Duha Ezzelin babasının zoruyla başka bir evrene gönderilen güçlü bir Komutan'dı ama gittiği evrende karşılaştığı görsel ikizi kendisinin tam tersiydi. O naifti, güzeldi ve artık ölüydü.
Ve onun ölümüne katlanamayacak kadar çok seven bir adam vardı...
Hepinize iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler dilerim.
Ve iyi bayramlar. 🍬❤️🌸
Bugün benimle doğum günüm. Bu yüzden hem size hem de kendime küçük bir hediye vermek istedim. Umarım bu küçük hediyemi beğenirsiniz.
Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Satır arası yorumlarınıza değer veriyorum. Yazarken hissettiğim duyguları sizinde hissedip hissetmediğinizi, zihnimden geçenleri size yansıtıp yansıtamadığımı daha iyi anlamamı sağlıyor. Bu yüzden lütfen yorum yapın. Seviliyorsunuz :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VII. PERSONA
G
ünler geçmişti ve Komutan Emir Kuvay Satina tam da dediğini yapmıştı. Günler boyunca onun silueti bile görmemiş, askerlerine yağdırdığı emirlerinin mırıltısını dahi duymamıştım.
Bir insanın sözlerini bu derece tutmasının kötü ve ne kadar acı verici olduğunu da anlamış oldum. Tanrım bir insanın sözlerini tutmasının beni bu kadar üzeceğini asla tahmin etmezdim.
İnsanların dürüst olmadığından yakınırken onun bu tavrı yalanlara mahkûm olmam için yalvartacak düzeydeydi.
Ve onunla ilgili asla tahmin edemeyeceğim bir diğer şeyse onu özleyeceğimdi.
İnanması güç bir şekilde onu özlemiştim. Bunu bu dünyaya geldiğimden beri tanıdığım ve güvenebileceğim tek kişi olmasına bağlıyordum. Aksi halde asla bir açıklaması olamayacak bir durumdu.
Bu günler boyunca sürekli olarak onu düşünmüştüm aslında onu değil Kale'yi, bu evreni, bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu düşünmüştüm ama bütün yollarım ona çıkmıştı.
Çünkü bu dünyadaki her şey oydu.
“Anladın mı?” Fenrir'in sorusu ile başımı yerleştirdiğim koltuktan kaldırdım.
“Anladım Fenrir.” Tanrım bu adamla uğraşmaktan nefret ediyordum ama bu lanet olasıca dünyada başka kimsem yoktu. Beni bu adama terk eden adam dışında. En azından kendimi onun yanında rahat hissediyordum.
“Neyi anladın?” Bu adam beni çocuk mu sanıyordu? Gözlerimi devirerek ona baktım ama bu hareketim karşısında ellerini beline koyarak bana bakmaya devam etti. Derin bir nefes vererek birkaç gündür bana öğretmeye çalıştığı şeylerin kısa bir özetini geçtim.
“Bu dünya üst düzey teknolojik yapılara, organizmalara sahip bir dünya benim az gelişmiş dünyamdan daha üst koşullara sahip.” Sesim alay edercesine çıkarken Fenrir'in dudakları gururla kıvrıldı.
Kendi dünyasının benim dünyamdan üstün olduğunu bilmek onu gururlandırıyordu. Fenrir, “Bu evrende senden üstün olduğum tek konu dünyalarımız arasındaki fark.” Diyordu ve bundan duyduğu hazzı ve mutluluğu bana yansıtmaktan asla çekinmiyordu.
