Córka złej królowej

Rozdział 26

Luna

Przechadzałam się po dżungli. Rozmyślałam o moim życiu i o tym jak bardzo się zmieniło. Nagle zorientowałam się że dotarłam do dziwnego miejsca. Znajdowało się sporo oddalone od obozu. Zobaczyłam klatki z drewna wiszące samotnie na drzewie. Do czego niby potrzebne klatki w Nibylandii? Zastanawiałam się. I do kogo mogą należeć?
- Pomocy! - usłyszałam czyjeś wołanie. Dziewczyna była bardzo przestraszona. Jej głos brzmiał żałośnie jakby była naprawdę maltretowana. Załamało mi się serce.
- Poczekaj!- krzyknęłam.- wyciągnę cię z tąd. Gdzie jesteś!?
- Na przeciwko ciebie!- odparła nieznajoma. Wyciągnęłam rękę wysoko. I pomyślałam o tym że klatka rozpada się na kawałki ściskając dłoń. Tak potrafię robić takie rzeczy. Od zawsze umiałam. W czasach szkolnych miałam kilka wypadków. Magicznych wypadków. Ścisnęłam dłoń. Mocno. Klatka się roztrzaskała a ja uniosłam spokojnie dziewczynę przede mną i opuściłam powoli na ziemię obok mnie.
- Jestem Luna.
- Wendy.- odpowiedziała.- dziękuję Luna. Miło cię poznać. Zarumieniłam się bo Wendy była tak śliczna jak mówiła bajka a ja lubię też dziewczyny. To jedna z tych wielu rzeczy które nie powiedziałam matce. Tęskniłam za mamą. Dopiero teraz to sobie uświadomiłam. Cholera. Tak bardzo za nią tęsknię. Wendy się przejęła.
- Czy coś się stało? Zasmiciłam cię? - spytała zasmucona równie jak ja.
- Nie, nic. Po prostu tęsknię za moją mamą.- odpowiedziałam i otarłam łzę z oka.
- Rozumiem. Ale przyjmij że ona nie chciałaby żebyś się smuciła. Nie ważne gdzie jesteś.- Wendy dotknęła mojej twarzy i nachyliła się. Myślałam że chce mnie pocałować. W sumie dla obserwatora z zewnątrz tak by to wyglądało. Przyznam że nawet tego chciałam.

Piotruś Pan

Oczywiście widziałem jak miały się pocałować. Słyszałem też każde słowo z ich rozmowy. Ja wiem wszystko. Dostałem szału. Wendy była przydatna ale nikt nie jest nie zastąpiony. Zwłaszcza kiedy ta suka chcę pocałować moją Lunę! Czas się jej pozbyć!