KATARİNA

KALPSİZ

Uzun koridor boyunca yürümüş ve artık salona gelmiştik,korumalar ayaklanmıştı bile,korumalar kalabalığın arasından geçmeye çalışırken bizi görmüşlerdi içlerinden biri

+yakalayın!

diye bağırdı,onun bağırmasıyla salondaki herkes, koridorun ucundaki bize bakıyordu,yolun sonuna mı gelmiştik yoksa, daha yeni mi başlıyorduk,korumalar silahlarını çıkartıp bize ateş ediyorlardı ki duvarın arkasına saklanmakla görüş alanlarından çıkmıştım çelik de benimle aynı şekilde duvarın arkasına saklanmıştı,silahımı çıkarıp bende onlara sıkarken saatin gelmesini bekliyordum onları biraz daha idare etmem gerekiyordu ben plan kurarken çelik kolundan vurulmuştu acıyla duvarın dibine çökerken acı dolu gözlerle bana bakıyordu mermisi biten silahımı sinirle yere fırlatırken,derken saat gelmişti

saatim deki geri sayım 00:00 olduğunda malikanenin arkasından bir patlama duyulmuştu, ardından malikane derin bir karanlığa bürünmüştü, elektrik paneline yerleştirdiğim bomba tam zamanında patlamıştı

lavinia: şimdi benim sıram

yanımda getirdiğim gece görüş gözlüğü işimi kolaylaştıracaktı çeliğin bir omuzundan tutup yerden kaldırırken, hızla kalabalığı geride bırakıp arka kapıdan çıkmıştık 3 koruma karşımda dikilirken çeliği duvara yaslayıp katana mı sırtımdan çıkarttım

+ şunu çabuk bitirelim

dedim,korumalar sinirle bana doğru gelirken biri katanayla karnına aldığı darbeyle kenara savruldu ikincide benim kollarımı sırtımdan birleştirip diğeri de karnıma yumruk atıyordu, ayağımla yüzüne bir tekme atarak üstünden yürüyüp takla attım katanayla kellesini uçurdum tuttuğum kelleyi diğerinin kafasına attım yerler hızla kan olurken çeliğin bakışlarını üstümde hisesttim ve çeliğin kolundan tutum ve biraz yürüdükten sonra motorun yanına geldim çelik bana bakıp

+motorla mı gideceğiz?

-ne oldu ,beğenemedin mi

+hayırda yani ne bileyim

-vaktimiz yok, yoksa seni burada bırakırım

dememle arkama bindi,kaslı kollarını ince belime sararken ışık hızında oradan ayrılmıştık,çeliğin tarif ettiği eve gelmiştik siyah ağırlıklı iki katlı bir eve gelmiştik,motordan inip çeliğin koluna girdim evin kapısına geldik, kolundan çıkıp

+benden bu kadar ,artık bakarsın her halde başının çaresine?

-sağ ol sen olmasaydın oradan çıkışım çok zor olurdu,istersen kalabilirsin

yarasını göstererek pansuman gerekecek,dedi çok kan kaybetmişti ,aslında bu kadar dayanması beni şaşırtmadı desem yalan söylemiş olurdum ,bir an yere düşer gibi olmuş ama tutunmuştu

lavinia: ona yardım etmen gerek

fikrimi değiştirip koluna girdim ve içeriye girdik ,evin içinde de baya siyah kullanmıştı hoş gözüküyordu , onu ortadaki koltuğa yatırdım ve evde ilk yardım çantası aramaya başladım,çok sürmeden bulmuştum hızla yanına vardım maskemi çıkartıp kenara koydum arada gözünü açıyor ama kendine gelemiyordu,anlaşılan bu gece buradaydım,kolundaki mermiyi uzun bir çabanın sonunda çıkartmıştım şimdiyse yarayı kapatmam gerekiyordu iğneye geçirdiğim iple derisini dikerken acıyla terlemiş ve bembeyaz olmuştu,çok kan kaybetmişti

işimi bitmişti yanında eşyaları toplarken uyanmıştı bana baktı ve

+kolların,kanıyor

dedi kollarıma baktığımda kesiklerle dolu olduğunu gördüm

-önemli değil ,ben bakarım başımın çaresine sen dinlen

dedim ve baş ucundan kalktım başımın hafif dönmesiyle sendeledim ama düşmedim,artık eve gitmem gerekiyordu ,o ise yerinden doğrulup oturur pozisyona gelmişti siyah saçları anlına düşerken baya yorgun gözüküyordu,evin kapısına doğru yürüyordum ki çelik

+gitme,sende yaralısın nasıl gideceksin,istersen bizim çocuklar bıraksın seni, dedi

-gerek yok ben hallederim dedim ve evden kaçarcasına çıktım ,kaskımı taktım ve motora bindim ve eve sürdüm peki ben eve mi gidiyordum ben hiç eve gitmemiştim ben sadece kendimi kandırmıştım

motoru kapıda bırakıp sendeleyerek de olsa eve girmeyi başarmıştım, kendimi koltuğa bırakmıştım yorgundum,hiç geçmeyecek şekilde hemde ,ayağa kalkıp iğne ve iplik aldım koltuğa oturup derin kesikleri önce temizleyip sonra dikmeye başladım ,çığlık seslerim eve yayılırken acıdan bedenim yorgun düşmüştü bitirdiğim zaman,olduğum yere serilmiş ve ayağa kalkamamışdım ,daha doğrusu o gücü bulamamıştım ,şimdiyse gecenin bir yarısında salonun ortasında her yerim kan içinde yerde uzanıyordum ,gözlerimi derin bir nefes alıp kapattım ,benim değil başkalarını, kendimi sevecek bir kalbim bile yoktu