you can be the boss/ hwang hyunjin

0.9

Utanç ile ellerini daha çok sardı boynuma düşmemek için. Artık birbirimize bakacağız giselle kaçış yok.

Dışarı çıkıp arabanın yanına geldiğimizde Soobin şaşkın bakışlarını üstümüzden eksik etmemişti sağ olsun. Kapıyı açmasını işaret ettiğimde kapıyı açtı, bizim geçmemiz için çekildi.

Onu bıraktım, gözlerine baktım. Büyüleniyordum. Umarım bu bir rüya değildir. Ona bakmayı kesip kapıyı kapattım. Soobin açıklama yapmam için bekliyordu.

"iyi mi?"

Nefes verdim "iyi. Ayağının üstünde bir süre durmaması gerekiyormuş. Eğer biraz daha kenara gelse yürüyemeyecekmiş."

"çok şükür ki iyi."

İkimiz de arabanın ön kısmına geçtik. Kemerimi bağlayıp Arkamı döndüm. "kemerini bağla giselle"

Bana döndü bakışlarını camdan çekip "tamam, bağlıyorum." diyip kemerini taktı bende önüme döndüm.

-----20 dakika sonra-----

"geldik işte" dedi durup. Giselle ve ben kemerimi çıkarttım

Arabadan çıkarken giselle'in "teşekkürler Soobin."
Dediğini de duymuştum. Giselle'in tarafına gelip kapıyı açtım. Bana bakıyordu boş boş. "a doğru ya, unutmuşum."

Eğilip onu kucağıma aldım, kollarını boynuma doladı. Kalbim lütfen yavaş at ki anlamasın. Zaten ben söylememiş miydim öğlen ona? Söyledim.

Soobin eve girecekken bize seslendi "görüşürüz gençler." diyip gitti.

Giselle ile göz göze geldim. "ben zile basarım." diyip zile uzandı, bastı. "yaptım."

Kapı açıldığında annem karşıladı bizi. Kadın inşallah hatim indirmemiştir. Yüzü endişeli ve korkmuştu. "geçin içeri hadi." dedi. Içeri geçtiğimizde herkes ayağa kalktı.

Babam yanımıza geldi "bize niye haber etmiyorsunuz?"

"önce bir sakin ol baba. Giselle'i odasına bırakayım konuşuruz." diyip giselle'in odasına adımladım. Bana bakamıyordu utançtan şuan ve ben bunun farkındaydım.

Odasına geldiğimde onu yatağına bıraktım. Garip hissetmiştim."istediğin bir şey olursa beni ara. Onun dışında ben seni görmeye gelirim"

"teşekkür ederim sana çok yük olacağım." yatağının kenarına oturdum. Ona yakındım. "işim ne olacak? Evden mi çalışacağım?"

Önüne gelen saçı kulağının arkasına attım ve yüzüne baktım "sen dert etme onu. Dinlenmene bak." şuan gözlerimizin içine baktığımız an keşke bitmese ama bitmek zorundaydı.

Alnına öpücük kondurmak için yaklaştım. Onca zaman yapamadığım korkaklığı şimdi ben yapacaktım. Ne korkak olacaktım ne de set ve soğuk. Ben eski neşeli, güler yüzlü ben olacaktım.

Gözlerini alnına öpücük kondurduğumda kapadı. Gözlerimi kapatıp gülümsedim. Gözlerimizi açtık. Ayağa kalktım "ben gideyim artık." kafa salladı. Odadan çıktım, kapıyı kapattım.

Odadan çıktığımda dudaklarımda anın verdiği mutluluktan bir sırıtış oluştu. Etrafımda dönmeye başladım. Dönerken Yeji ile göz göze gelmem ile durdum. Yüzüm solmuştu.

Kardeşim ile 7 Yıl Sonra ilk görüşümdü.

Birbirimize yaklaşırken gözlerim doluyordu. Birden giselle'in hediyesini hatırladım:ölü sanmıştı bizim gibi ve onun sesini bize duyurmuştu kendi alanında.

Gözleri doluydu Yeji'nin. Birbirimize 7 Yıl Sonra ilk defa sarıldık. Başını göğsüme yasladım. "Seni çok özledim abi..."

Abi... "Bende seni canım kardeşim, bende seni." ondan ayrıldım, göz yaşlarını sildim "hadi aşağı inelim."

Bana gülümsedi, elini tutup aşağı annemlerin yanına indik. Geçmiş artık hiç açılmamak üzere kapatmıştım. Artık rüya bile olsa hayatıma bakacaktım.

Aşağı inince yan yana oturduk. "açıklama yapacak mısınız çocuklarım?"

Anneme döndü herkes. Gerilmişti Yeji. "Bu olanlar ne demek?"

Her şeyi anlatmıştık. Yeji'ye yapılanlar bana çok dokunmuştu. Bu ailede kimse ona el bile kaldıramazken elin adamı bunu yapabiliyordu!

Sıkıca sarıldım kardeşime. "uyanmak ister misin? Seninle uyayacağım."

Olumlu anlamda kafa salladığında elinden tuttum sanki kardeşime zarar vermesini engelle çekmişim gibi. Dedem fena olmuştu. Babam ve annem yanındaydı

Odasına geldik. 7 yıldır hiç girmediğimiz odasına geldik. Durduk. Bana baktı "giselle yanlız hissetmez mi? Ayağından vuruldu sonuçta."

Ona baktım "bugün seninle uyamak istiyorum kardeşim. Giselle bir sorun olduğunda beni arayacak."

Birbirimize gülümseyip odaya giriş yaptık. Garip hissettim doğrusu. Uzun zaman sonra özlediğiniz birisini durduk yere görmek gibiydi.

Gecenin bir yarısı, Yeji uyumuşken telefonum çaldı. Giselle olduğunu düşünerek elime aldım

"giselle?"

"gelebilir misin?"

Telefonumu kapatıp Yataktan kalktım. Odadan sessizce çıkarak giselle in odasına gittim.

Yatağa baktığımda yoktu. Ayağından vurulmuşken nereye gidebilirdi ki? Arkama döndüm. Arkamdaydı. Ama bakışları nefretle, intikam hırsı ile bakıyordu.
Ne oluyordu cidden de!

"giselle sen neden ayaktasın?" diye sordum.

Birden hissettiğim ve duyduğum kurşun ile yere yığıldım. Giselle'e bakmadan önce elim mideme gitti,uzaklaştırıp baktım. Kanıyordu.

Giselle'e döndüm "Bu iş fazla uzamıştı" gözlerim kapanmadan önce tek duyduğum buydu. O an ne olduğunu bile düşünemedim. Bilincim kapanmıştı.

Anlık karar ile diğer bölümü yani final bölümünü atıp yeni kurgum minho dan devam edeceğim. Anlaşmalı bir evlilik yapıyorlar ve bu da aşka dönüşüyor kısaca.