KOMUTANIM!

4.BÖLÜM- BIRAKMA BENİ.

Serkanla müzik eşliğinde araba ile tur atıp sohbet ederlen çok yorulduğumu hissettim ve Serkan'a döndüm.

-Serkan ben çok yoruldum eve gidelim mi!?

-Tamam Hayatım.

Elini alnıma koyup ateşime baktı.
-Ateşin var biraz şimdi eve gidelim ilaçlarını içersin tamam mı?

-Tamam.
Hızlıca gaza yüklendi.

**
Uygun bir yere park edip indik arabadan.
Evin kapısını açtım ve içeri girdik.
Serkana döndüm
-Serkan yarın gidicek misin.

-Ee mecbur gidicem ama istemezsen gitmeyim zaten iş vermiyorlar çok.

-Yok ondan demedim bende seninle gelsen olur mu diye dedim.

-Olur güzelim gelirsin.

Kocaman sarıldım ona sonra odama geçtim ve pijamalarımı giydim.
-Serkan! Diye bağırdım duyması için
-Efendim.
-Sen ne giyiceksin.
-Böyle yatarım ben.
-Ay olmaz öyle gelsene bi.

Yanıma geldiğinde konuşmaya başladı.

-Benim yedek arabada bi kaç rahat şey var alıp gelirim.
-Ben giderim sen mutfağa git ordan çay yap.
-Hayatım saat geç oldu iki dakikada alıp geleyim.
-Serkan giderim ben!
-Of Damla al arabanın anahtarını bagaj da alırsın.
Diyip çıktı odadan
-Canın acımasın diye çabalıyoruz beyfendi trip atıyo!!
Diye bağırdım arkasından

Anahtarı aldım üstümede bi hırka giydim ve çıktım evden sallana sallana apartmanın kapısını açtım kapıyı açar açmaz bağırışlar küfürler duymaya başladım vuruşmalar kırışmalar başladı.
Hızlıca onlara bakmadan arabaya ilerledim
İçimden keşke Serkan çıksaydı diye geçirdim.
Benden bi tık uzaktaki kavga daha da ateşlenmeye başlamıştı ellerim titriyordu hızlıca bagajı açtım ve poşeti aldım.
Arabayı kitledim ve hızlıca koşmaya başladım..

Ama o an koşamadım patlayan silah sesi ile bütün vücudum bi anlık yere yığıldı.Bana isabet etmişti,bana..
Bacağıma isabet eden kurşun.
Kafamdaki sorularlarla dayanmaya çalışırken yanıma koşan biri geldi o andan sonrası yok..
Serkan geldimi gittimi nerde nasıldı ne haldeydi!?
**

SERKAN'IN AĞZINDAN

Damla kapıyı kapattığında çayı çıkardım çekmeceden.
Çayı hazırladım ve mutfağın kapısından çıkarken kulaklarımı patlatan silah sesi..
Damla..
Elimdeki telefonu yere düşürdüm..
Ellerim hiç olmadığı kadar titriyordu.
Gram düşünmeden çıktım evden.

Apartmanın kapısını açtım ve ayağımı yerden kesen o manzarayı gördüm.
Benim canım,ciğerim,hayatım, sevgilim yerde öylece yatıyordu..
Asker olduğum için alışkan olduğum bu silah sesi hiç bu kadar canımı acıtmamıştı.
Adamlar kaçmış olmalıydı ki sokakta yalnız ben ve Damla vardı.
Damla'nın yanına koştum

-Güzelim, duyuyor musun beni ha.?!
-Hayatım hadi aç gözlerini
-Bırakma beni..
Askerlik hayatımda bi silah sesi yüzünden ağlayacağım aklıma bir kere bile gelmemişti.

-Keşke orda ben yatıyor olsaydım.
-Ben niye çıkmadım onu çıkardım ki.
-Benim yüzümden..
-Benim yüzümden...
5-6 kişi toplanmıştı başımıza herkes bi soru soruyordu.
Kendi acımlamı ilgileneyim onların sorularını mı cevaplayım!!?
-AÇIN ŞURAYI YETER GİDİN EVİNİZE AMBULANSI ARAYIN SADECE YETER!
Bağırmamla herkes konuşmayla başladı
Bi onlara baktım bi Damla'ma baktım hiç birşeyden habersiz öylece yatıyordu.