lanetli prens

-1-

Taehyun 

"artık evlenmesi gerek, o lanetli iti sevmesem de soyumuz devam etmeli" dediğini işittim dedem khaos'un

"kainin de evlilik yaşı yaklaştı, o da bu ailenin kanını taşıyor" dedi yengem catia

Dedemin iğrenç ve sesli kahkahası kulaklarıma kadar geldi, midem bulansa da onları dinlediğim yerden uzaklaşmadım

"bu krallık size kaldı diye iyice kendinizin bellediniz, ben bu hanedanlığı kızıma hediye ettim. Onun çocukları torunları yönetsin diye hediye ettim, sizin gibi iki leş sürüsü ele geçirsin diye değil" dedi

Dedem büyük salonu terk ederken amcam adonis karısını teselli etti, sohbetlerini dinlemeyi keserek odama çekildim. Ailem yaşasaydı dedem beni sever miydi, ailem yaşasaydı bu lanet saraya kapalı kalır mıydım? Onları öldürmeseydim hiçbir şey böyle olmazdı, bir kez daha geçmişimin yükü altında ezilirken kapım çalındı

"Prensim büyük salona çağırılıyorsunuz" 

Büyük salona kral amcamın huzuruna çıktım, yengem sevgiyle sarıp sarmaladı beni. Onlar da olmasa kim severdi beni bu dünyada, kim bağrına basardı benim gibi bir katili...

"gel sevgili yeğenim, konuşalım" dedi amcam 

Yengemden ayrılarak amcama yanaştım, dedemin anlattıklarını bana aktaracaktı muhtemelen

"deden khaos artık evlenmen gerektiğini söyledi, seni sıkmak istemesek de ben ve yengen de böyle düşünüyoruz"

"sizce de unuttuğunuz bir şey yok mu amca?" diye sordum lanetimi kastederek 

"aşk sadece dış görünüş değildir yeğenim, bugüne kadar seni çirkin görenler seni gerçekten sevmeyenlerdi" dedi amcam

Bir anlığına camlara takıldı gözüm, tek aşkım olarak gördüğüm kadının çirkinliğimi yüzüme vurduğu günü hatırladım. Babamın eski nişanlısının bana hediye ettiği lanet yüzünden olmuştu her şey, yedi cihan yakışıklılığımı konuşurken en içten sevdiğim insanlar çirkinliğimi konuşurdu. Çünkü kalbim karşımdakinin kalbiyle bağlandığında ortaya çıkar lanetin çirkinliği, nasıl bir şey görüyorlar bilmiyorum ama gördükleri çirkin yüz her şeyi silip atmaya yetiyor.

"aşk bazen birbirini tanımaktır, tanıştıkça sever insan birbirini. O zaman ne o lanetin ne de başka bir şeyin etkisi kalmaz çünkü o kişi tanıdığı seni sever" dedi yengem ellerimi tutarak

"benim gibi birini öyle güzelce sevecek birini nereden bulabilirim?" diye sordum cama doğru yürüyerek

"laneti halletsek ellerimdeki kanı nasıl halledeceğiz yenge? Ailemi nasıl öldürdüğüm dillerden dillere aktarılıyor" dedim 

"o zamanlar çok küçüktün, kimsenin bu konu hakkında üstüne gelmesine izin verme" dedi amca yüzünü ekşiterek

"prensim bana laf düşmez ancak ben sizi istediğiniz kadar güzel sevecek birini tanıyorum fakat" dedi yengemin en yakın adamı

"fakat?" diye yineledi amcam

"o bir erkek ve bunun ötesinde de bir köylü" 

"benimle evlenmek isteyeceğine hatta beni seveceğine nasıl bu kadar eminsin?"

"kimsesi yoktur o zavallının, masum duyguları hala sönmemiştir. Herkesi sever: İnsan, hayvan hatta nesneleri bile sever."

"kimsesiz birinden yararlanmamı söylüyorsun yani" 

"hayır hayatım, anlatmak istediği hakkın olan sevgiyi alabilecek olman" dedi yengem 

"ben ve yengen asla kötülüğünü düşünmeyiz taehyun, biliyorsun" dedi amcam