ALICE (GxG)

6- Hayat bazen çok 'keşke'

'Keşkelere çare olmadığını, onlarca kez keşke diyerek öğreniyorsun.'

***

İki yıl önce
"İyi ki geldik buraya." dedi Cindy, karşısındaki okyanus manzarasına bakarken. "Epeydir gelmiyorduk."

"Hoşuna gideceğini biliyordum." dedi Alice ve uçuruma bir iki adım uzaklıkta oturup, ayaklarını uzattı. "Burayı çok sevdiğini biliyorum."

"Senin hoşuna gitmiyor ama." dedi Cindy ve Alice'in yanına oturdu.

"Gidiyor... Gidiyor ama korkuyorum da." dedi ve sıkıntılı bir nefes aldı. "Aslında burası benim için oldukça korkutucu."

"Neden peki? O kadar mı korkuyorsun?" diye sorduğunda, başını olumsuz anlamda salladı.

"Sadece okyanus değil. Bir de uçurum... epey yüksek." dediğinde, Cindy gülümsedi.

"Büyük şeylerden ve yüksekten korkuyorsun."

"Evet. Malesef öyle."

"Ama korkularını bu şekilde yenemezsin." dedi ve ayaklandı. "Onlara meydan okumalısın. Korkularının üstüne giderek onu yenebilirsin anca. Korkuların senden güçlü değil. Emin ol." dedi ve uçurumun kenarına yürüdü Cindy. Alice, korkuyla ayaklandı.

"Düşeceksin bu tarafa gel Cindy!"

"Hiçbir şey olmaz." dedi ve aşağıya doğru baktı. "Vaov! Gerçekten de epey yük-" derken, kolundan geriye doğru çekildi. Alice, Cindy'i kolundan tutup, kendine doğru çekmişti. Alice'in bu hamlesiyle dip dibe durdu iki genç kız.

Alice, korkudan hızlı hızlı nefesler alıyordu. Cindy'nin düşeceği düşüncesi, onu korkutmaya yetmişti.

"İyi misin?" dedi Alice endişeyle. Cindy, kendini geri çekti yavaşça ve gülümsedi.

"İyiyim. Sadece yüksekliği merak etmiştim. Sorun yok." dedi sakin bir şekilde ve az önce kalktığı yere geri oturdu. "Hadi gelsene ne diye dikiliyorsun?"

Alice, Cindy'nin sesiyle, kendine geldi ve Cindy'nin yanına oturdu. Gün batmak üzereydi. İki genç kız, sessizce gün batımını izlediler bir süre.
Flashback sonu

Alice, eski günleri hatırlayınca iç çekti sessizce. Yine o uçuruma gelmişti ve orada oturuyordu tek başına. Normalde korkuyordu ama korkularının üstüne gitmeye çalışıyordu.

'Keşke seni hiç tanımasaydım.' diye mırıldandı. 'Ya da keşke tanıdığım gibi kalsaydın.' dedi, elindeki fotoğrafa bakarak.

Cindy ile eski günlerinde çekilen bir fotoğraf vardı elinde. Alice, fotoğrafın çekildiği günü hatırlayınca, buruk bir şekilde gülümsedi. Eski günleri çok özlüyordu.

'Ben bunları hiç haketmedim.' dedi fotoğrafa bakarak. Ardından, bakışlarını karşısındaki sonsuz gibi duran okyanusa dikti. 'Eski beni özlüyorum. Eski bizi...' dedi ve fotoğrafı, üstündeki sweatin cebine koydu. Gözlerini kapatıp, sessizliği dinledi bir süre.

'Ah Cindy... Ne olurdu beni biraz anlasaydın?' dedi, gözlerinden yaşlar süzülürken. 'Seni nasıl sevdiğimi anlasaydın, belki bu kadar işkence etmezdin bana.' dedi kırık çıkan sesiyle. Onu ne zaman Martin'le görse, kalbi acıyordu Alice'in. Cindy, Alice'in aşkından haberdardı ve bunu Alice'e bilerek yapıyordu.

Belki de kendince onu deniyordu. Nereye kadar dayanacağını merak ediyordu belki de.

'Keşke senden nefret edebilsem... Keşke...'