"Kaybolsam beni bulur musun Yüzbaşı..?"
"Bulurum.."
"Çok uzağa gitsem bile mi? Mesela başka ülkeye?"
"Değil başka ülkeye başka bir kıtaya hatta Okyanusun dibine bile gitsen bulurum!"
Genç kadın hayretle kaşlarını büzdü, ellerini karşısındaki dev cüs...
Yorum yapıp yıldıza basmayı unutmayın, yeni bölüm için 200 yorum 150 oy sınırı var 🫠✨💓 Yemin ederim yorumlarınızı okurken mutlu olduğum kadar hiçbir zaman olmuyorum, okumayı ve birbirinize önermeyi unutmayın 🫠🥹 Ayrıca askeri dram okumak istiyorsanız Kartal İhtilaline bu profilimden ulaşabilirsiniz 💗🤍
♧♧♧♧♧♧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni güzel hatırla Bunlar son satırlar... Farzet ki bir rüzgardım Esip geçtim hayatından, Ya da bir yağmur Sel oldum sokağında Sonra toprak çekti suyu Kaybolup gittim...
Orhan Veli Kanık
♧♧♧ Bölüm müzikleri: Grup Abdal: Pınar başında bulanır/ Cem Adrian: Değmen benim gamlı yaslı gönlüme/ Bana unutmayı anlat/ Rojda: Gelmiş Bahar/ Aytekin Aktaş: O Yar gelir
GÜLÜN DİKENİ✨♧
1997- Mardin- Nusaybin/ Sınır Karakolu
Gönlündeki sevda acısını, vatanla bastırmaya çalışan her yiğide... Mahşere kalan aşıklara...
Bazen bazı aşkların harcı bu dünyaya ağır gelir de bundan sebep mahşere kalır.
"Haydar Teğmen nerede?" Diye sordu Kubilay Üsteğmen, kapıdaki haberci askere. Karakoldaki tüm askerlerin ömrünü tükettikten sonra sıra arkadaşına, canından çok sevdiği devresine gelmişti.
Er asker, hazır ol vaziyetinde büyük bir saygıyla "bilmiyorum Komutanım." Dedi, az önce içtima almıştı, neredeydi bu herif? Yine kafasına sıkmaya kalkmış olmasındı? Sevdiği kız evlendiğinden beri, ya kendini kurşunların önüne atıyordu ya da onu ölüme sürükleyecek şeyler yapıyordu.
Kubilay'ın kaşları sinirle çatıldı, ellerini arkada birleştirip ayağını yere vurdu. Postallından çıkan sesle karakol inlemişti. Askerin yüzüne doğru yaklaştı, "Ne demek bilmiyorum Çorumlu?!" Diye bağırdı, "Sen Komutanın sağ kolu, habercisi değil misin lan?! İşemeye bile adamın peşine gidersin sen!"
Çorumlu korkudan gözlerini kaçırmıştı, zaten bu adamın cüsesinden bile korkuyordu. Özünde çok babacan adamdı ama adamın ruhu vatan ve askerlik diye fokurduyordu. Tek karakoldaki askerler değil, karargahtakiler bile korkardı, Üsteğmen Kubilay Dağhan'dan. Kendisi efsane bir komandoydu.
"Komutanım, affedin. Yeminle yine size söylersem-" demeye kalmadan Kubilay elini kaldırıp askeri susturdu, "kaybol lan!" Başını tavana kaldırdı, çatıdan gelen seslere kulak verdi,"O mal komutanın, nerede olduğunu biliyorum." Dedi.
