KATARİNA

-ARAF -

Neden bazı şeyler yolunda gitmez, bu bizim hatalarımızdan mı kaynaklanır yoksa kaderin bir bağımıdır bizi istemediğimiz insanlarla karşılaştıran, çelikte benim için böyleydi ilk başta sonradan fark ettim ki onsus bu hayat tahammülüm dışı kalıyordu

Sanırım özlüyordum, birşeyi,birini, onu, sevmek böylemiydi gerçekten onun için canını vermek mi yada yanındayken bile onu özlemek mi?

Kafamı kaldırmam la yanımda çeliği gördüm kafasını benim omuzuma koymuş uyuyordu, ben uyuduktan sonra yanıma gelmişti anlaşılan üzerimizdeki battaniyeyide o bırakmıştı zannımca, fazla hareket etmedim onu uyandırmak istemiyordum bence böyle çok tatlı duruyordu, elimle saçını okşamaya başladım kokusunu doya doya içime çektim, sanki bir daha çekemeyecekmişim gibi, ben ne ara Bu kadar bağlandım, yada öyle mi sanıyorum bilmiyorum

Kafasını okşadığım elimi tuttu ve öptü, kafasını kaldırdı ve o yeşil gözlerini gözlerime değdirdi, kendimi bir ormanda kaybolmuş gibi hissederken içeriye aras girdi

"hop, hop, ne oluyor be"

Onun bu komik haliyle yerimden toparlandım ve saçımı düzelttim, Çelik sinirle lafa girerken

"sanane lan ne oluyorsa oluyor, bir huzur vermiyon be, evde ayrı burada ayrı, sana kaç defa daha seni çöpten aldığımızı söyliycem"

Duyduklarımla küçük bir kahkaha patlatmoştım ki aras bana dönerek

"Ne gülüyon ya, komik mi?"

"yok canım estağfurullah"

Dedim ve gülmemi tutmaya çalıştım, Çelik yerinden kalkarak

"senle sonra konuşucam, aras"

"ben ne yaptım şimdi be, siz burada sarmaş dolaş olun onda sıkıntı yok ben masum bir şekilde sizi görünce sıkıntı var ama"

"lan başlatma masumuna masummuş, sen görücen masumu"

"aras haklı, biraz uygunsuz yakalanmış olabiliriz"

"heh bak yengem nasıl olayı anladı, canım yengem"

Dedi ve koşarak yanımdaki koltuğa oturup koluma girdi

"sen nasıl bir varlık oldun aras ya"

"kalk lan yengenin yanından!"

"yenge,koru beniii"

"tamam beyler sakin olun, aras sende damarına basma çeliğin"

"tamam yenge sen nasıl istersen, yeteri şunu benim üzerimden al"

Ayağa kalktım ve çeliğe doğru yürüdüm ve kolunu sıvazlıyarak

"gel biz seninle içeride konuşalım"

"senle işim bitmedi aras"

Beraber koridordurun ucundaki odaya geçtik ve kapıyı kapattım

"karaca, sen bana öyle bakarken ben çok zorlanıyorum"

"neyden zorlanıyorsun"

"senden ayrı kalmaktan"

Gözleri bana birşey anlatmak istermiş gibiydi ama o bunu tutuyordu, yoksa aşkına esir mi olmuştu, çok derin bakıyordu,göz bebeklerinin büyüdüğünü görebiliyordum

"Sana bir şey olursa ben ne yaparım diye ne kadar düşünüyorum biliyor musun?"

"sen beni çok mu farklı sanıyorsun sen orada dövüşürken adamı parçalıyacaktım sana bir şey olucak diye.."

"seni her saniye yanımda istemem normal mi?"

"elimde olsa bu hayatı bir kenara bırakır hayatımın geri kalanını seninle geçirirdim"