Soğuk iyice kendini göstermeye başlamış, gecenin karanlığı soğuk ve sisli havaya eşlik ederken bir ses yankılanmıştı. Hızla elindeki feneri çevirdi. Alnından dökülen terler gerginliğinin göstergesiydi. Bu sefer oldukça sık olan ağaçların arasından b...
Bol bol yorum atmayı ve bölümü oylamayı unutmayalımm
Keyifli okumalar dilerim✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- 12. BÖLÜM -
- KIRIK KALPLER VE BAŞARI ADIMLARI -
🖇️
Arkamı döndüğümde içimdeki kendini bastıran hisler midemi kavurdu.
Beline kadar gelen siyah saçlarını kesmişti. Şimdi çenesine geliyordu. Üzerinde her zaman gördüğümün aksine siyah bir elbise vardı. Tıpkı Veronica'nın giydiklerine benziyordu.
Değişmişti. Ve değiştiğini anlamam için görünüşüne bakmama gerek yoktu. Bakışları farklıydı.
"Neden buradasın?" diye sordu. Aradan onca gün geçmesine rağmen kurduğu ilk cümle bu muydu?
"Seni yalnız bırakmak istemedim."
"Ben yalnız değilim, gidebilirsin."
Siyah gözleri parlıyor gibiydi veya ben öyle anlamak istiyordum. Gitme demesini istiyordum. Yanında olmak istiyordum.
"Ne değişti?" diye sordum bakışları kayayı bulduğunda. "Yanında olmamı isteyen o kız nerede?"
"Öyle biri hiç varolmadı. Başından beridir böyleydi. Sadece Hectör’ü bulasın diye öyle davranıyordum"
Beynimde bir şimşek çaktığını hissettim. Öyle güçlü, öyle rahatsız ediciydi ki bu tüm dengemi alt üst etti. Ne demek hep böyleydi? Anlamıyordum.
"Hectör’ü bulmak benim işimdi, sen bana yakın davranmasaydın da zaten elimden geleni yapacaktım. Buna gerek yoktu."
Bakışları bu kez ormanın içinde dolandı. "Git artık Dedektif. "
"Bu delilik!" diye bağırdım. Bir anda yükselişimi beklemiyor olacak ki, bakışları bana döndü. "Aradan geçen onca günden sonra yanına geliyorum ve senin söylediğin tek şey git mi oluyor?"
Bastırdığım duygular açığa çıkmak için çırpınırken bakışları yeniden benden ayrıldı. "Bana bak!" dedim bu kez. "Neden bana bakmıyorsun?"
"Ormanı rahatsız ediyorsun," sesi fısıltı gibi çıkmıştı. "Bu tavırlar hiç senlik değildi. Demek ki değişen tek kişi ben değilim"
"Nasıl davranmamı bekliyorsun Samanta" dedim sesimi alçaltarak. "Olanlardan sonra çok şaşırdı, bir anda tahta geçti, bilmediği bir krallığın tahtına üstelik dedim. Her şey çok yeni biliyorum ama süre tanıdım. Kendini, düşüncelerini toparlayabilesin diye yeterince süre tanıdım."
"Senden bunu istemedim."
Bildiğini okuyordu. Ne söylersem söyleyeyim dinlemeyecek, sadece gitmemi isteyecekti.
