Duha Ezzelin babasının zoruyla başka bir evrene gönderilen güçlü bir Komutan'dı ama gittiği evrende karşılaştığı görsel ikizi kendisinin tam tersiydi. O naifti, güzeldi ve artık ölüydü.
Ve onun ölümüne katlanamayacak kadar çok seven bir adam vardı...
Hepinize iyi akşamlar, iyi günler, iyi geceler dilerim.
Umarım bol bol yorum yaparsınız, şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Barış dönemleri her zaman kıymetlidir efendim. Barış döneminde ne kadar güçlenirse bir millet savaş zamanında en korkulması gereken kişi onlar olur.”
V. Mutlak Güç
Yıldızlar…
Parlıyordu.
Ama onların parıltısı ne kadar göz kamaştırıcı olsa bile bana öyle gelmiyordu, acı veriyordu.
Karanlığın içinde ağlayan, kurtulmak için çırpınan toz taneleriydi, paramparçaydı, birbirinden uzak, sevdiklerinden uzaklardı. Tıpkı benim gibi…
O an Fenrir'e bana Komutan Emir Kuvay'ın soy adıyla seslendiği için mi kızsam yoksa onun işe yaramaz varlığına mı öfkelensem bilemiyordum.
“Git buradan.” Dedim. Sesim küçük bir miyavlama gibiydi. Güçsüz ve çaresizdi. Bundan başka diyecek bir şey bulamamıştım.
“Şimdiden burayı sahiplendin.” Fenrir'in sesi kulaklarımı tırmalıyordu. Ona katlanamıyordum.
“Çık dışarı!” Bağırdığımda Fenrir yavaşca ayağa kalktı ama dışarı çıkmak için herhangi bir hamlede bulunmadı. Bekledi ve beni izledi.
“Sen ne kadar önemli bir pozisyonda olduğunu anlamıyorsun.” Sesi… sesini her duyduğumda ona olan nefretim körükleniyordu.
“Kes sesini.” Sesim fısıltı gibi çıkarken sağa sola doğru yürümeye başladım. Adımlarımın yavaşlığı beni bile çileden çıkarıyordu.
“Ne yapacağım nasıl davranacağım, buradan nasıl sağ çıkacağım?” Sorular dudaklarımdan istemsizce dökülüyordu. Engelleyemiyorum.
Nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum. Kabullenemiyordum.
Daha bir gün bile olmamıştı ben buraya geleli, tüm bu olanları hazmedememiştim.
Ve şimdi Fenrir…
Bana yardımcı olmuyordu.
“Duha, benim kıymetli dostum.”
“Kıymetli dostum mu ?” Dudaklarımdan alaylı bir kahkaha döküldü. Duha'ya yaptıklarını bana da yapmayacağını nereden bilecektim ki ?
Ben ona nasıl arkamı dönecektim?
“Evet.” Dedi ve başını olumlu anlamda salladı. “Sen benim, bu dünyanın ve özellikle de Komutan Emir Kuvay'ın en kıymetlisisin.” Saçlarımı ellerimin arasına aldığımda dudaklarımdan dökülmek üzere olan çığlığı susturmak için dudaklarımı dişledim.
