Ang Bestfriend Kong Gangster

Chapter 46 ❤ Graduation practice

Abigail's POV

Last day ng practice namin para sa graduation and I'm freaking lazy to go.  Dapaaaak. But I promised them na papasok ako. 'Buti na lang at 10 am ang pasok. '

Tamad na tamad akong tumayo at nag-ayos.  Wala si papa kaya no breakfast din,  meron namang foods pero tinatamad ako magluto at di rin ako marunong. 

I texted Darren na sabay kami magbreakfast, walang pang isang minuto nagreply agad and said "yes boss!  I'm on my way to fetch you."

Lokong 'to? 'di pa nga ako nakakaligo,  on  the way na siya. Bwiseeet napabilis tuloy ligo ko. S'yempre nakakahiya dumating siya 'di pa ako nakakaligo and the worst case 'di pa ako tapos at makita niya akong nakatapis lang!

After 30 minutes na pag-aayos.  Walang Darren parin akong nakikita or nararamdaman. 'On my way pala,  baka just woke up! >_

Aga ko pa namang nagising para sabay kami! Pisti 'yan. I texted him again and said "Wru?" I was about to reply nang may biglang nagdoorbell. And suddenly he texted me: "Sa labas ng unit mo :)"

Okaaaay.  Kinikilig ako. Fowtaaaah. I fixed myself bago buksan ang pinto,  medyo matagal 'yon para dama niya ang paghihintay ko. 

"Layo ng bahay namin,  noh?" sarcastic kong sagot. "More than 20 minutes ang biyahe."

"Nagtatampo ang nene,  oh?" Inirapan ko siya at naglakad paalis ng bahay.

Sinundan niya lang ako. Sana bagay ang pag-iinarte ko para suyuin niya ako.  Bwahahaha. "Luh?  Galit ka talaga?  Sorry na,  oh."

'Di ko siya pinansin at pumasok ng elevator. I expected him na susuyuin parin ako,  pero umasa nanaman ako.  'di niya ako sinuyo. Ang hirap talaga umasa. 

Paglabas namin I saw his Porsche.  Aba bakit kaya sasakyan ng dala niya? “Galit ka pa?” he smiled sweetly once he opened the compartment of his car. Shocks!

A picnic basket with a bouquet of pink roses. Inabot niya sa akin yung roses, “Sorry, I want to surprise you kasi. Kaya natagalan ako. Galit ka pa rin?”

Jusko marimar! Mamamatay ako kakapigil ng sigaw dito. “I’m s-surprised.” Ang nausal ko na lang.

“Yes, 1 point.” I heard him. “So kain na tayo?”

“San naman tayo kakain?” I asked. Malay mo dito sa sahi, ‘di ba? Pero s'yempre joke lang ‘yun!

“San mo ba gusto? Maaga pa naman kaya okay lang kahit saan.”

“Sa canteen na lang sa school.” Namiss ko kasi ‘yung dating kami ni bes, ‘yung tipong sabay kami kumain, kaming dalawa lang sa canteen. Noon, walang malisya pero ngayon meron na. Haay. Minsan talaga naiisip ko parang mali, kasi ang saya namin ngayon. Paano sa makalawa? Masaya pa kaya kami? Ang nega ko, ‘di ba? Pero minsan naiisip ko rin naman, naging tragic rin naman kami, at ngayon it's our time. Ay, ewan. Basta I have this feel na may mali sa amin.

“Heeey, ‘bi!” Darren snapped. Ang tagal ko na pala nakatulala. Beyern!

He suddenly move closer to me. Closer. And closer! ‘Omgggg! A-anong ginagawa niya?!?! ‘Di pa po ako ready sa ganito!’

I closed my eyes. Inhale. *click* I opened my one eye, and saw him laughing as fuck! The fudge happened?! Nakakahiya bh3.

“Anong itsura ‘yon, ‘bi?” he laughed again! “Nilagay ko lang ‘yung seatbelt mo, eh. Ikaw ah? Dami ng utak!”

“Bwiset ka! Bakit kasi ‘di mo na lang sinabi? Marunong naman ako maglagay ng seatbelt eh!” Feeling ko nanliit ako sa upuan ko, eh! Sanay naman kami magbiruan eh, pero parang iba na talaga ngayon!