Gënjeshtarja E Pafajshme

Mes erresires,nje pikez drite

IX

"Atara bije,

Nese kjo leter te ka ardhur atehere do te thote se je larguar nga vendi,do te thote se je ende gjalle bija ime dhe nuk kam per te te pare me per nje periudhe te mire,por ti dije shpirti im,se une do te jem prane teje,gjithmone,ne cdo hap tendin,dhe jam krenar qe munda te jem babai yt.Ji e lumtur Atara,gjej dhe ti lumturine tende,dhe do te te udheheq per cfaredo te zgjedhesh te besh,sepse e di qe te qan shpirti per ate femije,e di se nuk ike por i shkove atij prane,te njoh bija ime,ty dhe zemren tende te bardhe.Ndoshta per Ameline nuk kam qene nje baba shembullor,ndoshta nuk e kam vleresuar ne menyren e duhur,ndoshta nuk duhet te kisha bere ate gabim qe ne fillim,e te zevendesoja ty,me te.Te solla ne humnere bije,dhe vuajta pasojat.Mendova se ishe ende teper e vogel per te mbyllur endrrat e tua ne ate menyre,dhe shih ku te solla,shih ku ju solla te dyjave,dhe pendohem per kete.Atara ime e vogel,femija im i bukur qe u rrit perpara kohe,babai yt nuk ka rreshtur nje dite pa u lutur per ty dhe Ameline e tju shihja te lumtura,por nuk munda,ika perpara se te realizoja endrren time,por te pakten realizo ti tenden,dhe u perpoqa te te ndihmoja me sa munda.Ju luta zotit Tart qe te qendronte prane prortit per dite me rradhe,derisa te te shihte dhe te te shpiente diku ku te ishe e sigurt,dhe i jam borxhli dhe tani pas vdekjes,nje mik i cili mu gjend kur kisha nevoje,dhe me te dha ty mundesine te nisje nga e para.Nuk te dhash asnje qindarke,nuk pata cfare te te jepja,jam i pavlere e di,por ai nuk nguroje te te ndihmonte,ndaj sillu mire me te bije,shperbleja nje dite.Ndoshta nje dite do te kesh serish Sheqerin tone prane,dhe ndoshta do ti tregosh per mua,shpresoj qe te jene vetem ato momentet e bukura qe te kam falur bije,sepse ato te keqijat i kujtoja vete dhe me nguleshin ne zemer,dhe ti mos bej si une,mbaj vetem lumturine prej meje,dhe me lesho nga ditet e zymta te kaluara,qe te kalben bashke me kockat e mia,dhe ty te te sjellin ne mendje vec gezimet kur te me kujtosh.Mbushu me aromen e tij per mua,ta ndjeje dhe une embelsine e tij,ashtu sic beja kur ishe femije e te vija ne gjume,ashtu sic beja me te dyja kur ju shpia ne shtrat.Kur te takosh perseri Ameline,mos u nxeh me te,e di qe te ka bere njemije te zeza,por fale dhe nje here per mua,vetem nje here te fundit per hirin tim,ndoshta te kerkoje teper,por une nuk jam asgje vecse nje plak i moshuar qe nuk solli kurre mish ne familje,por u perpoqa tu plotesoja deshirat me cte mundesha.Ti e di,motra jote ende te mban meri per cfare ndodhi,ndoshta nuk ka per tju shuar kurre,por ti mos e bej shpirtin te zi per ate,mbaje ashtu sic e ke,dhe nese nje dite do te zesh vendin e saj,ate vend te cilin meritoje ne fillim,mos i shkakto asaj dhimbje,por lere te largohet,te te harroje,te na harroje pergjithmone dhe te jetoje ate jeten e vrazhde te pasur.Edhe pas vdekjes jam shume kerkues ndaj teje apo jo bija ime?Me fal serish,me fal qe po te shtoje me teper brengen tende,me fal qe nuk mund te te le te mekatosh sic beri ky plak i mete ketu.Shpirti im i paster,ti nuk ke bere asnje gabim,kurre nuk ke gabuar ne jete,madje dhe femija yt nuk ishte gabim,dhe te kerkoje serish per te njeqinde e njejten here te falur per pellemben qe te kam dhene ate dite,sepse nuk e meritoje,duhej te te qendroja prane e te te ferkoja teksa te thosha se nuk kishte asgje te gabuar tek veprimet e tua,por si nje burracak te largova dhe vuajte e vetme,te shihja sesi qaje dite e nate ne dhome e ste afrohesha dot sepse nuk muundesha,dhe do te denohem ne ferr per kete.Ate dite kur Ameli te mori djalin nga duart dhe ti u mbyte ne lot,sa frryma perpak sa nuk tu ndal,dhe une perseri do te pendohem ne ferr per kete,apo kur te pash ne prag te vdekjes dhe nuk bera serish asgje,do te pendohem ne ferr dhe per kete,e serish kur te pash perballe deres se shtepise e vrare fizikisht dhe shpirterisht e dermuar,e une perseri heshta,do te pendohem ne ferr bije,per cfaredo lloje mekati qe kam bere,jam gati te perballem,sepse te shkaktova dhimbje,te ndava nga jot moter dhe i shtova asaj urrejten per ty,e nuk munda tja zbusja dot,nuk kisha forcen e duhur,dhe rash dakort me te qe te zhdukej nga shtepia me djalin,me mendimin se do te te linte te qete,po,u tregoja jashtezakonisht i marre me ate veprim,por e dija se ajo,ka qene gjithnje e dashuruar pas parase e aristokracise,kurse ti,ti nuk deshiroje asgje me teper sesa te enderroje tek lexoje librat qe me rrembeje nga dhoma,e te bertisja per kete,dhe serish te kerkoje te falur,sepse i meritoje ato libra,e me teper,por perseri,nuk te dhash asgje.Bije,me premto,ngri koken lart e shih yllin e pare qe te te kap syri,ai do te jem une,dhe me premto se nuk do te mekatosh,se do realizosh endrren tende ne rrugen e drejte dhe te paster ashtu sic je vete,dhe se do ja zbusesh denimin Amelise,nuk do ma sjellesh ketu,por do e lesh te shkoje sic te thash,te kete nje mundesi,per tu pastruar dhe te mos me vije prane,por te gjeje nje vend bosh aty ne parajse per te buzeqeshur sic bente me mamane e saj perpara se te vdiste.Ti nuk ke faj Atara,nuk ke pasur kurre faj,dhe nuk do te kesh kurre faj,ndaj mos e bej veten te ndihet keq,dhe mos u brengos kur ta permend ajo kete,por perballu,dhe mos e deno rende.Te dua shpirti im,ju dua te dyjave dhe do tju dua te dyjave gjithmone,nuk mundem dot tju ndaj jeni gjaku im,por ti je pike e dobet imja,dhe per here te fundit po te lutem si nje prind prindit,mos me copto shpirtin e vrare,dhe dashurohu,me ke te duash dashurohu por mos me copto shpirtin e vrare,mos ma vrit vajzen...Te dua Atara,shpirti im i bardhe"