HİRAETH

Kırgınlık

Otobüs durağına yürürken  marketten aldığım sigaranın paketini açtım

Kendini zehirleye değer mi aptal olma Minel

Ben zararı hep en sevdiklerimden gördüm
Ve şimdi de ilk defa zararı ben , kendim vermiş olmak istiyorum

Kulağımdaki kulaklıktan  çalan It's snowing like it's the End of the World bestesiyle sigarayı ağzıma koydum ve çakmağı ateşledim

O iğrenç tat yine ağzıma geldiğinde daha büyük bir sinirle sigarayı içime çektim

Belki de bu hayattan en çok sevdiğim kedimi düşündüm
O bu kokudan hiç haz etmezdi

Elimdeki sigaraya baktım ve montumu çıkardım en azından pera bu kokudan rahatsız olmazdı

Tabiri caizse götüm dona dona gürüyerek o sigarayı içtim

Sert hava yüzüme vururken aynı zamanda ise sadece yaşadıklarımı düşündüm son bu bir ayda

Bir insanın basit bir azarı bile beni böyle yıkarken , ben harbi kötü durumdaydım

Sigarayı içtiğin an bu belliydi zaten,
Küçük Minel'e ihanet ettin ,çocukluğuna

Çocukluğumda kalan sadece 2-3 güzel anım vardı zaten bırak ihaneti bende kalsın

Kulaklığım da yükselen melodi sesiyle aramayı cevapladım

" Minel  saat çok geç olmuş , Eve gelme babanda kal."

" Tamam anne görüşürüz "

Telefonumu çıkardım ve babamı aradım Halam ile aynı apartmanda kalıyorlardı

" Efendim kızım."

" Sesler geliyor baba müsait misin?"

" Ha duymuyorum kızım Füsün ablanlayım geziyoruz eğleniyoruz bir şey mi olmuştu?"

Sende kalacaktım diyemedim
" Halini hatırını sorayım demiştim"

" sonra sorarsın kapatıyorumm"

Yüzüme kapanan aramayla derin bir nefes çektim sonra annemi aradım

" Babam müsait değil."

" O zaman eve gel"

O eve de gitmek istemiyordum " Saat çok geç hava yağmurlu halamda kalayım."

" Tamam kal varınca yaz bana"

" görüşürüzzz"

Adımlarımı hızlandırırdım ve sönen sigarayı çöp kovasına atıp yeni bir dal daha çıkardım, bu gidiş bu paketi bitiririm ya hayırlısı.

🌼

Saat 4.10 uyku ilaçlarım yoktu uyuyamıyordum sessizce balkona geçtim ve kendime türk kahvesi yaptım

Çantamdan sigara paketimi aldım ve balkona çıktım

Sadece düşündüm

" Saçların ıslak balkonda oturma ."
Yukarıdan gelen sesle aniden titredim bu kimdi be?

" Korkma sağa gel bir üstüne bak."
Bu ses Atlas hocanındı.

" Gerek yok hocam.,tanıdım sizi."

" Bu saate neden ayaktasın?"

" oturuyorum ." Dedim sakince Yüzünü göremiyordum ama o beni görüyordu

" Görebiliyorum ." Uzun bir sessizlik girdi araya kendi sigaramı bitirdim o da içtiği sigarasını bitirdi ve ikinci sigarasını yaktı " Yukarıya gel ."

Bir anda ne demek istediğini anlamamıştım " Yukarıdan kastınız ?"

" Evime ."

" Hayır , teşekkürler gerek yok."

" Evimi sana göstermek için çağırmıyorum Minel. Konuşmamız gerekiyor ve konuşacağız."

" Uyumak gerekiyor Atlas Hocam belki başka bir zaman."

" Bu saate kadar uyumayıp şimdi mi uyayacaksın ?"

" Evet , iyi geceler ."

Elimdekileri aldım ve arkamı dönerek mutfağa geçtim Arkamda seslendi ama umursamadım kırılan kalbim fazlasıyla yorgundu.

Kırılan kalpler iyileşmez hep bir yara bandı geçiririz yaralarımıza kabuk bağlarız fakat kapatılmayan yaralarımız en ufak bir darbede tekrar kanar ve bazı insanlar kanatmaktan asla çekinmez.

Kırgındım ben , herkese her şeye .
Anneme kırgındım , babama kırgındım, Anneaneme kırgındım, En çok da kendime.

Hiç biri terk etmedi veya işkence etmedi , babamdan bu zamana kadar bir fiske bile yemedim , annemden ise çok dayak yedim ama hiç kızmadım ona.

Ailem beni çok sevdi, fakat bir o kadar da sevmedi.

Beni çok istediler fakat bir o kadar da istemediler.

Hayatım boyunca hep bir fazlalık hissetim aileme karşı hep onlara karşı yük olmış gibi.

Çaresiz hissettim annem babamı aldatırken ben ona ise çanak tutuyordum

En çok da kendimden nefret ettim bu hayatta kendimi hiç sevmedim ki başkalarını sevebileyim

Arkadaşlarımda son 2 sene dışında hayatım boyunca hep dışlandım hep bir fazlalıktım.

Ben hep bir fazlalıktım insanlar için.

Çok kırgınım herkese her şeye ve yaralarımı kimse sarmadı , derlerdi ki yaralarımız anca ya kendimiz ya da zaman sarar diye ; zaman hiç bir zaman yaralarımızı sarmaz ancak bizi mevcut duruma alıştırır ,acıya alıştırır.

Kırgındım ..