OPİA (texting)

45

bu bölüm biraz geçmiş bölümü olacak.

iyi okumalar💗

***

Nida yetimhanedeki odasından bahçedeki büyük ağaca bakıyordu. Teyzesi öldükten sonra burada geçirdiği ikinci yılını doldurmuştu. Artık 17 yaşındaydı.

Yan yatağından gelen kıkırtı sesleri sinirlerini iyice zorlamaya başlamıştı. Ecrin ve yalakaları gene kimi kazanlarına attılar acaba diye düşündü kendi kendine. Buradaki çoğu kişi yan yatağındakilerle çok iyi anlaşır, yemeklerini birlikte yerlerdi. Onun şansına çıkan kişi ise tam bir şımarıktı. Cırlayarak etrafında tuttuğu iki kişi hariç yetimhanede kimse sevmezdi.

Çok büyük bir yetimhane değildi Nidanın kaldığı yetimhane. 3 katlı, ilk katı idare ve yemekhane olan bir yetimhaneydi. O ise 3. kattaydı. Çoğu zaman pencereden dışarı bakar büyük yatakhanedeki dedikoduları dinlerdi.

Hiç arkadaşı yoktu. Anca penceresinin önüne gelen kuşlarla fısıldaşırdı. Bu fısıldaşmalar çoğu zaman ona deli diye hitap edilmesine yol açsa da kuşlarla konuşmak onu çok rahatlatıyordu.

"Hey! Ucube! Müdüre çağırıyor seni. Şutlayacak sonunda galiba." Aklınca dalga geçen Sude'ye ters bakışını attı. O ise göz devirdi bu hareketine.

Süzüle süzüle, geç kaldığı için müdürenin kızacağını bile bile indi merdivenlerden.

2. kat, 0-6 yaş arası. 3. kat ise 7-18 yaş arasıydı. Ve 2. kattaki çocukların bu kadar mutlu olması onu fazlasıyla şaşırtmıştı.

Bilmiyorlar, diye düşündü Nida. Neden burada olduklarını, aileleri tarafından istenmeyip çöp gibi bırakıldıklarını henüz bilmiyorlar. Bu yüzden asla anne olmayacaktı, kendine güvenemeyen bir korkak çocuk yapmamalıydı. Sonucu ortadaydı.

"Nida abla! Müdüre seni çağırdı, hızlı olacakmışsın." Göz devirdi Nida. Müdüreden nefret ediyordu. Ergenlik çağında olması nedeniyle her şeyden nefret ediyordu. Ergen olmaktan da nefret ediyordu.

Müdürenin kapısının önüne geldiğinde kapıyı tıklattı. Gel sesini duyunca içeri girdi.

"Neredesin sen? Benim tek işim sen değilsin, kızım. Ben kocaman yetimhanenin müdüresiyim. Birde velet peşinde koşuyorum!"

"Koşmayın? Ben sizden benim peşimde koşturun veya bu yetimhanenin müdüresi olun demedim. Kim dediyse gidin ona dert yanın."

"Terbiyesiz." Dedi müdüre dolu dolu.

"Ben terbiyesiz değilim Melehat hanım. Sadece kendimi savunuyorum."

"Sus, sus. Bende seni şu sivri dilin yüzünden çağırdım zaten. Ecrin ve arkadaşlarına bağırmışsın gene? Tüm yetimhane huzursuz senden. Yettin artık. Bu yaşına kadar geldin. Bakanlıkla konuştum yetimhanenin düzeni bozduğundan ötürü Sezen Kaleli'nin evine geri gideceksin."  Kan kokan eve mi gidecekti?

"Sena? Ona ne olacak?"

"Sena Kaleli'yi Bodrum da arkadaşının ailesi yanına aldı. Evden çekildi yani sana kaldı ev. Aynı şekilde duruyor zaten." Yan taraftaki çekmeceden zarf çıkardı.  "Ev'in anahtarı, tapusu burada. 18'ine kadar bakanlıktan maaş bağlanacak sana. Sınava mı çalışırsın bu bir yılda, iş mi bulursun bilmem, ama senden okusan da bişey olmaz."

"Peki müdüre hanım." Zarfı aldı, müdürenin dediği gibi bir anahtar, bir kart, birkaç kağıt, biraz para ve kimliği vardı. "Çıkabilirsin."