Soğuk iyice kendini göstermeye başlamış, gecenin karanlığı soğuk ve sisli havaya eşlik ederken bir ses yankılanmıştı. Hızla elindeki feneri çevirdi. Alnından dökülen terler gerginliğinin göstergesiydi. Bu sefer oldukça sık olan ağaçların arasından b...
Bol bol yorum atmayı ve bölümü oylamayı unutmayalımm
Keyifli okumalar dilerim ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- 1. BÖLÜM -
"YENİ DOSYA"
🖇️
Ayın yansıttığı ışık, geçmişin kapılarını aralayacak gecenin başlangıcı sayılabilirdi. Karanlık, ormana hakimiyetini sürdürürken, bu gecenin kötü sonlanacağının ilk belirtisi gerçekleşti. Bir anda başlayan sağanak yağmur, intikam almak istiyordu yeryüzünden, her şeyi yerle bir edip yeniden yazmak istiyordu.
"Gelmeni beklemiyordum insan!" Yankı yapan sesin nereden geldiği besbelli ortadaydı. Orman Hectör'ü içine çağırıyor, bu gece olacakların sorumluluğunu kaldıramayacağını fısıldıyordu.
"Göster kendini! anlaşmaya uyup geldim"
Hızlıca etrafında dönerken, sesin nereden geldiğini görmeye çalışıyordu Hectör. Ama karanlığın en koyu tonuna bürünmüş bu gecede, etrafında büyük ve sık ağaçlar olan bir ormanın ortasındaydı. Bu da bir hayli işini zorlaştırıyordu.
Soğuk iyice kendini göstermeye başlamış, gecenin sağanak yağışın yanına soğuk ve sisli hava eşlik ederken bir ses yankılanmıştı. Hızla elindeki feneri çevirdi Hectör. Alnından dökülen terler gerginliğinin göstergesiydi. Bu sefer oldukça sık olan ağaçların arasından bir çıtırtı duyuldu. Elindeki feneri hızlıca etrafa çeviriyor, boyuna da sakinliğini korumaya çalışıyordu. Ağaçların arkasındaki karartılar ay ışığının altına çıktığında, birkaç karartı yoktu. Yüzlercesi vardı. Tuhaf fısıltılar bir anda yükseldi. Tüm ormanı sağır edici bir ses kapladı.
Bir siren sesi...
(...)
Her zamanki gibi koşar adımlarla ofise giderken, dalgınlığıma gelip kulaklıklarımı evde unutmuştum. Sürekli bir şeylerini unutan tiplerden olmamışımdır hiçbir zaman. Düzen hayatımın her anında vardı fakat, unutkanlık bazen acele ettiğim zamanlarda ortaya çıkabiliyordu. Kulaklıklarımı unuttuğumu metroya binmek üzereyken fark etmiş ve koşar adımlarla yeniden evin yolunu tutmuştum.
Evimin metroya yakın olması, hemen kulaklıklarımı alıp yeniden metroya ulaşabilmem açısından iyiydi. Metro kartını okuturken, bir yandan da bir müzik açıp kafamı dağıtmaya çalıştım. Bunu her sabah rutin haline getirmiştim. Ofise giderken ki vaktimi elimdeki belgeleri yeniden gözden geçirerek harcıyor, boyuna müzik dinliyordum.
