Gënjeshtarja E Pafajshme

Helmi i shpirtit

VI

Fshehur mes muzikes dhe kujtdo tjeter,te mberthyer terhoqen njeri-tjetrin derisa e gjeten veten perballe dhomes.

Ishte momenti ku duhej te benin nje zgjedhje,a ti jepeshin epshit te ndjenjave te tyre,apo te vendosnin perpara vetes gjithe arsyet e ndaluara.

Shtrengoje doren e saj,priste vetem ate,ai ishte gati te bente gjithcka ajo te thoshte,mjaftonte te rrefehej,dhe do ta respektonte,duke fshire gjithe ato deshirat e tij kundrejt saj.

Mendja i ishte boshatisur,e dinte se ne mes kishte vendosur ne rrezik jo vetem veten,por edhe ate,por cfare mund te bente ajo me teper.

E lodhur nga te menduarit gjithmone per te motren,per cfare mund ti bente,nje here te vetme,u ndje e lodhur nga gjendja ne te cilen qendronte.

E ne ato pak sekonda te gjendura jashte deres,Atara mbertheu rrobat e tij,dhe i terhoqi pas vetes,duke e puthur,e duke plotesuar boshllekun e ndjere brenda saj.

Helias u zu ne befasi,ndonese priste qe ajo te kundershtonte serish,por nuk e beri,dhe adhuroje rebelimin e saj ndaj vetes,e shtrengoje ate trupin e imet,ngadale duke u gjendur brenda ne dhome.

Ai shkeputi puthjen,u perpoq te mblidhte veten nga nxehtesia e ndjere,e i peshperiti me ze te shuar:

-Je e sigurt?

Nje princ,i cili kishte pushtet per te bere cte donte,pyeti nje vajze te ulet,nese mund te ishte e tij.

Atara ndjeu ate afshin tek rritej,e fjalet e tij e preken,ne kundershtim me naten e pare te tyre,ku ai nuk nguroje ti versulej eger asaj,por aty Helias nuk ishte nje princ,ishte thjesht nje djal qe po mekatonte bashke me te,nje djal i cili e vleresonte ate.

-Po te jap dhuraten e ditelindjes Madheri.-me frrymen tek nderpritej u pergjigj,dhe Helias e deshi edhe me teper.

-Po me jep me te adhurueshmen e mbremjes!-e pa pritur nje fjale prej saj,ju versul serish buzeve,kesaj rradhe me posesiv.

Ate mbremje nuk mendoje per asgje,por vetem per ke kishte perpara saj,duke harruar cfare mund ta priste.

Dhe serish Atara ishte e tij,serish ajo u bashkua me te njejtin mashkull te pare,serish me babain e femijes se saj.

Ledhatoheshin nen ate erresiren e vaket,brenda carcafeve te mendafshte e te bardhe te atij shtratit,Helias mbi vajzen,vezhgoje cdo mimike te bere prej saj,sesi ajo skuqej qofte nga turpi,qofte nga nxehtesia.

Nuk i mohoje me,ato ndjenjat te cilat ja adhuronin gjithe fytyren,tek linte nje puthje ne cdo pjese te saj.

Ajo strukej,pas cdo prekje te tij,perkedhelej si te ishte femije,e buzeqeshte,me krahet e saj qe i kishin rrethuar qafen,e kalonte gishtrinjte mes flokeve te argjendte.

I mbertheu njeren nga duart,ja terhoqi drejt buzeve derisa ndjeu pellemben e saj te vogel,ti preknin lekuren e tyre.

-Faleminderit Atara.-peshperiu tek e shihte ate ne sy,ndonese ishte i rrethuar nga erresira,por ajo shnderriste sa nuk i bente peshtypje.

Atara leshoje nje te qeshur te vogel me te fjalet e tij,e ngriti vetullat ne forme pyetese.

-Per cfare me falenderon?-pyeti,e frryma godiste fytyren e tij.

-Per gjithcka,-u pergjigj,e serish la shenje ne ballin e vajzes.-Faleminderit qe je kaq e paster,kaq naive,kaq e adhurueshme.

Kjo ishte nje enderr ku ted y do te donin te mos zgjoheshin,te jetonin nen ate sekretin e tyre,pa u shqetesuar nga te tjeret.

Atara ndjeu nje shtrengim ne zemer nga fjalet e tij,sepse e dinte se nuk ishte aq e paster sa rrefente Helias,dhe se ajo nuk ishte nata e pare e tyre.

Syri i pikoje lot,e ai kaloje gishtin e tij mbi faqe per tja larguar ate brengen me te cilen luftonte.