"LÜTVEN! YALVARIRIM-"
Daha cümlesini bitiremeden kurşun sesi odayı kapladı. Mermi duvarı deşmişdi.
"Bana yalvaran ilk kişi değilsin. Öldüreceğim ilk kişide değilsin. Sadece borcumu öde, seni rahat bırakacağım."
"SANA HIÇBIR BORCUM YOK! BIRAKTA GIDEYI-"
Tekrar duvara sıktı gözünü korkutmak için.
"Borcumu öde, Venessa."
Venessa ona borcunun olduğunu inkar etmeye devam etdi. Hayatının en büyük hatasını yaptı.
Mermi sesi çatıdaki güvercini kovmuştu.
Venessa çığlık çığlığa kaldı. Sol gözünden kan fışkırıyordu. Tir-tir titriyordu.
"Paramı ÖDE!"
Venessa uzun bir süre daha inkar etdi. Sonucunda göğsünde ve kafasında delik oluştu.
Alfred Venessanın öldüğünden emin olduktan sonra maskesini çıkardı. Gökyüzü mavisi gözleri ve altın renginde saçları göz kamaştırıyordu. Yolda görseniz "nede güzel bir çoçuk!" derdiniz. Kiralık bir seri katil olacağı aklınız ucundan bile geçmezdi.
「★Ertesi gün★」
「★Alfredin gözünden★」
Herzamankisi gibi sınıfıma doğru ilerliyordum. Yine derse gecikmiştim. Siktir. Heleki o malum hocanın dersine gecikmiştim. Bin bir azar işidecektim, orası kesin.
Sınıfa adım atmaz hocanın o tiz sesini duydum. Ah, bir insanın neden bu kadar sikik bir sesi olurki!
"ALLLLLLFRRRRRRRRREEEEEEEEEED!"
"Efendim-"
"NEDEN HEP DERSE GECIKIYORSUN LAN!? ANAN BABAN BAKMIYORMU SANA, HA?! GIT OTUR YERINE AHMAK! NE ZAMAN ÖYRENECEKSINIZ SORUMLULUK ALMAYI?!"
Bense o an duvarla bakışıyordum... hmm... desenlerede bak...
"GEÇ OTUR YERINE!"
Hocanın bunu demesiyle yerime oturdum. Sınıftaki mallara bi göz gezdirdim. Dersi dinleyen yokki, herkez kendi kafasına göre takılıyor.
Kafamı sıraya koydum. Bu işe başladığımdan beri içimde bir korku, kaygı var. Iğrenç. O güne lanet olsun. Bu saatden sonrada bırakamam bu işi. Tek gelir kaynağım bu ve hiçbir yeteneğim yok.
Kafam allak bullak olmuş durumda. Ne yapacağımı bilmiyorum. Yakalanırsam sonum kötü olacak.
Siktir! Siktir! Siktir! Ne yapacağ-
"Alfred, sen ne sayıklıyorsun sabahtan beri?"
"Ah, hiç bir şey Sabrina."
"Sessiz ol lütven, not alamıyorum."
"Pardon."
Başım ağrıyor. Nefes almakta zorlanıyorum. Onlarca erkek ve kadın öldürdüm... belkide vicdan azabıdır... Iğrenç bir duygu.
Ahirette bunların hesabını nasıl ödeyecektim?
Ha- zil çaldı. Şimdi bu sınıftan çıkacağım, okul bitecek, eve gideceğim, birilerini öldüreceğim, uyuyacağım. Programıma ders çalışmayı ve meditasyonuda eklesem çok iyi olurdu.
「★Bölüm Sonu!★」
