Doğum günü partisi bittiğinde Asil ile vedalaştım. Timdekilerin de hediyeleri alıp odama geçtim.
Hediyeleri merak ettim aslında. Daha 1 hafta olmuştu birlikte bir tim olalı. Beni hiç tanımıyorlar bile. Benim için hediye önemli değildi. Beni tanımalılar bu her şeyden daha önemli.
"Asil_gokturk hikayesinde sizden bahsetti" bildirimi geldi.
Ah Asil ah hemen de paylaşım yap.
Hediyeleri tek tek açtım.
İlk Ayşe'nin hediyesini açtım. Bir havacıdan beklediğim hediye olmuştu. Evet bana mini bir F16 anahtarlığı ve maketi almış. Ben bu kızı yerim.
Zeynep'in hediyesi ise, siyah deri bir elbiseydi. "Kızın seçimleri harika." Diye içimden geçirdim.
Canan'ın hediyesi ise, kalpli kapaklı kolye almış.
Semih ise, mini bir kobra (askeri araç ) almış.
Erkin ise, denizci olduğu için açılabilen bir gemi maketi içinde çikolata olan bir makete benzeyen kutu almış.
"Erkin bir harika ya." Diye geçirdim içimden.
Hediyeleri arabama götürmek üzere kucağıma aldım. Kapıyı zorlukla açtım. Kolidorda yürümek bile şuan zordu.
"Ne vardı da hepsini tek seferde götürmek istedim ki ben?" Diye kendime saya saya yürüdüm.
Tam o sırada birine çarptım. Kimdi bu Allah Allah ya.
Tanıdık bir ses geldi " komutanım iyi misiniz ?" Bu Efe idi.
"İyiyim Efe." Demem ile
"Komutanım benim olduğumu nasıl anladınız?" Diye söze girdi.
Adam haklı bende neden Efe dediysem artık.
"Şimdi bunu boşver de bana arabama kadar yardım et." Dedim.
Birkaç kutuyu aldı. Arabaya geldiğimde hiçbir zaman bağcıkları açılmayan postallarımın bağcığı açılacak zaman buldu ve açıldı. O sırada dengemi kaybettim ve geriye doğru düşüyordum ki Efe beni kolumdan tuttu.
O an meşhur Türk romantik dizilerindeki gibi olduk desem yeridir.
Efe ile kısa bir bakışmanın ardından. Efe'nin yardımıyla ayağa kalktım.
Bir şey demeden hediyeleri bagaja yerleştirdim. Efe de bana yardım etti.
"Komutanım bir dakika bakar mısınız?" Efe'nin demesiyle ona döndüm.
"Bu hediyelerin içinde benim hediyem yok." Dediği an bir eksik olduğunu anladım.
" Hediyemi şimdi vermek istiyorum eğer alırsanız." Dedikten sonra pantolonunun cebinden bir hediye paketi çıkardı.
"Teşekkür ederim. Düşünmen bile yeterdi." Dediğimde Efe'nin yüzünde minik bir tebessüm oluştuğunu gördüm.
Selam vererek yanımdan uzaklaştı.
Paketi açtığımda içinden Fenerbahçeli 2 tane bileklik çıktı.
"Ama nasıl olurda hangi takımı tuttuğumu bilebilir?" Gibi birçok soru geçti aklımdan ama cevapları sadece Efede olan sorular.
Eşyaları arabaya yerleştirdim ve askeriyeye geri döndüm.
Şimdi ne olacaktı. Efe o Efe miydi ?
Ağız dolusu küfür savurdum.
Odama geçtim. Elimdeki hediye paketini de masaya koydum. O sırada içinden kağıt düştü.
Kağıtta şöyle yazıyordu:
"Ben o muyum bilmiyorum ama o olmak isterdim. Dediğim kişi senin lise de çok sevdiğin ama kavuşamadığın Efe ben olabilir miyim sence Asel? Evet belki de benimdir. O zaman değerini bilemedim. Seni değil diğerlerini gördüm. Seni hiç olarak gördüm. Beni çok sevdin sen ama benden karşılık göremedin. Beni dinlemek ister misin? Aynı timde olmamız tamamen tesadüf Asel. Sen bana CV cezası verdiğinde sana verdiğim kağıtta eksik olan bir şeyler daha vardı. Zaten bunu anlamış olmalısın. Şuan seni sevmek aklımın ucundan hiç geçmedi ama eski günleri hatırlatmamın sebebi sensin. En başta beni istemeyen de sendin bunu unutma."
Asker olmayan Efe
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOMUTANI OLACAĞIM BEN ONUN 🎖️💂🏻
ActionYüzbaşı Asel Göktürk'ün hikayesi Lise arkadaşı ile aynı timde olursa insan ne olur ??? İşte Asel de neler olabileceğini bize gösterecek 🔥🤍
