අයියෙ හරියට කියන්නකො අනේ බෑන්ක් එක මොකද්ද කියල මගුල දැන් කීයෙ ඉදන්ද මේ ටවුන් එකේ කැරකෙන්නෙ අපි?"
"පොඩ්ඩක් ඉන්නවා චරිත් අයියා ආන්සර් කරන්නෑ ෆෝන් එක"
මලපැන්න පාර මම කෑගැහුවාම මේ පගයා අනිත් අතට මට කෑගැහුවා.. මෙයා කෝල් එකක් ගද්දි අපි එහෙම ආන්සර් නොකලානම් බලන්න තිබ්බා නැට්ට ගිනිගත්ත හනුමා වගේ හතර අතේ ගිනිතිය තිය නටන හැටි
'මං කෝල් ගද්දි ආන්සර් කරන්න ඕන තමුන් කොහෙ හිටියත්' යැයි යැයි තමයි.. දැන් මෙයාගෙ මේ මහ ලොකු චරිත් අයියාට කීයෙ ඉදන්ද කෝල් ගන්නෙ මොන මගුලෙ ගිහින්ද මන්දා..
අපි හිටියෙ මහරගම ටවුන් එකේ.. බෑන්ක් එකට යන්න ආවෙ..හැබැයි මොන බෑන්ක් එකද කියල දන්නෑලු.. දැන් මට මුන් ඔක්කොම පෝලිමට තියල වම් ඇටේ තලාගන තලාගන යන්න හිතිලා තියෙන්නෙ!! මූත් එකයි ආශ්රේ කරන උනුත් එකයි. මම හිතෙන් බැන බැන කටින් මොකුත් නොකියා පැටික්කි නවත්තගන හිටියා. ගිනි අව්වයි මගුල වාහනේ අස්සෙ ඉන්නත් බෑ..
"අහ් අයියේ... අනේ අයියා බිසීද මම හුඟක් කෝල් ගත්තා"
මම ඩාං ගාලා පිටිපස්ස හැරුනා. දෙයියනේ කියල ආන්සර් කරලද කොහෙද.. ඒත් පෙනේද මුගෙ තියන බලු කම. සැරෙන් කතා කලේවත් නෑ අඤේ අයියා බිසීද අහනවා. මට තමා ඔක්කොම පඩ ශෝ ටික දාන්නෙ. මේකා චරිත් අයියට මොකට මෙහෙම ගොට්ට අල්ලනවද මන්දා. මටනම් පේන්න බෑ උගුඩුපගාව!
"නෑ අයියේ හදිසියක් නෙවෙයි.. අයියා කිව්වෙ අර ලෙටර් එක ගන්න ඕන මොන බෑන්ක් එකෙන්ද. මම මහරගමට ආව එකේ අරගනම යන්න බැලුවෙ මනුල එන්න ඕන නෑනෙ එතකොට"
කොහොමහරි යන්න ඕන සම්පත් බැංකුවට කියල අහගත්තට පස්සෙ මම පැටික්කි ඒ පැත්තට දැම්මා. වෙලාව්ස් හොදනම් බාප්පාවත් හම්බෙලාම යතහැකි..
තුහින අයියා වැඩේ කරගන එනකල් මම පැටික්කිට වෙලා හිටියා. බෑන්ක් එක ඇතුලෙ පට්ට සෙනග. ඕකෙ අස්සෙ එහෙට මෙහෙට තැලි තැලි ඉන්නවට වඩා පැටික්කි ඇතුලෙ ඉන්න එක මට සැපයි..
තුහින අයියා පැය බාගයක් විතර යද්දි එලියට ආවේ මට පුදුම හිතෙද්දි. ඇයි ඉතින් ඕක අස්සට ගියාම වැඩක් කරගන එලියට එන්න අඩුම පැයක්වත් යනවනෙ..
YOU ARE READING
ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)
Fanficඔයාගෙ මතක මගේ මූණට හිනාවක් ගේන්නෙ මගේ කඳුලු වලට හේතුවත් ඔයාම නේද කියල මට අමතක කරවලා..ජීවිතේ කොච්චර අසාධාරණද.. මම ඔයාව දැනගන හිටියට වඩා වැඩි කාලයක් මට ඔයාව මතක තියාගන ඉන්න වෙලා.