"පුතේ.. මං යනවා..හවසට හිච්චාට ඉස්කෝලෙ පන්ති හතරට ඉවර වෙන්නෙ එක්කන් වරෙන් ඈ.. ආ තව සුදු නෝනාගෙ බිස්කට් ඉවරයි ඒවත් ගේන්න ඕන.. "
අම්මා වැඩට යන්න ලෑස්ති වෙලා මට ඩියුටි බාර දෙන ගමන් හිටියෙ. සුදු නෝනා කව්ද කියලද බැලුවෙ? වෙන කවුරුත් නෙවෙයි අපේ බඩිල්ලා.. ගේද්දි එහෙමයි හදද්දි මෙහෙමයි..
"හරේ.. පරිස්සමෙන් යන්න අම්මෙ"
අම්මා වැඩට යන්න ගියායින් පස්සෙ මම ආයෙම පස්ස උඩ දාගන නිදාගත්තා.. දහය විතර වෙනකල් නින්දක් දාපු මම නැගිට්ටේ සුපර්මාකට් එකට යන්න උනාට ඒ එක්කම වගේ තුහින අයියා මට කෝල් එකක් ගත්තා..
"නිදුක්..කොහෙද ඉන්නෙ?"
"ගෙදර.. මේ කඩේට යන්න කියල.."
"ඒ මොකටද?"
"බඩිල්ලට බිස්කට් එකක් ගන්න"
"මාත් එනවා!"
තුහින අයියා ගත් කටටම එහෙම කියද්දි මම ෆෝන් එක කනෙන් අහකට අරගන ආයෙම බැලුවෙ මේ ඇත්තටම තුහින අයියමද කියල.
"එනව? කොහෙ? බිස්කට් ගේන්න?"
"ඔව්.. මං ඔහෙ එන්න හදන්නෙ මං එනකල් ඉන්න"
තුහින අයියා එහෙම කියල කෝල් එක කට් කලාම මම යන්න ගිය ගමන නවත්තලා එයා එනකල් කියල ආයෙම ඇඳට පතබෑවුනා..
ටිකකින් ත්‍රීවිල් එකක් ඇවිත් මිදුලෙ නවත්තනව ඇහුනාම මම ඉස්තෝප්පුවට ගියා. මේ මනුස්සයට මේ ටික පයින් එන්න බෑ ඒ අඩි දහයටත් ත්‍රීවිල්..තුහින අයියා ත්‍රීවිල් එකට සල්ලි ගෙවල යවලා අතේ මල්ලකුත් උස්සගන මා දිහා බලල ලස්සනට හිනාවෙන ගමන් ගෙට ගොඩ උනා..
"මොකෝ උදේ පාන්දර?"
මම එහෙම ඇහුවාම තුහින අයියා කට ඇද කරල මට රවලා ගෙනාව බෑග් එකෙන් බඩිල්ලාගෙ පෙඩිග්‍රී එක එලියට ගත්තා.. හනේ බික්කට් ගෙනල්ලා..
සර සර සද්දෙට කොහේදෝ ඉදපු බඩිල්ලා දුවගන ඇවිත් තුහින අයියගෙ කකුල් දෙක වටේ කැකරෙන්නයි උඩපයින්නයි ගත්තාම තුහින අයියා බිස්කට් එක කඩලා එතනම තිබ්බ බඩිල්ලාගෙ පිඟානට දැම්මා.. ඒ දාලා ඉතුරු පැකට් එක මට දික් කලා හරියට උබ කාපං කියන්න වගේ..
YOU ARE READING
ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)
Fanfictionඔයාගෙ මතක මගේ මූණට හිනාවක් ගේන්නෙ මගේ කඳුලු වලට හේතුවත් ඔයාම නේද කියල මට අමතක කරවලා..ජීවිතේ කොච්චර අසාධාරණද.. මම ඔයාව දැනගන හිටියට වඩා වැඩි කාලයක් මට ඔයාව මතක තියාගන ඉන්න වෙලා.
