ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)

13.

ඊයෙ මග යනකලුත් මටයි තුහින අයියාටයි හිනාව නවත්තගන්න බැරිවුනා.. මනුල අයියායි සහනයායි යන මගට අපිට රව රව ගියේ. වචනයක් කතා කලේ නෑ. ඒ අස්සෙ මට හිනා යනව. අපි දෙන්නම හිටියෙ මඩ දූවිලි නාලා. මගෙ තොල ඉදිමිලා. තුහින අයියගෙ කම්මුලක් නිල් වෙලා. මම කන්නාඩියෙන් පිටිපස්ස බලන බලන සැරේට ඒකා හිනාවක් කාගන ඇස් යටින් හොරෙක් වගේ මගේ දිහා බලනවා.. ඔක්කොටම වඩා මට උගෙ පැත්තක් නිල් වෙලා තඩිස්සි වෙලා තියන මූන දැක්කාම හිනා යනව. ඌටත් ඒකම තමා වෙන්නෙ. දෙඹරු ඇනලා වගේ තියන මගෙ තොල දැක්කාම ඌට හිනා යනව. හරිම පගයෝ දෙන්නෙක් තමයි අපි දෙන්නා..

තරගෙ අන්තිමේ දෙපැත්තටම සාධාරණයක් කරල ඩ්‍රෝ කලා.. තරගෙ වීරයා නම් මම. ඒකට හම්බුනේ කිලෝ දෙකේ රයිස් කුකර් එකක්. හෙන නෝන්ඩි යකො. හරියට නිකන් අපි දෙන්නා ගහගත්තේ රයිස් කුකර් එකකට වගේ හැගීමක් දැන් ගමේ උන්ට තියෙන්නෙ. මටෝන්නෑ යකෝ රයිස් කුකර් අපේ ගෙදර තියනව රෝස පාට මල් වැටිච්ච ලස්සන රයිස් කුකර් එකක්..මගුල!

එද්දි රයිස් කුකර් එක තිබ්බෙ සහන් ගෙ ඔඩොක්කුවෙ.මම බයේ හිටියේ ඕකා ඕක මගෙ ඔලුවෙ ගහයිද කියල. අවුලක් උනේ නෑ පරිස්ස්මට ගෙනත් අම්මට දුන්නා..

ඊටපස්සෙ කේලම් සේරමත් අම්මට කියල මට බැනුම් අස්සවලා අපෙ ගෙදර තිබ්බ කේක් වගේකුත් කාලා තමයි සහන් පකයා යන්න ගියේ.. තුහින අයියා යහතින් ද දන්නෑ. මනුල අයියට ඒ තරම් මලපැනලා ඉන්නව මම කවදාවත් දැකලා තිබ්බෙ නෑ..

තුහින අයියා උදේම බංගලාවට එන්න කිව්ව නිසා පුරුදු විදියට කුකුලත් අතේ අරන් මම බංගලාවේ ගේට්ටුව ළඟ මේ තප්පලං ගහගන ඉන්නව එයා එනකල්..

අටට එන්න කිව්වෙ තාම හතයි පනස් හතයි වෙලාව.. මුගෙ බලු කම කියන්නෙ මට එන්න කියන වෙලාවට වඩා තප්පරයක් කලින් මූ එලි බහින්නෑ. හැබැයි මම ඇවිත් ඉන්න ඕන හරියට වෙලාවට.. මට වෙලාව මිස් වෙන හින්දා කෝකටත් කලින් එන එක වෙනම කතාවක්.. ඒත් මුට බැරිද පොඩ්ඩක් කලින් එලියට එන්න. මං එලියෙ ඉන්න කියල කෝල් කරල කිව්වත් එක්ක මම. කුම්මැහි රදල ගුවන් නියමුවා! මූ ආයෙ රට යන්නෙ කවද්ද දන්නෑ..