"Kaybolsam beni bulur musun Yüzbaşı..?"
"Bulurum.."
"Çok uzağa gitsem bile mi? Mesela başka ülkeye?"
"Değil başka ülkeye başka bir kıtaya hatta Okyanusun dibine bile gitsen bulurum!"
Genç kadın hayretle kaşlarını büzdü, ellerini karşısındaki dev cüs...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.BÖLÜM- RÜYALAR DA KAYBOLANLAR ♧
Gerçek nerede başlar nerede biter bilinmez ama her gerçekliğin bir sonu vardı ve her sonunda yeni başlangıcı.
"Çakır! Duyuyor musun beni? Neredesin?"
Asu saçlarını geriye çekiştirirken sağına soluna bakındı, gözleri dolmuş elleri titriyordu. Bomboş arazide kaybolmuş hissediyordu, elinin ve beyaz elbisesinin üzerinde kuruyan kanı gördükçe korkusu ve ağlamanın şiddeti artıyordu.
Ayağa kalktı ve çorak arazide ayaklarını sürüyerek yürümeye başladı, "Tamam sana küfür ettiğim için kusura bakma ama çok korkuyorum!" diye bağırdı, birkaç adım sonra ağlayarak dizlerinin üzerine kapandı, elleriyle yüzünü kapatıp hıçkırıklara boğuldu.
"Kimse yok mu ya...? Neredesiniz?" Elini karnın üzerine götürüp bastırdı, "çok korkuyorum..."
"Asude'm?" Diye tiz bir kadın sesi duyuldu, bu ses yabancı değildi. Hep içinde bir yerlerde sakladığı bir sesti, annesinin sesi... Asu başını kaldırıp sesin geldiği yöne doğru baktı, annesi omuzlarına dökülen o kumral saçları ve yeşil gözleriyle yavrusuna bakıyordu, onu çağırıyordu.
"Anne?" Yalpalayarak ayağa kalktı ve annesinin yanına gitti, birkaç sendelemenin sonucunda ellerini tuttu. Annesi bir elini tutarken diğer elini Asu'nun karnına koydu. "Çok havalı bir çocuk olacak..." Dedi, "o seni seviyor." Asu kafası allak bullak olmuş şekilde annesine baktı.
