KÂBUS

Bölüm 9 - Bilinmeyen Ceset

Defne'den

Daha önce hiç büyük konuştunuz mu? Başıma daha ne kadar kötüsü gelebilir ki? dediniz mi?

Eminim ki demişsinizdir. Belki de böyle konuştukça bela hep peşimizden geliyordur kim bilir..

Onu unutmuştum. İsmini zihnimden silip atmıştım. Aylardır Erenden haber almamıştım.

Eski sevgilimden...

Belki de peşimi bıraktı diye düşünmüştüm. Sanırım çabuk karar vermişim.

Hızlı ve sert adımlarla yanımıza doğru geliyordu. Onu görmek bir yana sesini duymak bile korkuma korku katıyordu. Ondan korkuyordum hemde delicesine.

"Defne." dedi kontrollü ama sinirini belli eden bir sesle.
Onu burada görmeyi beklemiyordum. Onun da beni görmeyi beklemediği gibi...

Yanıma vardığında kalp atışlarım hızlandı. Bir adım geri gittim. Bana yakın olmasını istemiyordum. Korkuyordum. Bana dokunmasından, bana tekrar vurmasından korkuyordum.

Baran, Erenle aramızda geçenleri biliyordu. Duvardan atlayarak yanınıza geldi. Ardından da Mira.

"Ne işin var senin burada sevgilim?"

Midemi bulandırıyordu. Bana sevgilim demesinden tiksiniyordum. Sanırım onu tanıyarak hayatımın hatasını yapmıştım.

"Biz ayrıldık Eren. Kabul et artık." dedim cılız çıkan sesimle. Güçlü görünmeye çalışıyordum. Gözümden bir damla yaş süzüldü.

Eren hışımla kolumu tutarak beni kendisine doğru çekti ve aramızdaki mesafeyi kapattı. Kolumu dehşet sıkıyordu. Acıyla yüzümü buruşturdum.

Yalnız değildik. Arkadaşlarım yanımdaydı ama onun gözü hiçbir şey görmüyor gibiydi.

"Ben bitti demeden hiçbir şey bitmez Defne." dedi yüzüme doğru tıslayarak.

Baran tam müdahale edecekti ki Eren'in yüzüne doğru savrulan sert bir yumruk Eren'i benden uzaklaştırmaya yetmişti.

Vuran kişi Aras'tı.

Çok sinirli görünüyor, burnundan soluyordu. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim.

Eren acıyla kanayan burnunu tuttu ama hala yerde kıvranıyordu. Sanırım böyle bir darbe beklemiyordu.

Acıyan kolumu ovuşturdum. Çok kötü sıkmıştı hayvan herif. Bu hareketimle Aras'ın gözleri bana kaydı ve hırsını alamayıp yerde hâlâ acıyla yatan Eren'in karnına sert bir tekme attı.

Eren'in acı dolu inlemesi kulaklarımı doldurdu. Daha önce Eren'i kavga ederken görmüştüm ama yenildiğini asla.
Şu an Aras'ın onu zorlanmadan yere sermesi şaşırtmıştı beni.

Aras diz çöktü ve başı yere düşmüş olan Eren'i saçından tutarak kaldırdı ve kendisine bakmaya zorladı.

"Eğer ona bir daha dokunursan bir dahaki sefere bu kadar merhametli olmam. Haberin olsun." dedi derinden gelen sesiyle. Ses tonunda yakıcı bir öfke vardı.

Eren sertçe Aras'ı iterek yerden güç bela kalkmayı başardı. Kaşları çatık, yüz hatları gergindi. Eli burnunda değildi ama hala kanıyordu burnu.
Eliyle karnını tutuyordu bu sefer.

Gözlerini Aras'tan alarak bana çevirdi. Gözlerimin içine baktı. Ağzını açarak bana kâbuslarımı yaşatmaya devam etti.

"Bu iş burada bitmedi Defne, benden asla kurtulamayacaksın. Bensiz mutlu olmana asla izin vermeyeceğim!" dedi.