამწუხაროა მაგრამ ადამიანები იცვლებია, გრძნობები კი...
ეხლა ჩემს გულში გუკია და სხვა არავინ.
მაპატიე❤️"
ვალემ ტელეფონი კედელს შეალეწა.
-ნაბიჭვარი კაცი! როგორ გაბედა!? არ შევარჩენ!
-ვალე ეხლა ისტერიკის დრო არაა, ჯიმინთან წადი.
-მადლობა გუკ... საუკეთესო ხარ.
გუკიმ ვალეს ცრემლები მოწმინდა.
-გაიქეცი.
ვალე ჯიმინის სახლში გავარდა, მისვლის თანავე ვალე ისტერიულად აბრახუნებდა კარებზე.
-ჯიმინ! გააღე გთხოვ!
კარები მაღალმა შავგვრემანმა გოგონამ გახსნა.
-ვინ ხარ!? ჯიმინი სადაა!?
-წასულია...
გაოცებული სახით თქვა უცნობმა გოგომ.
-მისი ზედა...
ვალე სახლისკენ გაბრუნდა, ჭიშკართან კი ჯიმინს შეეჯახა.
-წიწილა...
-აქ რა გინდა!?
-ჯიმინ ყველაფერს აგიხსნი, ორი წუთი მომეცი გთხ...
-ვალე შენი დანახვა არ მინდა! გუკისთან წადი!
-მამაჩემა მოგწერა, ჯიმინ ტყუილია.
-მხოლოდ შერტყობინება რომ იყოს დავიჯერებდი... წადი!
-ჯიმინ გთხოვ მომისმინე.
-გააჯვი! აღარასდროს დამენახო!
-ჯიმინ ამდენწლიანი ურთიერთობის შემდეგ არ ვიმსახურებ იმას რომ ორი წუთი მაინც მომისმინო?
-არა! ისევე ძლიერად მძულღარ როგორც ოდესღაც მიყვარდი.
-ჯიმინ...
ვალეს ცხოვრება დაენგრა, მისი ყველაზე საყვარელი ადამიანი მას უხეშად და ცივად იშორებდა.
-ჯიმინ ვიღაც გოგო იყო მოსული.
-დაივიწყე, შენ რაქენი მოეწყე?
-კი, რაღაც მაისური ვნახე...
-ჩემია, არაფერია გეცვას, დედა მალე მოვალა და საჭმელს მოამზადებს.
-კარგი ძამიკო.
-ლიზა, როზა რაც გქვია... ბავშობაში მყავხარ ორჯერ ნანახი, ის ფაქტი რომ ერთი გვარი გვაქვს არაფერს ნიშნავს.
-მაპატიე...
-შენი გართობის ხასიათზე არ ვარ.
ჯიმინი თავის ოთახში გამოიკეტა და ვალესთან ერთად გადაღებულ ფოტოებს ათვალიერებდა.
რატომ გამიკეთა ეს!? რა დავუშავე!?