KÂBUS

Bölüm 6 - İş Üstünde Yakalandın!

  Şaşırdım. Bunu demesini beklemiyordum. Şu an bir düşündüm de biraz anımsatıyordu. Tip olarak.

  "Evet, biraz." dedim.
Defne'nin yüzü düştü.

Keşke elimde olsa da Defne'nin zihninden tamamıyla silebilsem onu, ismini zihninden çekip alabilsem..

Onu hafifçe dürttüm.
"Tatlı çocuk ama değil mi?" dedim ona takılarak.

Defne yüzüme bakmadı. Ama yavaş yavaş gülümsediğini görebiliyordum. Onu mutlu etmek beni de mutlu etmişti.

"Hey, gözümden kaçmadı sanma!" dedim dikkatini çekmek istercesine.

  Defne anında bana baktı.
Hiç bozuntuya vermeyerek "Ne! Ne diyorsun?" dedi.

"Ona nasıl baktığını gördüm!" dedim hayrete düşmüş gibi.

Defne itiraz etti. "Hayır, hayır öyle bir şey yok!" deyip mutfağı toparlamaya devam etti. Telaşa kapılmış gibiydi.

Ona inanmadığımı gösteren bir bakış attım.

Aradan bir kaç dakika geçmişti ki tezgahın üstünde duran Defne'nin telefonu çaldı. Normalde ilgilenmezdim ana gözüm telefon ekranına kayınca ARAS yazısını görmemle gözlerim hayretle ardına kadar açıldı.

"LANN!"

Defneden önce davranıp çalmakta olan telefonu elime aldım.

Defne sinirle "Ya of, ne yapıyorsun? Ver şu telefonumu!" Diyerek arkama sakladığım telefonuna uzanmaya çalıştı.

"Ne ara telefon numaranı verdin ya?" dedim gülerek.

O da gülüşüme eşlik etti. "Durum sandığın gibi değil, cidden. Açıklayabilirim." dedi. Bu sırada hala telefona ulaşmaya çalışıyordu.

"İyi!" diyerek onu durdurdum.

Bu sırada telefon çalmayı bırakmıştı. Telefonu ona uzattım.

"Anlat hadi." dedim heyecanlı heyecanlı.

Elimden aldı telefonu.
Bana masum gülüşlerinden birini gönderdi.

"Önce onu geri arayayım, hemen geliyorum." diyerek yanımdan kaçarcasına yeni yeni kurduğumuz ama henüz tam olarak bitmemiş odasına gitti.

Ardından bağırmayı da ihmal etmedi tabii.
"Anlatıcam, söz!"

Kaç tabii kaç, anlatacaksın tabiki de.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

10 dakika sonra Defne küçük adımlarla aşağı kata geldi.

Nihayet!

Meraktan çatladığım için hemen yanına koştum.

   Ne konuştuklarını da merak etmiyordum. Aras'la tanışalı bir kaç gün olmuştu ve Defneyle onu arayacak kadar ne zaman yakınlaşmışlardı?

Merak ettiğim şey tam olarak buydu.

Birer kahve yaparak balkona geçtik. Defne nihayet anlatmaya başladı.

"Tanıştığımız gün varya tatlı yemeye götürmüştü bizi Baran."

"Eee?" dedim devam etmesini isteyerek.

"O günün ertesi günü kütüphaneye gittim ya tek başıma."

"Eee?" dedim daha da sabırsızlanarak.

Defne haftada en az bir kere kütüphaneye giderdi. O da benim gibi kitap kurduydu. Beraber gittiğimiz günler de olurdu evet, ama o genelde yalnız gitmeyi tercih ederdi.

"Kitapların arasında dolanıyordum. Biraz geç bir vakitte gittiğim için pek kimse yoktu kütüphanede. Dergilerin olduğu kısıma gittiğimde bir anda karşıma Aras çıktı. Çok şaşırdım."

Evet bu oldukça ilginçti.

"Ne işi varmış orada?" dedim aklımda ki soruyu dile getirerek.

Defne anlatmaya devam etti...

                               -BÖLÜM SONU-

- Tabii ki anlatması diğer bölümde 🫶🏻

Umarım beğenmişsinizdir. Bu bölüm sanki biraz kısa oldu ama bir sonraki bölümü uzun tutmaya çalışacağım.

Kitabın instagram hesabı: seheraykus22
Takip etmeyi unutmayınnn💕