Annemin bana olan sinirli bakışlarından ve hareketlerinden çok geç olduğunu anlamıştım. Kuruntu olduğunu umarak odama geçtim ve en azından anneme göstermelik olarak ders çalışmaya başladım. Bir türlü odaklanamıyor, kalbimin atışlarını durduramıyordum. Kıpkırmızı olduğuma adım kadar emindim.
Kapının açılma sesini duyunca sertçe yutkundum. Bittim ben. Wony, göreceksin gününü. Ellerim titriyor, bir şey belli etmemeye çalışıyordum. Ama nafile. Annem elini omzuma koyunca korkudan ağzımdan kısık bir hıçkırık kaçtı.
Annem telefonundaki mesajları gösterdi ve benden bir açıklama bekledi.
"Anne. Açıklayabilirim. Gerçekten."
Böyle dememe rağmen açıklayabilecek hiç bir şey yoktu. O yokmuş gibi davranmak ağırıma gidiyordu. Ona ihanet etmiş gibi hissediyordum.
Annem saçlarımdan tuttu ve kafamı geriye çekti. Canımı yakıyor ve buda gözlerimi yaşartıyordu.
"Anne yapma lütfen."
Ona anne derken bile garip hissediyordum. Onun ellerini itmek istiyordum fakat böyle yapınca işlerin daha da kötü olacağını biliyordum.
"Böyle iğrenç bir şeyi nasıl yapabiliyorsun Changbin! Ben senin için neler yaparken senin yaptığına bir bak! Telefonunu ver!"
Titreyen ellerimle yavaşça telefonu ona uzattım. Ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Annemin ne yapacağını merak ediyordum ama ona da soramadım bunu.
"Instagramı sileceksin. Hemen şimdi. Ben hangi mantıkla sana sosyal medya açtım ki zaten! Changbin bey dünyada kimse kalmamış gibi erkeklerle sevgili oluyor!"
İtiraz etmek gibi bir şansım yoktu. O söyler söylemez hesabımı sildim. En azından wattpadden konuşabiliriz. Annemin ya da Wony'nin bunu bilmemesi iyiydi.
Hesabı sildikten sonra anneme baktım korkak gözlerle. Yüzüme sert bir tokat yiyince yüzüm yana savruldu. Ağzımda hissettiğim tuzlu tat dudağımın kanadığını anlamamı sağlamıştı.
"Bir daha seninle ilgili böyle bir şey duyarsam yapacağım şeylere sen katlan."
Sessizce tamam anne diyip önüme döndüm.
"Ben şimdi dışarı çıkıyorum. Geç geleceğim. Saçma sapan bir şey yapmaya kalma!"
Kapı kapanma sesi duyunca rahat bir nefes verdim. Yavaşça kanayan dudağımı temizledim. Anneme karşı çok sinirlenmiştim ama elimden de bir şey gelmiyordu.
Jeongin'e olanları kısaca anlattım. İki haftadır olduğu gibi -sınavlardan dolayı pek konuşamıyorduk- mesajıma biraz geç cevap verdi. Sınav haftası yarın bitecekti. En azından daha fazla konuşabilecektik.
-
Foxyin
Annen çok bir şey demedi dimi aşkım?
İyisin dimi şuan?
Çok üzüldüm senin için ☹☹
Changbin
Berbat durumdayım|
Hayır ama artık sosyal medya kullanamaz durumdayım 🥲
Hüngür hüngür ağlayabilirim|
Bu kadarıyla kurtuldum en azından
Foxyin
Güzel o zmnn
Aşkım ben ders çalışacağım
Konuşuruz sonraaa
Bayy 😚😚
Seviyorum seniii
Changbin
Hemen mi gidiyorsun?|
Sana ihtiyacım vardı|
Tamam yavrum konuşuruz sonra
Bende seni seviyorum
Görüşürüz güzelim❤❤
Görüldü
×
ŞİMDİ OKUDUĞUN
was born for him /jeongbin
Fanfiction"ve ben sana doyamıyorum bebeğim, sen bana doyabiliyor musun?"