KOMUTANIM!

9.BÖLÜM

~Kontrol etmeden atıyorum yanlışlık olabilir;)~

Serkan:

Yorgun bir şekilde otururken annem seslendi.
-Oğlum!
-Efendim.
-Evde Süt bitmiş hava alırsın iki dakka çıksana markete.
-Tamam çıkarım anne.
Annem ceketimi uzatıp para uzattı.
-Var benim param kalsın o sende.
Diyerek çıktım evden.
Derin bir nefes alıp merdivenlerden inmeye başladım.
Telefonuma gelen mesajla durdum.

Annem❤️:Oğlum bide yoğurt al oda bitmiş.

Serkan:Tamam annem.

Telefonu tam kapatacakken mesajlarda Damla_Karakurt yemi hikaye yazısını gördüm.
Attığı şeye baktım yavaşça.
Gördüğüm şeyle duvara yaslandım.
Başımın dönmesin aldırmadan indim merdivenlerden.
Montumun yakasını açmaya çalışırken bi yandanda yürümeye çalışıyordum.
Marketin içine girdim zar zor.

Annemin istediklerini aldıktan sonra eve girdim yavaşça.
Gözlerimden yorgunluk akarken zili çaldım.
Anneme poşeti uzattım annem korkmuş gözlerle bana bakıyordu.
-Noldu oğlum! Dedi kapıyı kapatırken.
-Yapamadım.
Dedim salona yürürken.
-Tutunmaya çalışırken yine düşüyorum.
-Noldu oğlum anlat!
-Anne..
-Sevgilisi var.
Annem şok gözlerle bana bakıyordu.
-Oğlum bak çok kötü gözüküyorsun hadi bi hastaneye gidelim.
-Hayır.
-İstemiyorum.
Kalktım ve banyoya ilerledim annem arkamdan bir şeyler diyordu ama ne dediğini bilmiyordum duyamıyordum kimseyi.
Ben ona gelicem dedim beklemedi.
Arkamdan gelmedi.
1 hafta..
Daha çok değil üstünden Seneler geçmedi ki..
Aylar geçmedi..
Ne çabuk unuttu ne çabuk iyileşti..
Biraz bile hatırım yok muydu?
Nasıl bu kadar rahat paylaşıyordu bunları ben burda acı çekerken o ne yapıyordu.
Kapıya yaslanmış otururken annem kapıyı açmam için dil döküyordu.
Ben ayrılmadım bana zaman verir misin dedim.
Dinlenmem lazım yapamıyorum dedim o ne yaptı...
Acı çekiyordum.
Acı çekiyordum artık..

Annem kapıyı açmak için uğraşıyordu ki sonunda açtım kapıyı.
-Oğlum hadi yürü hastaneye gidi-.
Derken bi anda susuyu ve gözleri fal taşı gibi açıldı.
-Oğlum..
-Burnun kanıyor..
Hiç tepki vermedim mimiğim bile oynamadı
Annem beni banyoya götürmeye çalışırken durdum.
-Bırak kanasın anne.
-Oğlum delirdin mi sen yürü hastaneye gidiyoruz!
-Hayır anne istemiyorum.
-Sana gidelim mi demedim Serkan!
-Yürü hadi oğlum!
Elime gelen kanlarla birlikte giydim montumu.
Ayakkabılarımı zar zor giydim.
Annem evin anahtarını alırken merdiven inmeye başladım.

Biliyomusunuz hiç acı çekmedim endişelenmedim.
Noluyor bana demedim neden oluyor demedim.
Hayat zaten almış alıcağını canımıda alsa umrumda olmazdı..

Annem arabayı sürerken dışarıyı izliyordum.

**
Hastanede beklerken sıranın bize geldiğini anladım.
-Anne otur sen burda girip çıkıcam ben.
Kötü bir şey olursa annemin duymasını istemiyordum.
Kötü bir şey olabilirdi zaten baştan başa ben kötüydüm.
Başını salladı yavaşça annem bende arkamı dönüp girdim odaya.
-Hoş geldiniz şöyle oturun.
-Şikayetiniz nedir.
Derin bi nefes aldım.
-bi 3-4 dakika bunum kanadı şiddetli bi şekilde başım çok ağrıyor ,göğsüm çok sıkışıyor..
Dedim sakin bir şekilde.
-Hım anladım.
-Kustunuz mu?
-Hayır..
-Tamamdır..
-Büyük bi depresyon geçiriyorsunuz sanırım.
Tepkisizce kafamı salladım.
-Çok üzüntülerde bu durumlar olabiliyor ama çok büyük bi üzüntü geçiriyorsanız bu burundan itibaren Beyin kanamasına bile yol açabilir..
-Anladım.
-Çok daha üzüntü geçirsiniz bu ihtimal yükselebilir o yüzden üzülmemeye dikkat edin bu ilaçları yazdım eczaneye gidip alabilirsiniz.
-Teşekkürler.