KÂBUS

Bölüm 2 - Aşık olmaktan korkuyorum

  Düşüncelere dalmış bir şekilde alt kata indiğimde telefonumu elime aldım. Defne'yi arayacaktım. Gözüm saate ilişti. Gece yarısını çoktan geçmişti fakat umursamadım. Hem yakın arkadaş demek saat kaç olursa olsun arayıp rahatsız etmek demek değil midir?
Ayrıca Defne' nin uyuduğunu sanmıyorum. O bu saatlerde hep ayakta oluyor. Evet evet, ayakta olup dizi izliyordur...

Telefon ilk çalışta açıldı.
"Efendim Mira?"

Sesi uykulu değil de daha çok bir şeyler yiyormuş gibi geliyordu.

"Uyumadın mı sen ?" diye saçma bir soru sordum gülerek.
"Kızım saçmalama ne uyuması o sana söylediğim diziyi izliyorum." dedi heyecanlı heyecanlı.
" Ha şu öve öve bitiremediğin duygusal film." dedim aydınlanma yaşamış gibi.

Defne ben kendimi bildim bileli duygusal, aşklı meşkli romantik komedi vs filmlerine bayılır. Fakat ben tam tersi gerilim, gizem, korku filmi manyağıyım. Aslında tek ortak olmayan yönümüz bu değildi. Defneyle pek benzemeyiz. Belki de bizi yakınlaştıran, birbirimizi sevdiren, yakın arkadaş olmamızı sağlayan şey tam olarak buydu. Farklılıklarımız.

"Kızım dizi övülmeyecek gibi değil. Mükemmel. Bence izlemelisin." dedi asla izlemeyeceğimi bildiği halde.
" Tabi ki canım telefonu kapatınca başlayacağım sen hiç merak etme." dedim gülerek.

Şakama bozulmuş olacak ki ofladı.

" Of, izlemiyorsun bari izleyene saygın olsun canım, lütfen." dedi.
Gülmemek için alt dudağımı ısırdım.
"Tamam tamam, sustum."

Defne anında konuyu değiştirdi.
"Ee yarın buluşuyoruz değil mi, sakın beni yine ekme!"
Ordan bakılınca arkadaşlarını sürekli geçiştirip eken birine mi benziyorum? Hayır yani ne olmuş geçen ki buluşmada hastayım diye yalan söyleyip eve tıkanıp saatlerce abur cubur eşliğinde yalnız takılarak film izlemişsem.

" Merak etme, bu sefer bahane bulamadım." dedim gülerek.
" Yarın Baran da bize eşlik edecek. Bahanen olmasın zaten."

Bu cümle ile birlikte gülüşüm yavaş yavaş yok oldu. Baran'ın ismini duymamla kalbim nedensiz bir şekilde hızlandı. İşte bunu demesini beklemiyordum.
" N-ne alaka?"
Ah neden kekeliyorum ki ben?

Yutkundum.
" Yani sadece ikimiz takılacağız sanıyordum." dedim utana sıkıla.
Defne bir kahkaha patlattı. Bu halimden keyif alıyordu aptal!
"Kızım sakin ol. Zaten ne zamandır anneannesindeydi. Ne zamandır görüşemiyoruz. Yarın bizimle takılmasında bir mahsur göremedim."

Ben görüyorum Defne!

"İyi peki, gelsin o da." dedim pes ederek.

Şimdi arayıpta sen gelme seni istemiyorum. Yani aslında istiyorum da seni görünce utanıyorum, kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyor o yüzden yarın bize eşlik etme mi diyeyim.

Baran, Defne' nin bir kaç ay önce bizi tanıştırdığı arkadaşıydı. Çok tatlı çocuk. Aşırı kibar ve sohbeti çok sarıyor. Aslında Defne' nin bizi yakıştırma gibi bir niyeti yoktu. Ama son zamanlarda Baranla yakınlaştığımızı hissediyorum. Maalesef bunu tek farkeden ben değildim. Defne bunu farkettiğinden beri yakamdan düşmedi. Sürekli imalarda bulunup beni utandırıyordu.

Tamam yani çocuk yakışıklı, uzun boylu, kumral, yeşil gözlü olabilir ama daha güzel kızlar varken benden neden hoşlansın ki?

Ona karşı bir şey hissediyor muyum?
Hayır, hissetmiyorum. Hissetmemeliydim.

Çünkü ben aşk defterini kapatalı uzun zaman olmuştu. Eski sevgilim beni aldattıktan sonra...

Bunu da aynı şekilde Defneye söyledim. Uzatmamasını uyardım ama nafile. Açarız tekrar o defteri sen rahat ol deyip pişkin bir şekilde gülüyordu.

Baran'a ümit vermek istemiyordum. Onu seviyordum evet ama duygularımı kontrol edememekten korkuyordum.
Sanırım ben aşık olmaktan korkuyordum.

Defne sessizliğimden derin düşüncelere daldığımı anlamış olacak ki tekrar konuştu.
" Hadi ama Mira, üzülme. Sadece takılıyorum sana."

Kendimi toparladım.
" Saçmalama kızım ben neler görmüş geçirmişim. Kimse beni kolay kolay üzemez." dedim kahraman kızı oynayarak.
Bu ikimizin oyunuydu.

" İyi geceler o zaman kahraman kız. Seni seviyorum." dedi gülerek.
" Bende seni seviyorum. Hemde çok fazla."
Vedalaşıp telefonu kapattım.

~~~~~~~~~~~~~~~

Pijamalarımı giymiş tavana boş boş bakıyordum. Kafam dağılmıştı. Yarın ne giyeceğime bile karar vermemiştim. Durum vahim!
Gözlerimi kapadım ve uykunun gelip beni almasını bekledim.

-BÖLÜM SONU-

-Selamlar herkese uzun bir aradan sonra yeni bölümle geldim. Evet bu bölümde pek korku yok ama karakterlerimiz tanıyalım istedimm. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayııınn!

Sosyal medya hesabım= instagram: seherayy.kuss

Yeni bölümde görüşmek üzere hoşçakalın öptüm by :))