FERİMAH

3. Tanıyışın Vaveylası

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız ay huzmelerim 🤍

Keyifli okumalar...

Hayal kurmuyorum, kurarsam hayal kırıklığına uğrarım.

Gözlerime karşımdaki kişi dikkatle bakarak "Sen." Dedi devamını getiremedi. Yüzünü görmesem de gözlerindeki şaşkınlığı okuyabiliyordum "Sen Ferimah'sın."

Bu adam kimdi? Beni nereden tanıyordu?

Kısacası benim kim olduğumu biliyordu, benim bir seri katil olduğumu da biliyordu. Kendi yüreğim kabul etmese de gerçek bu; ben seri katilim. Haksız yere insan öldürmezdim, öldürdüğüm kişilerin hepsinin altında yediği haltlar vardır.

Ben acaba karşımda olan benim cellâdıma yardım mı etmiştim?

Yardım etsem bile beni tanımasının mümkünatı yoktu; gözlerime siyah lens takar, göz şeklim belli olmasın diye eyeliner çekerdim, yüzüme siyah kar maskesi takar, vücudum belli olmasın diye üstüme bol kıyafetler giyerdim. Uzun lafın kısası beni tanıyamazdı. Beni tanıdığı için içime eseflenerek bir nefes çektiğim de burnumun direğine buranın kanalizasyon kokusu ve hafif sigara karışımı gelince yüzümü buruşturdum.

Kimliğimi belli etmemem gerekiyordu ama karşımdaki kiralık katil, benim kim olduğunu biliyordu.

Peki, bu adam kimdi?

Onu bunu bilmem ama Afşin'in kimliği ortaya çıktıysa, Ferimah olarak bu adamı öldürmek bana farz olurdu. "F-Ferimah kim?" dedim sesimi olabildiğince korkmuş ve o kişiyi tanımaz gibi şaşkınlıkla çıkarttım. Salaklığıma vurup bilmemezlikten gelmek benim ana mesleğimdi sonuçta. Adam bana doğrulttuğu silahın namlusunu aşağıya indirip bir adım benden uzaklaşarak ince sızılan öğlen güneşinin son demlerinin altında gözlerimin içine tekrar baktı. Dudaklarımı aşağıya sarkıtıp gözlerimi boş boş kırpıştırarak masum kız ayağına yatarak onun ela gözlerine bende baktım. Galiba şüphe oklarını üstümden atmıştım.

"Bana yalan söyleme, hiç hoşlanmam." Dedi tiz ve tok bir tınıya. Genellikle bu kelimeyi ben söylediğimde onun bunu bana söylemesine afallamıştım. Hiç bozuntuya vermeden bu kişinin kim olduğuna dair anılarımı gözden geçirdim, sadece bir kişinin yanında demiştim.

O da Karaltı'nın yanında.

1 Mayıs 2023/ Mason Ren'in ölüm günü

İçeride sadece bir tane eyalet valisinin ölmesi üzerine evin korumaları öldüren kişiyi yani Karaltı'yı sıkıştırmışlardı. Yüz kişilik koruma ordusu oluşturdukları geniş çemberin ortasında duran Karaltı, oldukça sakin ve tehlikeli bakışlarla bakıyordu etrafını saran kene sürüsüne. Şuan da onu kurtarabilecek hiçbir alet edevat veya kimse yoktu. Kesinlikle bu yüz kişi onu çiğ çiğ yiyecekti. Sakin ve soğukkanlı adamın hareketleri karşısında duran korumaları çıldırtıyordu.

Benim burada ne işim var değil mi?

Güzel soru, babamın bu adamla konuşması üzerine ben de merakıma yenik düşerek Mason Ren'in evine sızmış, şuanda da evinin çatısının üzerinde kuş gibi duruyordum. Adam da benim onun çatısına çıkmamla beraber ölmüştü, Karaltı öldürmüştü.

Benim belayı çeken bir tarafımın olduğu düşünürdüm ki yanılmıyormuşum da...

Görüş açım tam herkesin ne hareket yaptığını görecek yerdeydim. Şöyle bir evin kapısını ve bahçesini incelediğim de, avluya girmeden önce bizi büyük yüksek korunaklı bir kapı karşılıyor, avlu da ise büyük bir süs havuzu ve çeşitli ağaçların olduğu küçük bir ağaçlık bölüm vardı, bu ağaçlık kısım hem bana, hem de Karaltı'ya çok yakındı. Çok ses çıkarmayarak çantamdan Uzi silahımı çıkarttım ve içine yerleştireceğim şarjörü, mermileri çıkarttım. Silahın ip kısmını boynuma takarak ellerimle de mermileri şarjörün içine doldurdum. İkinci şarjörü doldurarak pantolonuma yerleştirip fermuarını çektim. Yüz üstü çatının kiremitlerinin üstüne uzanıp kolumun dirseğini kiremitlerin boşluk kısmına yerleştirerek boynumda silahı aldım ve hedefime Karaltı'yı hedef alanları aldım.